ไม้หัวคันจิคอมิคส์
การ์ตูนสั้นสี่ช่อง บอกเล่าเรื่องราวของไม้หัวและเพื่อนพ้อง ไปพร้อมกับเกร็ดความรู้ชิ้นเล็ก
ที่น่าสนใจมากหน่อย ของเหล่าตัวอักษรคันจิในภาษาญี่ปุ่นครับ
Chapter 27 Ka 化: Even though Olive Bonsai refused to let husband, Baobab Bonsai, pass away peacefully, when he was alive she was't also pay much attention to him. It's hard to judge whether why didn't she give more time to him due to her immensely successful chemist profession with an Epinoch Prize gold medal.
ตอนที่ 27 คะ 化: สำหรับคุณแม่โอลีฟบอนไซ ความพลัดพรากก็คือโจทย์หินอีกข้อให้ต้องเอาชนะ เธออยู่กินกับคุณพ่อเบาบับมาเป็นพันๆปี ยาวนานเสียกว่าคู่ของครอบครัวโอ๊ค-แมกโนเลียเสียอีก คุ้นเคยกันขนาดที่ว่าถ้าผมใบไม้ของเบาบับหลุดร่วงในวนอุทยานนปโปโระในคืนจันทร์ดับ เธอก็สามารถแยกออกว่าผมใบไหนเป็นของสามีของเธอ คู่ชีวิตที่เธอไม่ยอมให้ตายจาก
Chapter 26 Ka 鍋: At P'Tong's (a.k.a. WATSAK himself) birthday surprise party (in a secret space under his bedroom), many interactions and events happened, you may saw Strawberry from the Berry Gang showed her new dace move to Maewmaid, the half-cat-hafl-mermaid being or the wandering snail visited late after the surprise because his part-time job lately as a postman.
ตอนที่ 26 คะ 鍋: นอกจากดอกเตอร์บ๊อกซ์จะผันอาชีพจากหมอดมยามาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษพาร์ทไทม์ที่โรงเรียนพฤกษาแมกไม้แล้ว แกยังชอบถ่ายภาพ แล้วก็เป็นแฟนเพลงของวงสาวสาวสาวสาวตั้งแต่เมื่อ 16 ปีที่แล้วเสียด้วย ตอนที่หญิงใหญ่บินไปลอนดอนกับผมเมื่อปี 2019 ก็นั่งรถไฟไปกับชายกลางไปเจอแกที่เมืองหนังสือ Hay-on-Wye ที่เวลส์ครับ (ฟิชแอนด์ชิพที่นั่นจะเป็นยังไงนะ?)
ตอนที่ 25 ยูว 融: ของบางอย่างไม่ควรทานคู่กัน อย่างแกงกะหรี่กับทอดมันปลากราย ถึงแม้ว่าผมจะชอบมันทั้งคู่แต่ถ้าทานพร้อมกันรสชาติก็คงจะไม่ถึงพร้อม ส่วนคู่บางคู่ก็ไม่ควรจะต้องมาเรียนอยู่ห้องเดียวกันเพราะเป็นอริกันมาแต่เก่าก่อน ยังไงเรื่องของมะเขือเทศกับคุณประธานรุ่นแตงกวาก็คงต้องปล่อยให้เด็ก มฺ.5 เค้าจัดการกัน ทั้งเจ้าตัว และเพื่อนร่วมห้องอย่างคุณพี่ยี่หร่า เป็นวัยรุ่นมันเจ็บปวดแบบนี้สินะครับ
