ทำไป บ่นไป เห้อ

9:18am มันจะคุ้มไหมครับเนี่ย พิมพ์ไว้ในเฟสแล้วต้องมาเก็บไว้ในนี้อีก เห้อ เอานะ ลองดูสักตั้งครับ ว่าไหวแค่ไหน ก็เผื่อเฟสกลับดาวววววววไง นี่คือที่ผมเขียนเช้านี้ครับที่เฟสบุกเพจ…

สิ่งที่ผมจะขอบคุณคนที่มางานนิทรรศการผมได้ดีที่สุด ก็คือ 'การสร้างสรรค์' ต่อไป

แล้วการที่จะทำอะไรแบบนั้นได้ ผมก็ต้องรู้จักใช้ 'ข้อจำกัด' ในการทำให้ตัวเองทำงานจบ สำเร็จ และต่อเนื่อง

นี่ผมเกือบจะเริ่มเหนื่อยตั้งแต่เช้า หลังจากที่เขียนเจอนัล ระบายทุกอย่างที่คิดในหัวลงในหนังสือเล่ม สมุดจดตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ ยิ่งวันที่สองเนี่ยแหล่ะ เป็นวันที่สำคัญมากๆ (จริงๆก็ทุกวัน) ในการที่จะช่วย จุดให้ฟืนมันติด ให้ตัวเองได้ทำงานอย่างต่อเนื่อง (แบบที่ไม่เครียดจนเกิดพอดี)

เอาว่า มาต่อกันครับ กับ 10 นาทีวันนี้ เช้านี้จะขอพูดเรื่อง สิ่งที่ผมกำลังทำเนี่ยแหล่ะ 'การเขียน' ครับ

ผมขอบคุณ ดีใจ ซาบซึ้ง ประทับใจ ที่งานเขียน ของผม สามารถไปจับใจผู้อ่านได้ ไม่ว่าจะ 1 คน หรือ 2 คน ยังไงก็ตาม มันคือการที่ผมรู้สึกว่าตัวเองได้สื่อสาร ได้เชื่อมต่อกับผู้คน มันดีมากๆเลยครับ ซึ่ง ผมได้ฟีดแบกหลายทีจากงาน ว่าผมเขียนโอเคเลยนะ ประมาณนั้น (พยายามเขียนให้ดูไม่อวยตัวเองอะนะ) ผมเลยคิดว่าเนี่ยแหล่ะ ทำต่อไป สิ่งที่เราสนุก แล้วคนอื่นก็สนุกด้วย มันคือ Win-Win ไม่ใช่เหรอไง!

ดังนั้น ก็ไปต่อครับ ไม่ว่าจะเขียนงานไม้หัวเอง หรือว่าเขียนเบื้องหลังไม้หัว หรือว่าจะเขียนบ่นเขียนด่า (พวกนั้นคุณคงไม่ได้อ่านหรอก ไม่ก็อาจจะมีโอกาสได้อ่านบ้าง แต่นั่นแปลว่าคุณอาจจะโชคร้ายนะ)

โอเค ไปต่อ กับ การฟรีไรต์ด้วย ยังไงดีทีนี้ ผมจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นด้วยครับ คือ เขียนและวาดภายในสิบนาที เพราะการเริ่มจากอะไรเล็กๆ สั้นๆ เนี่ยแหล่ะ มันทำให้เราทำจบได้ง่าย ใช่ ผมจะวาดประกอบอยู่นะ แต่ว่าจะทำให้ง่ายจขึ้น คือ ใช้สีนะ แต่ว่า ขอสามสีพอก่อนได้ไหม สร้างข้อจำกัดไงครับ

แล้วก็จะเล่าว่า งานเขียนมันก็ไม่ได้ต้องอยู่ในรูปแบบของข้อความเขียนแบบนี้นะ แน่นอน มันคือการเขียนการ์ตูนด้วย แม้กระทั่งการเขียนบท เพื่อทำไปสู่การทำอนิเมชั่น ผมว่า เรื่องเล่า สุดท้ายก็ต่างเริ่มจากการเขียนเนี่ยแหล่ะ

โอเคครับ จะขอวาดรูปแล้วนะ ช่วงแรกต้องมีการลองผิดลองถูกแบบนี้แหล่ะ กว่าที่จะเริ่มตั้งลูกได้ครับ ตั้งลูกเหรอ จะวาดเป็นเหมือนชายกลางกำลังเล่นโดมิโน่หนังสือกับสมสวยดีไหมนะ เพื่ออะไรอ่ะ ตั้งสมาธิเวลาที่อ่านหนังสือแล้วเสียสมาธิเหรอ แต่ไม่สิ เรากำลังพูดเรื่องการเขียนกัน

เอาว่า ปล่อยผมสักครู่นะ! เดี๋ยวจะมาพร้อมงานวาดครับ

... (พักวาดรูป)

โอเคกลับมาแล้ว สรุปใช้เวลาไปประมาณสามสิบนาทีได้ครับ ฮืมมม ผมว่ายังมากไปหน่อย เดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่พรุ่งนี้ เอาล่ะ ขอให้คุณได้ค้นพบความวิเศษในการเขียนบ้างนะ แล้วก็คนรอบตัวเข้าใจคุณนะ! แล้วก็ หันไปคุยกับเค้าบ้างนะ!!!