วันที่ 5 : แมวเหมด - 哀

"สวัสดีนะทุกคน ชั้นคือแมวเหมดเอง การแนะนำตัวมันช่างสนุก ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ตาม" แมวเหมดพูดไปก็โยกซ้ายทีขวาที เกล็ดปลาของเค้าส่องแส่งระยิบระยับสะท้อนแสงไฟจากไฟประดับต้นคริสมาสต์ที่เป็นไอเดียชายใหญ่เอามาตกแต่งห้องประชุมลับใต้โซฟา

"ชั้นสุ่มได้หมายเลข 2 ซึ่งเป็นคันจิตัวนี้ 哀 โดยถ้าอ่านเสียงจีนจะอ่านว่า ไอ ถ้าอ่านเสียงญี่ปุ่นจะอ่านว่า อะวะ(เระ) กับ อะวะ(เรมุ) คันจิตัวนี้ทำให้ชั้นนึกถึงความ..." แล้วทันใดนั้น ไฟในห้องก็ดับวูบลง

"สระเอ นั้นคือความซวนเซ ใช่แล้ว โอ้ความสุขสันต์ หรือโศกสันต์ มันทำให้ใจชั้นรวนเร หรือไม่ก็เอียงกระเท่เร่ ศ ศาลา นั้นคงเป็นเหมือนที่พักพิงให้ชั้นได้ทอดกายพักผ่อนหย่อนจิต ฟังเสียงเพลงขับขานน่าเวทนา  ร เรือ รับฉันไปเถิด ให้ฉันได้ไปเกิดในแดนสุขาวดีได้หรือไม่ ไม้โทโถ่โธ่ แม้เพียงความระทมข่มไหม้จักทุเลาลงได้ด้วยการถอนทิ้งซึ่งลมหายใจ  สระอา อนิจจาเหล่าเพื่อนรัก นี่น่ะสินะ ความรู้สึกอันละเอียดอ่อนของ 'ความเศร้า'" สมาชิกวันนี้ต่างตื่นขึ้นจากความสะลึมสะลือของอากาศทึมเทาที่ปกคลุมกรุงเทพฯมาเป็นระยะ อึ้งกิมกี่ไปกับวิธีการเล่าเรื่องอันแหวกแนวของแมวเหมด

ทันในนั้นเสียงดนตรีทำนองที่ฟังดูจะเหมือนดิสโก้ก็ไม่ใช่ โอเปร่าก็ไม่เชิงก็ดังขึ้นทั่วบริเวณห้องทำเอาผมคล้ายตำลึงของหญิงใหญ่กวัดแกว่งบ่งบอกอาการขนลุก

「「か」はこれからはどうするか、哀歓は行く道を混乱させられました。「な」はないかな、少しくらいでいい哀歌の流れる泊まる場所は。「し」はしばらくなの、天国に行くお船が来ている。「く」は納得になれるでしょう、こんな「哀しさ」とは。」

แล้วไฟประดับคริสมาสต์สีดวงสีน้ำเงินเท่านั้นก็เปิดขึ้นฉายไปยังแมวเหมดซึ่งโพสต์อยู่ในท่าที่ดูคล้ายปลาที่กำลังถูกแมวคาบหรือไม่ก็คล้ายแมวที่กำลังคาบปลา ทั้งห้องปรบมือกันระรัว แต่ก็ไม่สามารถจะดังได้มากเท่าไหร่ เพราะสมาธิยังคงถูกตรึงสะกดอยู่ที่การเล่าเรื่องประกอบการเต้นและเสียงดนตรีของแมวเหมด

"ชั้นยังไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกับพี่ชายเล็กเท่าไหร่ เลยอยากจะได้ยินเรื่องราวจากพี่ชายเล็กบ้าง ชั้นขอเลือกพี่ชายเล็ก" ชายเล็กปรบไม้ปรบมือชอบใจเพื่อนสมาชิกอายุน้อยคนนี้พร้อมกับวิ่งเข้าไปเช็คแฮนด์ แล้วก็ควักเอาส้มจี๊ดจากสวนระเบียงหน้าบ้านที่เพิ่งเก็บมาเมื่อเช้าให้แมวเหมดเป็นการแสดงความประทับใจ