ตอนที่ 24 ริน 林: กว่าโพธิ์จะตระหนักว่าครอบครัวสำคัญกับเค้า ก็ตอนที่เสียคุณพ่อเบาบับไป เค้าขอหยุดการทำงานกับวงออร์เครสต้าและเก็บตัวอยู่แต่ในห้องกับชามิเซ็นสามสาย “สนดำจะไปกรุงเทพฯเหรอ” เค้าคิด กลังจากที่น้องเดินหายลับไป เหมือนเค้าเคยได้ยินเรื่อวเล่าจากสมาชิกวง คุณบ๊วยที่เล่นฟลุ๊ต ซึ่งแต่งงานกับสามีซึ่งเป็นมนุษย์ต้นไม้ชาวไทย เหมือนเค้าบอกว่าที่ไทยมีไม้พันธุ์ประหลาดๆอยู่เยอะ มีบางเผ่าสามารถคุยกับดวงวิญญาณของผู้ที่เสียชีวิตไปแล้วได้ด้วย
ตอนที่ 23 ฟุน 噴: ตอนนี้ก็เห็นจะมีแต่พี่สนดำ บอนไซลูกชายคนที่สองของ เบาบับ บอนไซรุ่นที่ 7 เจ้าของร้านซูชิหมุนชื่อดัง ’โอบะซากานะ’ ในหมู่มนุษย์ต้นไม้เมืองซัปโปโร ที่ดูจะทนความน้อยใจได้ ที่พ่อเรียกหาแต่หลิว บอนไซหนุ่มคนเล็ก ทั้งๆที่เจ้าตัวไปตามหาฝันอยู่ที่ประเทศไทย ส่วนตนเองต้องดูแลทั้งพ่อ แล้วก็ช่วยธุรกิจร้านอาหาร ยังดีที่มีคุณผู้ช่วยแปะก๊วยคอยช่วยงาน
ตอนที่ 22 ดัน 男: ถึงชายกลางจะชอบใช้เวลาทั้งวันไปกับการอ่านหนังสือสลับกับการเขียนงาน เค้าก็ไม่ละเลยในการจัดการกับความคิดที่เลอะเทอะเต็มห้องพี่ทองครับ บางทีความคิดเหล่านั้นก็จะโผล่มาเป็นคำบ้าง ประโยคบ้าง ล่าสุดเจอเป็นมนุษย์ขี้ครับ ชายกลางต้องรีบส่งคุณเค้าไปหาผู้ช่วยอุอุกับอิอิ ซึ่งเป็นผู้ช่วยชายกลางดูแลหอสมุดภาษาอยู่ด้านหลังของชั้นหนังสือครับ การออกกำลังมันมีประโยชน์จริงๆ 💩
ตอนที่ 21 ชิ 詩: ส่วนตัวผมว่ามะเขือม่วงดูซูบไปหน่อย แต่ทั้งลิ้นจี่และแตงโมก็ดูชอบงานของกระเจี๊ยบนะครับ จริงๆวิชาศิลปะของโรงเรียนก็เป็นที่นิยมชมชอบกับนักเรียนอยู่นะครับ เนื่องจากกระเจี๊ยบชอบที่ที่คนน้อยๆมากกว่า เลยมาเรียนติวกับเพื่อนทานตะวัน (เค้าให้เรียกงั้น หรือจะเรียกเค้าว่าซันฟลาวเวอร์ก็ได้ แต่ห้ามเรียกครูเด็ดขาดครับ)
ตอนที่ 20 คิ 忌: ก็ครูทุเรียนในอดีตเคยเสียชีวิตจริงๆใกล้ๆกับต้นทุเรียนในคาบวิชาคหกรรมครับ แต่ผอ.มังคุดก็รู้ว่าครูทุเรียนต้องดีใจถ้าผอ.ได้เอาผลทุเรียนจากต้นที่เธอขอนำมาปลูกไว้ที่โรงเรียนไปทำขนมให้เด็กนักเรียนทานยามว่าง (ครูแห้วคอยกำกับเรื่องโภชนาการอีกทีครับ) ผอ.มังคุดเหมือนจะดุแต่จริงๆใจอ่อนมากครับ พอโดนภารโรงชะนีหยอกล้อขอทุเรียนหน่อย แกก็ปฏิเสธไม่ลงครับ วันใดที่นักเรียนของโรงเรียนพฤกษาแมกไม้หันมาพร้อมใจกันเป็นสายทุเรียน ครูทุเรียนคงได้ไปสบายหายห่วงเสียที
ตอนที่ 19 ไค 塊: นาวาฬคอร์นจะฝึกวิชาปั้นก้อนน้ำแข็งเอาไว้เซอร์ไพรส์หญิงเล็กเป็นของขวัญเมื่อครั้งหน้าที่เธอมุดดินมาหาที่ขั้วโลกเหนือเสียหน่อย ไม่วายโดนแก๊งลูกพี่งาขาวบูลลี่เสียได้ ว่าแต่มีเดลิเวอรี่ส่งข้าวส่งปลาแถวมหาสมุทรอาร์คติกด้วยหรือครับเนี่ย
