เริ่มลงมือจากตรงนี้ก่อน

6:51 น.

“ไหนพี่ทองมีอะไรบ้างคะ” หญิงเล็กรับอรุณผมด้วยคำถามที่ชวนให้ผมได้ดึงใจกลับมาจากความอาลัยอาวรณ์ในสิ่งที่หายไป กับความพะว้าพะวงกับสิ่งที่ยังไม่ได้ครอบครอง ให้ลองมาดูสิ่งที่ผมมีในเช้าวันนี้

“ตื่นมามีวิวท้องฟ้าที่ตัดกับสีส้มอมชมพูของผนังตึกบันบันทรี มีต้นไม้ฟอร์มประหลาดๆให้มอง มีเครื่องดนตรีตั้งสามชิ้นรอให้เล่น มีกาแฟหอมๆที่ทำให้นึกถึงพี่สาวแล้วก็แม่ มีงานน่าสนุกรอให้ทำ มีร่างกายที่ยังแข็งแรงอยู่” ทองรู้สึกขอบคุณกับสิ่งต่างๆที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้กับน้องต้นไม้สาวต้นเล็ก

“ที่สำคัญ” ทองพูดต่อ “มีงานที่เคยสร้างไว้ตั้งเยอะ แต่ยังไม่เคยได้รวบรวม หรือเอากลับมาชื่นชมหรือว่า ใช้ประโยชน์เสียเท่าไหร่ วันนี้แหล่ะ ไม่สิ ตอนนี้แหล่ะ เดี๋ยวพี่จะเข้าไปหยิบเอาไฟล์ GIF ที่เคยทำมาใส่ในเอ็มวีเพลงเสียเลยดู รอดูนะจ๊ะ ไวโอลิสหญิงเล็ก” ทองบอกน้องสาวไป ในหัวก็คุมสติไป ไม่ให้จมจ่อมในความคิดที่เริ่มก่อตัวฟุ้งซ่านตามความเคยชินช่วงเช้า

มี มี มี มี มี

ลา ลา ลา ลา ลา

เร เร เร เร เร

ซอล ซอล ซอล ซอล ซอล ซอล

หญิงเล็กลงมือสีไวโอลินเพื่อเรียกสติทองให้กลับมาที่ปัจจุบันอีกครั้ง

7:46 น.

“แปร๊นนนนนนนนนนนน” เสียงสมเสร็จดังมาจากมุมห้องที่ชั้นวางของสีขาวจากอิเกีย เช้านี้มีสิ่งมีชีวิตหลายสิ่งมีชีวิตมาสังเกตการณ์โปรเจคล่าสุดของทอง สมเสร็จส่งเสียงร้องเพื่อให้สัญญาณกับงานที่ผิดพลาดของทอง

“เห้ยๆๆๆ จริงด้วย mistake มาแล้ว ต้องรีบเก็บมาเผื่อใช้เป็นไอเดียได้ นึกถึงตอนเรียนที่ RCA เลย ขอบคุณมากนะครับเสร็จ” ทองบอกสัตว์เลี้ยงของชายกลาง แล้วก็บรรจง screencap ภาพที่มีการคาดเคลื่อนของสีเก็บไว้