อยากกลับมาบล็อกทุกวัน กำหนดแค่เรื่องทริปในอดีต และ การอ่าน
1pm ใช่ครับ อยากตั้งโจทย์ให้ตัวเองแบบนั้น เรื่องเกี่ยวกับการเขียนไม้หัว พวกนี้ ผมอยากไว้หลังบ้านกับตัวเองมากกว่ าไม่ให้เรื่องราว มันหลุดสะเปะสะปะ ไม่ได้ๆ ค้นพบหลังสุดว่า นักเขียนก็เหมือนนักจัดการข้อมูลครับ นอกจากเรื่องการเขียนเรื่องแล้ว ต้องมีการเขียน โลก เขียน ตัวละครอีก มันสำคัญมากที่ต้องรวบรวม เรียบเรียง เก็บไว้ให้เรียบร้อยสักแห่งหนึ่ง ซึ่งผมก็คงเอาไว้ที่ evernote / icloud / ในสมุดโน้ต moleskine หลังบ้าน ประมาณนั้น
ส่วนเรื่องสะสางอื่นๆ ก็แน่ล่ะ จะมาเล่าให้คุณฟังทำไมให้คุณมีเรื่องในหัวเพิ่มดังนั้น บล็อก เอาไว้ทำอะไรล่ะ
ก็ เอาไว้เสพอย่างมีคุณค่า ก็คือ เอาไว้ เขียนสะท้อน สิ่งที่ผมเสพ อย่างเวลาอ่านหนังสือเกี่ยวกับพืช การเล่า การเขียน หรือว่า วรรณกรรมเยาวชน Chapter Books หรือว่า ดูหนังมา ซีรีส์ บัวขาว หรือว่า ดูคอร์ส skillshare chil lit or worldbuilding หรือว่า เรียน ญี่ปุ่นเอง อ่าน แปลหนังสือญี่ปุ่นที่มี แล้วก็
อีกอย่างที่น่าเล่ามากๆ ก็คือ ทริป ประสบการณ์ชีวิตจริงผมเนี่ยแหล่ะ ที่มันมากจะเล่ากว่าแค่ 10 นาที ตอนเช้าในมอนิเ่งเจอนั่ลส่วนตั๊วส่วนตัวของผมไง เช่น เรื่องเกี่ยวกับ ดิสนีย์โฮเทล ที่อยากจะเล่าด้วยรูปถ่าย ด้วยคำพูด ที่มากกว่า คอมิคเจอนัลเป็นต้น หรือว่า ล่าสุดที่เริ่มคิดถึงทริปตอนไปอเมริกากับเพื่อนที่ Florida เป็นต้น คือ ผมไม่อยากให้ตัวเอง เอาโอกาส ที่ได้ไปท่องเที่ยว จบไว้ในไอจีแค่นั้นอ่ะ (แน่นอน ผมอาไคฟ์ไปทุกอย่างแล้ว บาย โซเชียล ไม่ได้แดกผมหรอก) ก็เลย จะเก็บรูปภาพไว้ใน ไอโฟนอย่างเดียว ถ้าผมเสียชีวิตไปล่ะ มันก็น่าเสียดายมากๆนะ
ดังนั้น ผมอยากจะได้ย้อนทริป ความทรงจำ ผ่านภาพถ่าย ผ่านการเขียนเล่า ผ่านการเขียน Comic Journal ที่บล็อกแห่งนี้ เสมือนกับการย่อยเรื่องราวจากโลกจริง เป็นวัตถุดิบชั้นยอด ให้ผมไปปรุงต่อกับเรื่องราวไม้หัวนั่นเอง อิอิ คุณว่าไอเดียการบล็อกของผมมันเข้าท่าหรือยังล่ะ? (ไม่ต้องตอบนะ เพราะผมตอบเองว่า ใช่!)
งั้น วันนี้ หวังว่าจะได้มาเล่า ความทรงจำ อันมีค่า ผ่านภาพถ่าย ข้อเขียน (ส่วนคอมิคเจอนัล ให้เวลาผมหน่อยเถอะ มันต้องวาดเด้อ ไม่กดดัน อันนั้นรอหน่อยได้) เกี่ยวกับ การได้ไปพักสองคืนที่ห้อง Beauty and the Beast ที่ Tokyo Disneyland Hotel กับพี่สาวคนโตและสองหลาน นะครับ
รวมถึง ถ้าได้อ่านหนังสือสักเล่ม (ก็พอก่อน!) แล้วได้มาเล่าให้ฟังว่าได้อะไร ก็จะแจ่มไม่เบาเลยล่ะ
ป.ล. ทวนนะ ส่วนการสร้างไม้หัว ผมจะไม่เล่าในบล็อกนะ! ต้องทำเองอยู่เบื้องหลัง ไม่ปล่อยงานเราออกมาให้สับสนคนอ่าน แล้วก็
ป.ล. 2 ผมจะเพิ่มคลังอ่าน วันพีซ ด้วย คิดถึงๆ พี่ยอดพูดถึง แล้วก็ จะได้เอาไปเมาท์กับเพื่อนนักแปลของผม อิอิ