ตอนที่ 18 เคอิ 恵: กว่าจะถึงตาสตรอเบอร์รี่ได้ทำการแสดงใบ้คำ เธอก็รอจนร้อนเหงื่อออก จริงๆไม่ได้มีไอเดียจะต้องสาดน้ำขึ้นฟ้าอะไรหรอกนะครับ อากาศกรุงเทพฯมันร้อน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณกระดังงา เรียนอยู่ที่นี่ เธอคงขอพ่อกับแม่ไปเรียนที่โรงเรียนไพรวันฝันใฝ่ที่เชียงใหม่แทน เอาเป็นว่าเธอรู้แล้ว ครั้งหน้าจะไม่ลืมกระบอกน้ำส่วนตัวครับ
ตอนที่ 17 เซ็น 占: ทำไมหญิงเล็กต้องขู่อาชมพู่ สมัยที่ยังเป็นมนุษย์ต้นไม้เด็กน้อยอาศัยอยู่แถวบางกะเจ้า น่ะเหรอครับ (นอกจากที่ว่าเพราะเธอกำลังโมโหโทโส) ก็เพราะช่วงนั้นพี่ชายใหญ่เอาแต่มาเล่าเรื่องชมรมทำนายและดวงดาวของพี่มะเฟืองให้ฟังอยู่บ่อยๆ ทำเอาหญิงเล็กต้องจิตใจโอนเอนหาที่พึ่งไม่ถูก ก็อวยพรว่าเธอจะไปได้ไกลแบบปิกัสโซ่นะครับ แต่ที่สวนของเธอคงไม่ได้เลี้ยงแพะเหมือนเฮียเขา แต่เป็นฝูงสัตว์เลี้ยงในตำนานแทนนี่สิครับ
ตอนที่ 16 เซ็ทสึ 切: ป้าเข็มนึกย้อนกลับไปโทษตัวเองที่เสนอตัวพาเพื่อนแก๊งสวนชั้น 5 ขึ้นมาลองเทรนกับเทรนเนอร์หมาหมัดเนื่องจากมีโปรโมชั่น หลังจากการเข้าคลาสเพียงไม่กี่คลาสเช่น คลาสโยคะร้อนรุ่ม คลาส core abs ไม่ต้องแอ๊บ แล้วคลาสลีลาศไม่ให้อายญาติ นอกจากเธอจะเสียเพื่อนหางนกยูงให้กับกลุ่มตัวโน้ตแล้ว ตอนนี้เพื่อนแคของเธอก็เริ่มจะแคร์ใครบางคนมากเกินไปเสียด้วย ถ้าเพียงแต่เธอได้รู้ว่าต้นไม้ที่ย้อนเวลาได้ สมัยที่คุณยายเธอเคยเล่าให้ฟังตอนที่เลี้ยงเธออยู่ที่บราซิล มีอยู่จริงล่ะก็นะ
ตอนที่ 15 โยว 洋: คงเพราะเกาะอยู่ที่ผนังนานเลยทำให้มีโอกาสได้ดูดซับรับฟังเรื่องราวอยู่เป็นนิจ แมลงผนังมโนนึกถึงทริปทะเลทิพย์กันอย่างออกรส แต่แมะ ไม่ว่าในหมู่สิ่งมีชีวิตประเภทใดก็จะต้องมีบุคคลประเภทที่ชื่นชอบการขัดขาอยู่ทุกทีไปสิครับ
ตอนที่ 14 ชิ 刺: คุณกบเดินสำรวจตรวจตราสวนหย่อมระเบียงดอกไม้เป็นรอบสุดท้าย ที่บริเวณสวนวันหยุด ซึ่งซ่อนตัวอยู่หลังป่าวันอาทิตย์ เค้าก็เจอกับบุรุษปริศนาซึ่งบอกว่ารู้จักกับแฝดเขบ็ตและเป็นครูสอนเบสไฟฟ้า คุณกบซึ่งกำลังเอนจอยไลฟ์ในวัยเกษียณจะพลาดโอกาสนี้เหรอครับ ชวนกันไปนั่งพักทำความรู้จักกันสักหน่อย 🌹
ตอนที่ 13 เคอิ 憬: เหล่าเทียนก็ไม่ใช่จะต้องขลุกอยู่ด้วยกันตลอดนะครับ เพราะถ้าสีปนกันหมดก็จะกลายเป็นสีเน่า สีม่วงหลบพักจากกลุ่มสีเทียนออกมาหาชานมมันม่วงไข่มุกกินสักหน่อย แต่พอกลับมาจากพักเท่านั้นล่ะ!
