ไม้หัวคันจิตอนที่ 2 ชายกลาง - 虐

“สวัสดีสมาชิกบ้านทุกคนนะครับ วันนี้เป็นโอกาสที่ดีเพราะว่าเรามีศิลปินหญิงเล็กของเรามาช่วยวาดรูปประกอบการเล่าเรื่องของนักเล่าประจำวัน วันนี้เป็นตาของน้องชายกลางนะครับ ไม่ต้องให้แนะนำตัวทุกคนก็คงจะทราบถึงกิตติศัพท์ความเป็นนักอ่าน นักจด นักคิด นักเขียน ตัวยงของเค้า ไม่ได้กดดันนะครับ แต่ว่าผมไม่อยากจะคิดเลยว่าน้องชายคนกลางของผมจะมาเล่าอะไรให้พวกเราฟังในบ่ายวันพุธกลางสัปดาห์แบบนี้ ขอเสียงปรบมือครับ” ชายใหญ่พูดแนะนำตัวน้องชายขึ้นสู่หน้าห้อง ในห้องประชุมลับใต้ห้องนอนพี่ทอง ที่มุมห้องหญิงเล็กนั่งประจำที่ขาตั้งพร้อมกับกระดาษรีไซเคิลที่ชายใหญ่จัดหามาให้

“เอ่อ สวัสดีครับทุกๆคน” ชายกลางเดินก้าวออกมาที่ด้านหน้าห้อง ออกทีท่าประหม่า ในมือก็ถือสมาร์ตโฟนส่วนตัว “ก็วันนี้ก็เป็นเกียรติที่ผมจะได้มาเล่าเรื่องให้ทุกคนฟังบ้าง ตัวอักษรที่ผมจับได้ในวันนี้ มาจากการสุ่มได้ตัวเลข 358 ซึ่งเมื่อดูตามตาราง โจโยคันจิ แล้วจะได้เป็นตัวอักษรญี่ปุ่นตัวนี้นะครับ 虐 เมื่ออ่านออกเสียงเป็นเสียงองโยมิจะอ่านว่า Gyaku เมื่ออ่านเป็นเสียงคุงโยมิ อ่านว่า Shiita-geru ครับ สาเหตุที่ต้องมีขีดคั่นก็เพราะถ้าเกิดว่านำตัวอักษรนี้ไปเขียนพร้อมตัวอักษรญี่ปุ่นตัวฮิรากานะแล้ว ส่วนของ Shiita จะเป็นส่วนของอักษรคันจิ ส่วนของ geru จะเป็นส่วนของอักษรฮิรากานะ แบบนี้ครับ 虐げる”

“สุโก้ยค่าาาาา” หญิงใหญ่อดรนทนไม่ไหวต้องส่งเสียเชียร์น้องชายผู้ซึ่งเธอบ่มเพาะเรื่องภาษามาอย่างดีตั้งแต่ก่อนเปิดคลาสญี่ปุ่นสำหรับสมาชิกไม้หัวและสิ่งมีชีวิตอื่นๆเสียด้วยซ้ำ

“เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ ก็ได้แรงบันดาลใจมากจากการอ่านนิยายเกี่ยวกับเพนกวินที่หลุดเข้ามาในเมืองมนุษย์โลก ปลาหมึก สีเลือดของปลาหมึก แล้วก็การเห็นสีของเราครับ” ชายกลางไม่ลืมที่จะอ้างอิงถึงแหล่งที่มาข้อมูล ความคิดของเค้า ตามสไตล์คนที่อ่านหนังสือมาเยอะ และเขียนหนังสือมาเยอะเช่นกัน “ต่อไปก็เชิญรับฟังเรื่องราวขนาดสั้น 100 คำครับ” แล้วทุกคนในห้องก็เงยหน้าขึ้นมองบนผนังพร้อมๆกัน

“เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อคืนวันฮัลโลวีนปีที่ผ่านมา ตอนนั้นผมกำลังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องราวของสัตว์โลกใต้ทะเลในชั้นเซฟาโลพ็อด ก็พวกหมึกกล้วย หมึกยักษ์ หรือหอยงวงช้างมุกนี่ล่ะครับ เพราะว่าพี่หญิงใหญ่เพิ่งทำเพนเน่หมึกดำให้พวกเราทาน ทำให้ผมสงสัยว่าทำไมหมึกของหมึกถึงนำมาประกอบอาหารได้ ผมเลยตัดสินใจเอาเศษผ้าปูโต๊ะมาตัดเป็นทรงปลาหมึกแล้วก็เติมเลือดกำเดาให้ดูน่ากลัว พอย่องไปจ๊ะเอ๋ชายเล็กที่กำลังปักชำต้นกระบองเพชรอยู่ "อยากจะให้ขนมชั้นหรือว่าจะยอมโดนกดขี่หือออ เจ้าเล็กก" ชายเล็กกลับทำท่าน้อยใจว่าทำไมพี่หญิงใหญ่ทำแยมอัญชันแล้วไม่เรียกเค้า คือเผอิญเลือดของหมึกผมอ่านมาว่าสีฟ้าน่ะครับ น้องเลยเข้าใจผิด แทนที่จะได้ขนมเลยต้องไปเข้าครัวช่วยพี่หญิงใหญ่ทำวัฟเฟิลหมึกดำเรียกขวัญน้องแทนครับ จบละครับ” ชายกลางเล่าเรื่องอยากออกรส มีชายเล็กนั่งบิดด้วยความเขินอยู่ตรงบีนแบ๊กส่วนตัวของเค้า

“ต่อด้วยญี่ปุ่นเลยนะครับ” ชายกลางส่งยิ้มเล็กน้อยให้น้องชายแล้วจึงเล่าเรื่องอีกครั้งเป็นภาษาญี่ปุ่น

「ある日、去年のハロウイーンの夜に、その時は僕が海の生き物の物語のオウムガイ、イカ、タコなどの頭足綱を夢中しました。インヤイ姉ちゃんがイカ墨ペンネを作ってくれてなぜインクは料理で作られるのだろうと思って調べました。それに、テーブルクロスでイカの形で切って鼻血のように色つけてカクタスを植えていたシャイレックに「キャンディーあげるか虐げられたいかシャイレッククク」って言って彼に「インヤイはどうしてエンドウ豆の花のジャムをくれなかったか」を切なく言われてなぜなら、イカの血は青色で彼が間違えました。キャンディーを取る代わりにインヤイお姉さんと一緒にイカ墨ワッフルを作って彼を励ましたからでした。以上です。」

“ประมาณนี้นะครับ” ชายกลางอมยิ้มไม่หยุดเมื่อนึกถึงความสวยงามของหมึกหลายสายพันธุ์ที่เค้าอ่านจมาจากสารานุกรม เสียงพี่หญิงใหญ่ซุบซิบในกลุ่มผู้ฟังเรื่องราวที่ยังแปลภาษาญี่ปุ่นระดับกลางถึงสูงที่ชายกลางใช้ไม่ออก เมื่อทุกคนเข้าใจ ก็ต่างเอามาแสดงความยินดีกับชายกลาง ก่อนที่ชายกลางจะทำการเลือกผู้เล่าคนต่อไป

“เพื่อความหลากหลายทางชีวภาพ ฟังเรื่องราวของไม้หัวมาสองคนแล้ว พรุ่งนี้เรามาฟังเรื่องราวจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆดีกว่า ผมขอเลือกเป็นจงหอยยูงคองนะครับ” แล้วจงหอยก็ถึงกับต้องหยุดแร๊ปที่กำลังร้องอยู่เบาๆเพราะเดาว่าชายกลางอาจจะเลือกชายเล็ก

“น่าตื่นเต้นเหมือนกันนะโหยว พี่หญิงใหญ่ เย็นนี้ผมขอไปถามญี่ปุ่นหน่อยล่ะนะครับโหยว” แล้วก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมานิ่งเรียบอีกครั้ง ก่อนจะเต้นท่ามูนวอร์คออกออกประชุมไป