11:17pm มาแล้ว! เนี่ยล่ะนะ ผม อยากทำเอ ก็จะไปทำบี แต่อย่างน้อยก็อ่านล่ะฟระ! สรุป ไม่ได้เขียนดิสนีย์เจอนัลต่อสักทีครับ แต่ว่าไปเสพ วันพีซ ต่อแทน จนจบเล่ม 85!!! เย้!!! (สปอยเลอร์ อะเลิ้ท!) เพื่อนนักแปลผมคงกรี้ดมาก ผมเองก็ได้แรงบันดาลใจเยอะ ชอบซีนตอนที่นามิอาบน้ำกับเพื่อนสาว มันแบบ เป็นซีนที่รู้สึกสมจริงดีว่า มีการพักมาอาบน้ำ คุยกัน อะไรแบบนี้ จังหวะลงอ่างอาบกับแครอทเป็นต้น ชอบอะไรอีก ชอบตัวละครเหมือนเดิม ซีนเปิดตัวละครของอาจารย์โอดะทำผมตื่นเต้นทุกครั้ง แล้วก็เหมือนจมไปในโลกอันแสนน่ารักและมีสเน่ห์ ชอบการใช้ shape ของอาจารย์เหลือเกิน ความกลมๆ เช่น ก้อนเนื้อที่ลูฟี่ชอบกิน หรือว่าพวกทรงม้วนๆ เหมือน คิ้ว ซันจิ หรือว่า กรอบที่ใส่ชื่อตัวละครพวกนี้ ชอบๆ การใช้ visual language ของอาจารย์เรียกว่าอะไรดีล่ะนะ ชอบอะไรอีก ไม่ชอบบ้างได้ป่ะ ก็ได้มะ ก็พวกมุกทะลึ่งๆ ผมจะไม่ค่อยอิน แล้วก็มุกตลกที่มันออกจะซ้ำๆไปสะหน่อย ก็จะไม่ค่อยอินเท่าไหร่ แต่ก็พอเข้าใจได้ ว่า มันก็ทำให้ตัวละครนั้นๆ ยังเป็นตัวละครนั้นๆอ่ะนะครับ เห็นความเชื่อมโยงสู่จักรวาลอื่นๆ เช่น ทหารของบิ๊กมัมที่ทำให้อยากไปอ่าน อลิซ หรือว่า ลูกบิ๊กมัมที่ชื่อไรหว่า ที่ทำให้คนหลับได้ ก็ดูคล้ายๆตัวละครใน nightmare before christmas เหมือนกัน เอาว่า อ่านแล้วได้แรงบันดาลใจเรื่องการสร้างโลกมากที่สุด แล้วก็ ได้มั่นใจว่า เล่าไปเถอะ ตามสไตล์เรา จะดราม่าบ้าง เล่นตลกบ้าง สุดท้าย แต่ละนักเขียนก็มีเรื่องราวของตัวเอง การเล่าในแบบตัวเอง จังหวะในแบบตัวเองด้วย ที่ได้มากๆจากการอ่านวันพีซก็นั่นแหล่ะ ความ imaginative ความ จินตนาการ ของอาจารย์ อันนี้ทำให้เราได้เห็นโอกาส แล้วก็ได้เปิดโลกว่า สิ่งมีชีวิต หรือว่า โลก มันมีได้อัศจรรย์มาก ตามแต่ใจเราจะจินตนาการพาไปจริงๆครับ ออ แล้วก็แน่นอนครับ เรื่องของ เสื้อผ้าหน้าผม แฟชั่น ตรงนี้ก็ชื่นชมมากๆๆๆของอาจารย์ ยังจำหมวกที่เป็นลายดวงดาวที่บิ๊กมัมใส่นอนก็น่ารักมากๆๆๆ อิอิ ชอบการเล่นขนาดตัวลคะรเล็กใหญ่ แปลกตามากมาย สนุกดี แต่ก็นั่นแหล่ะนะ ผมจะเน้นการเขียนมากกว่านี่นะ!
ดังนั้น พรุ่งนี้คิดว่า อยากจะเร่ิมกลับมาเขียนวันละ 1000 คำครับ เพราะว่าตอนนี้ วันนี้ก็ส่งต้นฉบับ ไปอีกครั้งกับสนพ.ที่ส่งเมลมาถามวันก่อนโน้น ก็ถือว่า ต้องไปต่อได้แล้วล่ะๆๆๆ อาจจะเพิ่มอีกสักสิบบทช่วงก่อนหน้า เนื้อหาที่เขียนไปแล้ว แล้วก็แปลว่า ยังอยากที่จะวิเคราห์ เรื่องราว ตัวละคร มากกว่า เรื่องของภาพสินะ ครับๆใช่ ต้องทำแบบนั้น เพื่อจะได้เอามาเน้นเขียนไม้หัววรรณกรรมก่อนครับ
ป.ล. 3 จริงๆเมื่อวานก็อ่านเรื่องการเล่าเรื่องจาก save the cat นะ เค้าพูดถึง log line ข้อแรก ให้มี irony หรือความแบบ ยังไงอ่ะ ย้อนแย้งเหรอ นั่นสินะ… ไม้หัว มนุษย์ต้นไม้อัศจรรย์ธรรมดา เหรอนะ ไม้หัว: ธรรมชาติพิศวง อะไรแบบนี้รึ? เอาล่ะ ส่วนนี่ก็คือ ภาพวาด ไม้หัว เพื่อตอบรับกับแรงบันดาลใจจากการอ่านวันพีซคืนนี้ครับ ไปก่อนล่ะบายๆ พรุ่งนี้มาเขียนไม้หัวต่อกันเถอะ!!! อยากอ่าน วรรณกรรมมากขึ้นด้วยเช่น alice, peter pan, secret garden เป็นต้น
