จดหมายถึงพัดรี

พี่พัด เป็นไงบ้าง วันนี้ผมจะเขียนจดหมายถึงพี่พัด ที่มาก็คือผมไปลงคอร์สการเขียนออนไลน์ไว้ แล้วเค้าให้แบบฝึกหัด ให้เขียนจดหมายถึงใครก็ได้ (หรือไม่ก็เขียนถึงตัวเอง ผมว่าผมเคยเขียนถึงตัวเองแล้ว ครั้งนี้เลยเขียนหาคนอื่นบ้าง) ผมอยากจะเขียนถึงพี่พัด เพราะว่าตอนนี้ผมกำลังอยู่ในช่วงวิกฤติ ที่จริงเราทุกคนก็คงกำลังเผชิญเหตุการณ์ตอนนี้อยู่ (เขียนไปก็ได้ยินเสียงรถหวอไปด้วย) ก็เรื่องของไวรัสนั่นแหล่ะครับ ที่อยากเขียนก็คงอาจจะเป็นการระบายความรู้สึกตัวเองตอนนี้ให้พี่พัดฟัง เพราะพี่พัดก็คงรู้ ว่าผมเป็นสิ่งมีชีวิตคิดไปเอง ขนาดไหน เลยทำให้หลายๆทีจะสติแตก เพราะคิดมาก คิดเยอะ ก็อยากจะบอกพี่พัดว่าช่วงนี้ก็กังวลมาก เพราะว่าผมดันมีอาการเหมือนมีไข้อ่อนๆนิดหนึ่ง ซึ่งก็คิดเอาว่าน่าจะมาจากที่เราไปเดินตากอากาศอยู่ข้างนอกรึเปล่า วันก่อนก็ฝนตก ก็ได้แต่หวังว่าเราจะไม่ได้ติดไวรัสร้าย ซึ่งสิ่งที่กลัวสุดก็คงเป็นไม่อยากเอาไปติดต่อใคร ให้ใครต้องลำบาก แต่ก็อย่างที่เราคุยกัน ผมก็ไม่ได้มีอาการอย่างอื่นนะ ไม่ได้ไอหรือว่าหายใจลำบาก ยังไงช่วงนี้ก็จะใส่หน้ากากเวลาออกจากบ้าน แล้วก็พยายามไม่ออกไปไหน จริงๆอยากบอกพี่พัดว่าขอบคุณพี่พัดมากกว่า ที่ยังคงเป็นเพื่อนผม เวลาโทรไปหาก็คอยรับเสมอๆ คอยรับฟัง ทั้งๆที่ผมก็ขึ้นๆลงๆ จิตใจฟุ้งซ่านอยู่บ่อยๆ ขอบคุณที่ยังรับผมได้ คิดถึง เดี๋ยวกลับไป แล้วก็หลังจากที่ผมกักตัวเอง ไปกินข้าวกันๆ ไปกินข้าวต้ม แต่ก็อาจจะคนเยอะ มาห้องผมเปิดหนังดูสั่งอาหารก็ได้งั้นอ่ะ เดี๋ยววันนี้ผมก็คงรีบนอน จริงๆมีรูปที่ต้องวาดให้เพื่อนคนนึง ผมคงเริ่มทำพรุ่งนี้ ของก็ต้องเริ่มจัดใส่กล่องแล้ว ผมมีของฝากพัดรีด้วย แต่ไว้ค่อยเซอไพรส์นะ ผมเอามาจากเมกาโน่น ตอนไปเที่ยวกับหลุยส์ อยู่คนเดียวนี่มันน่าเหงา น่าวิตก น่ากลัวนะครับพี่พัด แต่ยังไงผมก็รู้ว่าตื่นมาก็ยังมีพี่พัดให้โทรหา แต่ว่ายังไงก็ไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ เรพาะว่าก็อย่างที่พี่พัดเคยบอก ให้หาโน่นหานี่ทำ นี่ก็เลยมาเขียนอะไรไม่ค่อยได้สาระเท่าไหร่ลงบล๊อคเอาละกัน เอาล่ะผมไปล้างหัวละ ใส่สีฟ้าไว้อยู่ ย้อมมาได้จังหวะมาก ไว้ดูคนเดียว 555 ขอบคุณพี่พัดอีกครั้งนะครับ ไว้โทรไปกวนอีก 55 ทอง