หญิงใหญ่ - บอนไซซัง ตอนที่ 4 : ชายแปลกหน้า

"เกรงใจจังเลยค่ะ" หญิงใหญ่ตอบกลับไปยังหนุ่มมนุษย์ต้นไม้ที่เพิ่งได้เจอกันครั้งแรก คุณมันเทศนั่งอมยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้าม "ไดโจบุเดส" หนุ่มผมหยิกหย็อยซึ่งมัดผมเป็นมวยไว้ด้านหลังตอบกลับมาเป็นภาษาที่หญิงใหญ่เดาว่าไม่เกาหลี ก็จีน หรือญี่ปุ่น "เอ๋คะ" หญิงใหญ่ทำตัวไม่ถูกไปครู่หนึ่งเมื่อเธอเริ่มมั่นใจว่าหนุ่มผู้นี้คงไม่ใช่มนุษย์ต้นไม้สายพันธุ์ไทย

"เค้าบอกว่าไม่เป็นไรน่ะจ้ะหญิงใหญ่ ท่าจะเป็นคนญี่ปุ่นนะ" คุณมันเทศแปลให้หญิงใหญ่ฟัง "ฮิโตริเดะ คิตะคะระ โมว โอนากะงะ อิปไปเดสุ" หนุ่มผมหยิกหย็อยพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นต่อเพิ่มเติม ก่อนจะหยิบน้ำเก๊กฮวยขึ้นดื่ม "เค้าบอกว่าเค้ามาคนเดียว อิ่มแล้วด้วย" คุณมันเทศแปลให้ต่อ ในขณะที่เอาหมูทอดจิ้มน้ำพริกหนุ่มไปด้วย "เกรงใจจังเลยค่ะ" หญิงใหญ่ยังคงไม่กล้ารับข้าวเหนียวที่หนุ่มญี่ปุ่นหยิบยื่นให้

"โมชิ โบคุโอะ โคโนมาจิโอะ อันไนชิเตะ โคเระโอ โอคาเนะโตชิเตะ อะเกรุนาระ?" คุณมันเทศถึงกับถลึงตาถึงความใจกล้าของมนุษย์ต้นไม้ชาวญี่ปุ่นคนนี้ ก่อนจะแปลให้หญิงใหญ่ฟังว่า "เค้าบอกว่า ถ้าเกิดว่าเค้าจะขอให้พาเค้าทัวร์เมือง แล้วเค้าจะขอจ่ายค่าทัวร์เป็นข้าวเหนียวก้อนนี้ได้ไหม" คุณมันเทศเริ่มรับรสหมูทอดเปลี่ยนไปเพราะเกิดความรู้สึกโมโหเล็กๆเพราะรู้สึกเหมือนกำลังโดนดูถูกว่าแค่ข้าวเหนียวทำไปหาซื้อเองไม่ได้ แต่เหมือนหญิงใหญ่ก็รู้สึกได้ถึงปฏิกิริยาของเพื่อนมัคคุเทศก์ เธอจึงเอามือแตะที่มือของคุณมันเทศให้ใจเย็นก่อน แล้วจึงตอบคุณมันเทศไปว่า

"ดิฉันมาไกลจากกรุงเทพฯ คุณมันเทศก็อยู่ด้วยทั้งคน ปกป้องดิฉันได้อยู่แล้วถ้าเผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น ดิฉันอยากมาเจอประสบการณ์ใหม่ๆ เราแค่ลองเปิดใจ ช่วยกันเป็นหูเป็นตา แล้วก็พาเค้าเที่ยวตามคำขอดูไหมคะ" คุณมันเทศล่ะทึ่งในความเชื่อใจรวมถึงเป็นห่วงความไร้เดียงสานี้ของหญิงใหญ่ คิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตอบตกลงกลับไปกับหนุ่มญี่ปุ่น

คุณมันเทศขอคอนแทคของเขาผ่านรากไม้ โซเชียลมีเดียของชาวมนุษย์ต้นไม้ไว้ แล้วจึงนัดแนะกันว่าจะไปเจอกันที่ถนนนิมมานต์ ปากซอยซอย 1 ในวันพรุ่งนี้ ก่อนจะนั่งรถแดงกลับไปส่งหญิงใหญ่ที่โฮสเทล หญิงใหญ่ก็แปลกใจที่ทำไมตัวเองไม่รู้สึกกลัวที่จะไว้ใจคุณมันเทศ ก็เพราะทุกที่ๆคุณมันเทศไป มีแต่คนทักทาย ไม่พอ เอาขนมนมเนยมาฝากอีก แกคงเป็นมัคคุเทศก์คนดังท้องถิ่นที่หลายๆคนรักและนับถือจริงๆ

ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะหญิงใหญ่ เดี๋ยวสักพักพี่จะรอมันแกวมารับกลับบ้าน "อ้าว พี่มันเทศพักอยู่ด้วยกันกับคุณมันแกวเหรอคะ" หญิงใหญ่ถาม "ใช่จ๊ะ พาร์ทเนอร์ๆ น่ะ" คุณมันเทศพูดต่ออย่างเขินๆ ถึงตรงนี้หญิงใหญ่ยิ่งสบายใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่าคุณมันเทศก็มีเจ้าของแล้ว คงไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ได้ เธอรู้สึกผิดเล็กน้อยที่สงสัยในความบริสุทธิ์ใจของเพื่อนใหม่ "ราตรีสวัสดิ์นะคะ" หญิงใหญ่บอกคุณมันเทศ จังหวะที่หันหลังเดินไปที่ลิฟต์ ก็ดันเกิดคำถามที่ทำให้ต้องหันไปถามคุณมันเทศอีกครั้ง "เอ๊ะโทษนะคะคุณมันเทศ" หญิงใหญ่ถามออกไปอย่างไม่ทันได้คิด "หนุ่มญี่ปุ่นสักครู่เค้าชื่ออะไรเค้าได้บอกไว้ไหมคะ" หญิงใหญ่ถาม "บอนไซซังจ๊ะ เค้าบอกพี่ตอนที่ให้คอนแทค เราคงไม่ทันได้ยิน" คุณมันเทศตอบ แล้วจึงทำสัญญาณว่าคุณมันแกวขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงแล้ว แล้วจึงตะโกนส่งท้ายว่า "พรุ่งนี้เจอกัน 10 โมงเช้าที่ล็อบบี้นะสาวเมืองกรุง!"

หญิงใหญ่โบกมือร่ำลาก่อนจะกลับขึ้นห้องพักกับความรู้สึกกึ่งเขินกึ่งโล่งใจที่ได้รู้ชื่อของหนุ่มเมื่อครู่ ที่ทำให้หัวใจเธอเต้นตูมตาม