เพลงหมายเลขที่ 4

14:09 น.

“ไหนๆ ตะกี้เล็กหญิงบอกว่าอะไรนะ” ชายใหญ่ถามน้องสาวซึ่งกำลังลูบขนหมายูนิคอร์นให้มันเงางาม

“เล็กขอเสนอเพลงที่ 4 เป็นเพลง ลืมบ้างก็ได้ คะ” หญิงเล็กตอบพี่ชาย ซึ่งกำลังทำหน้าที่จดรวบรวมไอเดียบทเพลงล่าสุดสี่เพลง “ช่วงหลังนี้เล็กจะ‘รู้สึก’ได้เป็นพิเศษคะ ไม่ต้องดำดินไปไหนไกลเลย แต่พี่ทองมีความกังวลอยู่มากคะ อาจจะเพราะว่าช่วงนี้มีหลายอย่างที่ต้องคิด หลายสิ่งที่ยังค้างคา เล็กว่าการเขียนบทเพลงเกี่ยวกับ การลืมบ้างก็ได้ไม่เป็นไรช่างมัน เป็นสิ่งที่น่าจะช่วย‘เยียวยา’พี่ทองได้คะ” หญิงเล็กเสนอ ไม่วายหมายูนิคอร์นจามออกมาเป็นกลิ่นป็อปคอร์น

“ถ้าอย่างนั้น ล่าสุดเรามีเพลง 1. สิ่งมีชีวิตคิดไปเอง 2. พอไหมไม่พอ 3. พ่อ 4. ลืมบ้างก็ได้ เท่านี้ก่อนนะทุกคน งั้นพี่จะได้ไปวางแผนต่อว่าแต่ละเพลงใครจะทำหน้าที่อะไรกันบ้าง มีตารางเวลาทำงานยังไง โอเค จบการประชุม สุขสันต์ตอนบ่ายทุกต้น ไม่สิ หนึ่งต้น กับอีกหนึ่งหมายูนิคอร์น” ชายใหญ่เดินแยกย้ายกลับไปทางมุมโทรทัศน์ หญิงเล็กบรรจงประคบประหงมสัตว์เลี้ยงคู่ใจของเธอต่อ