ทาริรุกะทาริไน่

โน่นครับ จุดขาวๆดำๆกับสีน้ำตาล กลมๆสองก้อน พอชายกลางเค้าเริ่มได้เมโลดี้หน่อยก็ชวนสมเสร็จไปว่ายน้ำรับอรุณเรียบร้อย

ผมละก็ตื่นเต้นไปกับน้อง ไปหยิบเพลงเค้ามาลองใส่เนื้อร้องครับ ยังไปได้อีกๆ ยังไม่พอ เอ๊ะหรือพอแล้ว

ตอนนี้ดนตรีกำลังมาสำหรับครอบครัวหัวไม้รากไม้ของเราครับ หญิงใหญ่แม่ใหญ่งานวันเกิด กำลังเลือกรูปคุณพ่อผมอยู่กับเหล่าเทียน กำลังหาว่าเอารูปไหนไว้เป็นแรงบันดาลใจแต่งเพลงดีครับ

11:57 น.

“นี่ๆๆๆ พี่ทองพิมพ์อะไรมาแล้วไม่รู้” ชายกลางวิ่งแจ้นไปหาสมเสร็จ

“no need to find yourself, or even create yourself, just be yourself.” ชายกลางอ่านข้อความที่พิมพ์มาเป็นชิ้นๆก้อนๆของทองผ่าน evernote จากไอแพ็ดของเค้า ช่วงนี้ชายกลางกับสมเสร็จใช้เวลากลางวันตอนทองไปทำงานหาไอเดียมาฝึกแต่งเพลง ฝึกแต่งเพลงเหรอ ฝึกแต่งกับแต่ง มันต่างกันมั้ยนะครับ เอาเป็นว่า ล่าสุดเค้าไปเจอคำในความคิดของทองมาแบบนั้น

“นี่มันน่าจะไปด้วยกันกับเพลงล่าสุดของเราได้นะเสร็จ ว่ามั้ย ถ้าลองเอาเรื่อง ความพอ มาจับคู่กับ การหาตัวตน ชั้นว่าพี่ทองคงไปคุยกับใครที่ทำงานมาเลยเกิดความคิดพวกนี้ขึ้น” ชายกลางพูดไปพลาง ปล่องหัวก็ขยับเขยื้อน หยุยๆๆ ตุ๋นความคิดไปพลาง “น่าสนใจเหมือนกันนะ ถ้าเราจะเอาเรื่องราวการหาตัวตนของพี่ทองมาพูด ตั้งแต่สมัยอบขนมปัง ทำงานธนาคาร แบกหนังสือ”

คราวนี้สมเสร็จเกิดไอเดียบ้าง ค่อยๆพ่นหมอกเขียวออกมา ฟอร์มเป็นรูปร่างของทองในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

“วันนึงชั้นจัดหนังสือ~ อีกวันชั้นก็ไปนวดแป้ง~ โอ้ ความสุขอยู่ในหนังสือที่เรียงราย หรืออยู่ในรอยต่ออันน่าพิศวงเหล่านั้นกันแน่น้า~” ถ้อยคำค่อยๆเล็ดลอดผ่านออกมาจากปล่องผม เต้นวนไปพร้อมๆกับ หมอกเขียวที่มีรูปร่างเหมือนทองในวัยหนุ่ม

23:47 น.

ทองได้ฤกษ์หลังจบวัน ในการแต่งเพลงของเขาอีกครั้ง หลังจากกลับเข้าบ้าน แล้วก็แว้บเปิด Netflix ดูเล็กน้อย เค้าอ่านโน้ตจากชายกลางที่เขียนไว้บนกระดาษ A4 ใช่แล้ว ซึ่งเค้าจงใจวางทิ้งไว้ให้ทองเป็นโจทย์

“วันนี้มีอะไรบ้างที่รู้สึกพอ และ ไม่พอ ครับ?” ทองอ่านสิ่งที่ชายกลางเขียนไว้ แล้วจึงเริ่มครุ่นคิด

‘นั่นสินะ’ เขาคิด ‘สิ่งที่พอใจมากๆวันนี้ก็คงเป็นตอนเย็นที่ได้แต่งเพลงกับครูบังจนเสร็จ รู้สึกดีมาก พอใจที่ได้ระบายความรู้สึกนึกคิดออกมาเป็นบทเพลง พอใจที่ได้กล้าพูดเรื่องของเค้าออกมา พอใจที่ได้ประดิษฐ์คำขึ้นใหม่ พอใจที่ได้ใช้เวลากับคนที่มีแพชชั่นเหมือนๆกัน ส่วนเรื่องที่ว่าไม่พอเนี่ย อาจจะเป็น ความไม่พอในการสร้างสรรค์งานละมั้ง ยังรู้สึกว่าอยากทำงานออกมามากกว่านี้ตลอดเวลา อยากซ้อมเปียโนทั้งๆที่ก็ตัดสินใจไปอยู่ว่าจะเปลี่ยนไปทำตอนเช้า ไม่พอเรื่องอาหารมั้ง 55 จานแกงกะหรี่ใหญ่เบ้อเริ่มก็ต้องสั่งไก่ทอดเพิ่ม ผักโขมเพิ่มงิน่ะ สุดท้ายอาจจะเป็นเรื่องความสัมพันธ์ เราก็ยังรู้สึกไม่พอกับสิ่งที่เราได้รับ อยากมีความคาดหวังกับบางความต้องการ ที่พอไม่พอ เราก็กลายเป็นทุกข์ไปซะอย่างนั้น ก็เราตั้งของเราเองนี่นะ’

ผมอัดเสียงสิ่งที่นึกได้ลงไว้ในไอแพดให้ชายกลางสำหรับคิดเนื้อเพลงพรุ่งนี้