เมื่อวานเป๋ไปหนึ่งวัน ไม่เป็นไร

7:42am เมื่อวานก็เกิดท้อแท้ขึ้นมา เข้าใจตัวเองว่าเป็นเรื่องของการยึดถือคำพูดคนอื่นมากเกินไป ทำให้ใจตัวเองอ่อนไหวเหลือเกิน ไม่ได้ๆ เราต้องแยก งานสร้างสรรค์คือเรื่องหนึ่ง ส่วนเรื่องที่ใครจะพูดยังไงอันนี้ต้องเอาไว้อีกเรื่อง แล้วก็ได้เรียนรู้ว่า การคุยปากเปล่ามันเข้าใจกันมากกว่าข้อความสั้นๆแน่นอน ดังนั้นอย่าเพิ่งด่วนสรุปไปคิดอะไรให้ใจตกเล่นวุ่นวาย เสียเวลา เสียอารมณ์ เสียพลังงานด้วย แต่ ไม่เป็นไร ผ่านไป เอาใหม่ ตอนนี้ก็เก่งขึ้นกว่าเมื่อวานแล้ว วันนี้ลุยต่อ กลับมามีสมาธิ ต้องหยุดดูหนังกลางคืน มันหลับตลอด้วย ตอนนี้ต้องเอาเวลากลางคืนมาทำไม้หัวสติกเกอร์ให้จบเซ็ทนี้ให้ได้คือเซ็ทโชว์เรือนร่างไม้หัวคนสี่ชีวิตของเรา เหลืออีกไม่กี่วัน กลางวันก็ฝึก ทำงานสตูไป บอกตัวเองว่าไม่รู้อะไร สงสัยอะไรให้ถาม (แล้วก็จริงๆแล้ว สำหรับเราเป็นเรื่องของ ถึงเค้าติมา ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าจะไม่ชอบเรา มันคือเค้ากำลังบอกว่ามีอะไรที่พัฒนาเพิ่มเติมได้อีก จริงๆสำหรับเราเราว่าคือเรื่องนี้ ซึ่งจริงๆก็เกี่ยวกันอ่ะนะ ถ้าเราทำใจยอมรับได้กับ criticism เราก็จะอยากสื่อสารกับคนอื่นมากขึ้นไง เพราะเราไม่กลัวจะต้องรู้สึก hurt แล้วยังไงล่ะ) ส่วนตอนเช้าก็เอามาเรียน palmie กับ james แล้วกัน ลองแบ่งเวลาออกมา แล้วก็ ปล.คือ เมื่อวานขยับโมเมนตั้มต่อ เริ่มออกแบบโมเดลชายกลางแล้ว เย้เย เอาล่ะๆ ไปอัพเดทตารงทำงาน แล้วก็ลุยต่อ โอเคบาย

สรุป!!!

เซ็ทไว้สามอย่างวันนี้พอ

1. เจมส์ ​(เสียตังค์แล้ว เยอะด้วย ต้องเรียนหน่อยไม่ได้ๆ พาลมีก็ต้องเว้นไว้ก่อนหน่อยน่ะ)

2. งานสตู (ติดค้างอยู่ 8 ชั่วโมงวันนี้ ค่อยๆหั่นออกไปน่ะ เทรซศึกษางาน kyoto animation)

3. งานไม้หัวสติกเกอร์ชิ้นที่ 4 จงหอยให้จบ (เพื่อจะได้ได้คาชีทบอดี้ไทป์หุ่นคนผอมสูงด้วยน่ะ วาดให้เสร็จ ไม่ใช่วาดให้เพอร์เฟ็ค อย่าลืมตรงนี้) แค่นี้ๆสามอย่าง

พอแล้วเลิกคิด เอาแค่นี้ มีความคิดเกิดขึ้นตลอด ต้องรู้จักปล่อย จบ ไม่งั้นไม่จบ ส่วนด้านล่างนี้คืองานวอร์มเช้านี้ หยอดตา วอร์มมือตามคลิปก่อนเหมือนเดิมแล้วก็มาวอร์มเส้น แล้วก็ gesture ครับ ยังงงอึ้งๆงงกับ shorthand ที่ควรจะใช้ ไม่เป็นไร อย่างน้อยได้ทำ ทำให้ได้ตระหนักไว้ดีแล้ว