วันที่ 70: พอร์ตสองสตู - การเรียนทูนบูมอดัมแดนไมค์ - ไม้หัวโชว์ - สะสาง
7:37am สวัสดีเช้าวันเสาร์ครับ เมื่อวานเป็นวันศุกร์ เลยให้เป็นวันของการทำไม้หัวโชว์ครับ ตอนแรกกะจะทำสามอย่าง คือรวมงาน (อดีต) ทำงานชายกลางอนิม (ปัจจุบัน) แล้วก็สเก๊ตช์หญิงเล้กแปลงร่างสนุกๆ (อนาคต) แต่ลงเอยได้แค่รวมงานครับ แล้วก็ทวนหน่อย ตั้งใจไว้ว่าชายกลางจะทำอีก 4 ศุกร์ ส่งงานวันที่ 27 June ‘23 ครับ ก็มาดูกันว่า จากสตอรี่บอร์ดแล้วก็อนิแมติกคร่าวๆที่เคยทำ (อัดเสียงไปยังนะ เหมือนทำแล้วไหมนะ เนี่ย ขาดตอนนน ลองดูว่าจะเป็นไง ต้องแบ่งออกมาก่อนครับ
วีค 1 เคลียร์ rough ให้ชัดขึ้นก่อน จากอนิแมติก ทั้งพื้นหลังแล้วก็ตัวละคร
วีค 2 เริ่มวาง storytelling key poses ให้หมดทั้งเรื่อง
วีค 3 เริ่มใส่ extremes breakdown inbetween เน้นใส่ให้น้อยที่สุดแต่ว่าเล่าเรื่องได้ ลองดูแบบนี้ แต่ ขอซีนนึงที่อนิเมตแบบเนียนที่สุดเท่าที่เวลาและพลังงานอำนวย อาจจะเน้น principle บางอย่าง หรือ basic บางเรื่องเช่น การขยับปาก การเปลี่ยนสีหน้า เป็นต้น อยากโชว์ weight หรืออะไรแบบนี้ คิดเป้าหมายก่อนค่อยทำ
วีค 4 ลงสีพื้นหลังแล้วก็ตัวละคร ลองเลือกแค่ซีนเดียวที่ฉากเนี้ยบที่สุดว่าเป็นยังไง แล้วก็ตัวละครด้วย เป็นซีนเอก ใส่ให้สุด อยากเห็นว่าเป็นยังไง
เอ่อ ขอแทรกนิด 8:27am เข้าห้องน้ำมาตะกี้ได้ไอเดียเจ๋งมากคือ สรุปนะ ให้มีซีนเดียวที่ลงสีให้เนี้ยบเต็ม แล้วก็อนิเมต smooth ที่สุด แบบ เทพลังงานเต็มที่เลย ซีนเดียวเท่านั้น อาจจะตอนเจอชายกลางตอนแรกบนโต๊ะ ส่วนซีนอื่น (ไม่สิ SHOT!) ไหมนะ นั่นแหล่ะ ให้เป็นขาวดำ ขยับ choppy ไปเลย ให้มันรู้กันไป ว่าเราจะทำแบบนี้แล้วไงใครแคร์! ในเมื่อสสคสุดคือเรื่องเล่าต่างหาก! ก็เหมือนเราอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเค้ายังเปิดหน้าสีบ้าง แต่ข้างในขาวดำ เราก็อ่านวันพีซมาได้ตั้งเยอะแยะจริงไหม!!! สำคัญคือเราได้เล่าไม้หัวผ่านอนิมต่างหาก แล้วก็ต้องประมาณตนได้ว่าเราทำคนเดียว! แต่อยากเล่าฟอร์แม๊ตแบบนี้ไงน่ะ ทีนี้จะใส่สามภาษา จะใส่ดนตรีแต่งเพลงเข้าไปก็ยังได้อีกด้วยซ้ำ!!! หรือสุดกว่านั้นคือซีนเดียวอนิเมตพร้ิว ที่เหลือภาพนิ่งเหมือนเปิดหนังสือภาพ อันนั้นก็ต้องไว้ลองต่อไป ทำทีละไอเดียก่อน นึกภาพไปก็เท่านั้นทำจริงมันอีกแบบเสมอ โอเคบาย 8:31am
ใช่ แบ่งๆ เลย เหมือนตอนเรียนวิชาต่างๆเค้าก็จะแบ่งการสอนเป็นวีคๆจริงไหมใช่
ต่อมาเรื่องที่สอง อยากแชร์การรวบรวมงานไม้หัวครับ (สิ่งที่ทำหลักเมื่อวาน) ผมก็ไล่ไปก่อนจากการสะสางงานที่ iCloud ก่อนครับ ไล่ไปจาก Maihua Characters ก่อน เปิดไล่ไปแล้วก็จดลง sketchbook รวบรวมก่อนเป็นหลัก ยังไม่เน้นอ่านมาก (ถ้าเยอะๆเช่นมี writing เขียนเอาไว้เกี่ยวกับตัวละครเป็นต้น) อันนั้นไว้ทำตอนเรียบเรียง แล้วก็เตรียมใส่โฟลเดอร์รอรวมปริ้นท์ออกมาเป็น inspirationa, ref sheet ด้วย แล้วก็ผมทำไปถึงไม้หัวคอมิคครับ เป็นส่วนที่สองที่เริ่มทำ ยังไม่เอา writing เดี๋ยวมันติดนาน เอาที่ง่ายให้หมดก่อนแล้วกันไล่ไปใช่ๆ (เหมือนมาริเอะ คอนโดะ เริ่มจากง่ายก่อน) ก็เลยจดมาได้สองตอนครับ ทำไปก็ติด ว่า เห้ยทำไปทำไมนะ ก็เพื่อจะได้เห็นภาพรวมไง โลก เรื่อง ตัวละคร ล่าสุดที่เคยเล่าไว้ วาดไว้ อนิเมตไว้เป็นยังไง จะได้เข้าใจไม้หัวจักรวาลได้ลึกขึ้น มีมิติขึ้น เชื่อมโยงได้มากขึ้น เพื่อต่อยอดงาน ไม้หัวโชว์ หรือว่า writing, comic ต่อไปครับ หรือแต่งเพลง ฟิกเกอร์ ตีมไลน์ whatever!!! น่ะ ทำไปก็สนุกดีครับ ได้กลับไปย้อนเรื่องราว ไม้หัว อยากจะอ่านไปด้วยคอมิคเพราะอ่านไหว ทุกภาษานั่นแหล่ะ มัน valid หมดเลย เพราะเป็นงานที่เราสร้างออกมาแล้วทั้งนั้น เช่น ชื่อของป้าหางนกยูงภาษาญี่ปุ่นที่เล่าไว้แล้วเป็นยังไงก็จดออกมา อาหารที่ป้าทำให้เขบ็ตสองชั้นคืออะไร ก็จดออกมา เราจะได้เอามาว่ากันต่อ ที่มาเป็นยังไง ที่ไปเป็นยังไงใช่ แต่เราต้องเริ่มจากที่เรามีแล้วก่อนไงใช่ครับ ผมต้องรวมงาน เพื่อจะได้ต่อยอดได้ไงใช่ ไม่งั้นไม้หัวก็เริ่มจากศูนย์ตลอด ซึ่งไม่ใช่ เรารู้จักกันมาตั้งแต่ปี 2018 5 ปีได้แล้ว!!!
แล้วจากนั้นก็มี เรียนอดัมไปครับเช้านี้ ได้เริ่มคลาส advanced animation with Toon Boom เสียที เค้าบอกว่าให้เริ่มจาก Posing เป็นสิ่งสำคัญสุดเลยก่อนอื่น อืมจริงนะ จริงๆเพิ่งนึกได้ว่าเรื่องนี้เหมือนถูกเน้นย้ำตอนที่เรียน animation mentor มั้งนะใช่ แต่ตอนเรียนสองมิติ เรากลับไปคิดแต่ timing & spacing มากกว่า อืม เริ่มเข้าใจแล้วว่าตรงนี้สำคัญสุดด้วย วาดโพสได้ประมาณนี้ครับ วาด line of action สีชมพูออกมาก่อน แล้วมันก็ยังมองอะไรไม่เห็นนะ แล้วก็ใส่หัว ก็ยังไม่เห็น นิดๆหน่อยๆเริ่ม แต่พอเริ่มใส่หน้าเข้าไป มุมตรงโน้นนี่ ทีนี้ สมองมันเริ่มเกิดภาพ เกิดความเชื่อมโยงครับ พอเริ่มใส่ torso เป็นกล่องๆ มันก็เป็นภาพขึ้นมาในหัว ที่กระดาษ เราจะเริ่มกลายเป็นเหมือน superman มองเห้นทะลุ ว่าเราเห็นภาพอะไร แล้วเราก็เริ่มวาดลงไป โดยที่ผมจะสเก๊ตช์ๆหน่อย ใช่เข้าใจละ คือถ้าเราลงเส้นไปปั๊บเนี่ย เอาละ ภาพในหัวมันจะเริ่มจางแล้วก็หายไป ใช่ๆๆๆ เข้าใจละ ถึงเป็นสาเหุที่ว่ามันต่างกัน การลงเส้นบางๆ สเก๊ตช์ๆ หรือว่าลงหนักไปเลย มันส่งผลต่อการคิดสร้างสรรค์ ต่อการเห็นภาพในหัวนี่เอง คนที่เค้าลงหนักไปเลย เค้าคงเห็นภาพแล้วแล้วก็วาดเลย ไม่ต้องการ explore ต่อ เข้าใจละ โด่เอ๊ย แต่ผมคือแบบ ผมอาจจะยังไม่เห็นด้วย หรือไม่ก็ มันยังไม่อยาก ตัดสินใจว่าจะเอาไม่เอา เลยอยากลอง explore ต่ออีกหน่อยด้วยมั้งครับ อืมเริ่มเข้าใจมากขึ้นอีกแล้ว สำหรับการวาดจาก imagination แล้วก็ความแตกต่างของการวาดแบบลงเส้นหนักทีเดียว กับการสเก็ตช์
“อย่าให้ใครมาบอกว่าเราควรวาดยังไงครับ เราต้องทำความเข้าใจ แล้วก้บอกตัวเองเอง เราต้องการจะวาด แบบไหน เพื่ออะไร ครับ” (นั่น อย่าฟังคำผมล่ะ) (หรือคุณจะยิ่งอยากทำตาม เพราะผมห้ามคุณแล้วมันน่ารำคาญ! ย้อนแยงจังเนอะครับ ชีวิต โอเคบาย)
