กลับมาที่เรื่องของพืช

4:45pm ถ้าได้กลับมาเขียนบล็อกทุกวันก็คงดี คิดว่า น่าจะเป็นไปได้นะ ในเมื่อตอนนี้ผมเลือกที่จะไม่ลงไอจีแล้ว เพราะผมเหนื่อยกับการใช้งาน Social Media มากๆ กับความคาดหวังโน่นนี่ให้คนต้องมาดูงานเรา คุยกับเรา ผมไม่ชอบมากๆ มันปวดหัว เลยขอลงงานทางนี้แล้วกัน อย่างน้อย คนที่แวะเข้ามาอ่าน ก็คงเป็นคนที่ให้ความสนใจงานของ WATSAK จริงๆซึ่งผมก็จะขอบคุณมากครับ

ภาพนี้ผมวาดตอนช่วงก่อนออกมานั่งทำงานข้างนอก วันนี้กะทำไม่กี่อย่าง ส่งงานกับสำนักพิมพ์อีกรอบ ขัดเกลางานให้เน้นไปทางวรรณกรรมเยาวชนไปเลย แล้วก็ซ้อมเป็นพิธีกรงานแต่งงานเพื่อนครับ ส่วน คอมิคเจอนัลจากการเที่ยวญี่ปุ่นที่ผ่านมา ที่ดิสนีย์รีสอร์ทที่โตเกียว ก็ยังอยากทำนะ อยากได้เล่าเรื่องราวดีๆเก็บไว้ กับตอนที่ไปพักที่โรงแรมดิสนีย์เป็นแผ่นที่ 4 ครับ สุดท้ายก็อาจจะรวมเล่มขายเองตามงาน Art Book Fair ล่ะมั้งนะ

เอ่อ เล่าเลยอีกละ ก็คือจะบอกว่า ก่อนที่จะออกมานั่งทำงาน ก็แบบ ได้สรตะตัวเองอีกรอบ ว่าจะกลับมาหยิบจับพวกหนังสือวรรณกรรมเยาวชนเพื่อใช้เป็นแรงบันดาลใจแล้วก็กรอบในการทำงานให้ตัวเอง แล้วก็ จะหยิบหนังสือญี่ปุ่นมาเรียนไปด้วยพลางๆ แล้วก็เลย คิดได้ว่า อยากเอาหนังสือพืชพรรณมาโฟกัสด้วย เพราะตัวเองได้สังเกตต้นไม้ที่ระเบียงด้วยแหล่ะ ต้นที่ทำให้นึกถึงชายใหญ่ ที่เหมือนพี่ชายผมน่าจะให้มานานแล้ว ที่เค้า งอกเลยออกรั้วระเบียงคอนโดของผมออกไปมาก ออกดอกตั้งแต่ช่วงเดือนธันวา ร่วงโรยไปหมด แต่กลับ ยังงอกใหม่อีกมากมาย ส่งผลให้ผมสงสัยว่า เป็นไปได้ยังไงกัน กับกระถางต้นไม้ที่ก็ไม่ได้ใหญ่ไม่กว่าลำต้นเท่าไหร่ ที่ผมไม่เคยไปยุ่ง ไปใส่ปุ๋ย ไปเปลี่ยนกระถางเลย แต่ว่า ต้นไม้ก็ยังคงเติบโตไปเรื่อย ทำให้คิดลึกคิดซึ้ง ถึงตัวเองว่า บางทีตัวเราที่เหมือนจะย่ำต๊อกอยู่ที่เดิมจริงๆก็อาจจะกำลังหาทางเอาตัวรอด เติบโตภายใต้ข้อจำกัดของตัวเองเช่นกัน (ไปนั่นป่ะ อิอิ) จริงๆ บล็อกผมเนี่ยแหล่ะ คำตอบ ตั้งแต่ตอนที่มีเรื่องราวไม้หัวตั้งแต่กลับบางใหญ่แล้ว สถานที่นี้สินะ ที่ผมควรกลับมาหาเสมอ ใช่แล้ว