ตอนที่ 12 จูว 従: เนื่องจากคุณกระดังงาสังเกตว่าชมรมปีนี้มีแต่เด็กมีพรสวรรค์ เค้าอยากจะรับทั้งหมดแต่ก็กลัวว่าจะไม่มีเวลามาดูแลสมาชิกที่มากเกินไปได้ พริกหยวกเลยกระซิบบอกคุณกระดังงาให้ลองบอกคำใบ้เพิ่มดูเป็นคำใบ้คิดสด จะได้ไว้ทดสอบความสามารถในการด้นสดของผู้สมัครชมรมร้อง เล่น เต้น แสดงดู ช่วงนี้ข้าวโพดเริ่มเล่นกล้าม คุมอาหารเป็นพิเศษ ได้ยินว่าน้ำพริกหนุ่มก็ทำเอาท้องร้องอยากกินแคบหมู
ตอนที่ 11 เร็ทสึ 烈: ไม่มีคำว่าชนะหรือแพ้ในสวนหย่อมระเบียงดอกไม้ คุณกบทำหน้าที่เป็นผู้เข้าร่วมกิจกรรมที่ดี ชื่นชมงานศิลปะของหญิงเล็ก แม้ในใจจะรู้สึกอิจฉานิดๆ ที่หญิงเล็กสามารถตีโจทย์ประติมากรรมดอกไม้กับโจทย์ ‘กบ’ ได้อย่างน่าตระการตา ด้วยบรรดาดอกไม้สีม่วงซึ่งหญิงใหญ่อนุญาติให้เก็บ ทั้งดอกอัญชัน เทียนหยด บานชื่น สวีทพี และดอกอังกาบ ทีแรกคุณกบก็แอบดื้อ คิดว่าเป็นต้นต้อยติ่ง แต่เมื่อนำไปลองแช่น้ำ ผลก็ไม่ได้แตกออก คุณกบเลยหน้าแตกแทน ยังไงก็อย่าไปถือสาแกเลยครับ แกเกษียณแล้วแต่ก็ยังขยัน มาของานเป็นคนสวนอาสาสมัคร
ตอนที่ 10 โซว 燥: ผอ.มังคุดตั้งปณิธานเอาไว้ว่านักเรียนที่จบจากโรงเรียนพฤกษาแมกไม้ทุกคนต้องได้มีโอกาสเข้าถึงหนังสือดีๆ โดยคาดหวังให้นักเรียนได้อ่านหนังสือที่หลากหลาย ทั้งสารคดีและบันเทิงคดี ถึงอย่างไร บรรณารักษ์อย่างคุณมะขามก็จะต้องอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าเนื้อหาบางอย่างจะล่อแหลมเกินไปสำหรับเยาวชนหรือไม่
ตอนที่ 9 ฟุ 譜 : กินน้ำแตงโม ดูหอยทากเป่าลูกโป่งทางยูทูบ เอาเท้าแช่น้ำเย็น แอบฟังป้าข้างบ้านคุยกัน ดีดหนังสติ๊กขึ้นเพดาน เป่ากบ คุณมันแกวใช้เวลาตลอดเย็นวันที่เค้าอับอายที่สุด ต่อสู้กับ songwriter’s block บางทีถ้าเค้าเปิดใจฟัง clubhouse เค้าก็อาจจะได้ไปฟังเขบ็ตสองชั้นแชร์เกร็ดอะไรดีๆบางอย่าง แต่ไม่สิ นี่คุณมันแกวนะ คนที่จะเอาเรื่องราวน่าสนใจมาแชร์ให้ฟังได้ก็มีอยู่แค่คนเดียวเท่านั้น
ตอนที่ 8 โจว 城 :ไม่รู้ใครเร็วกว่ากันระหว่างคนใบ้อย่างแบล็กเบอร์รี่หรือว่าคนทายคำใบ้นะครับ แบล็กเบอร์รี่ใบ้ไปพลางนึกถึงซีรีส์ที่เซ็ตในยุคกลางไปด้วย ความรักระหว่างชายหนุ่มที่เป็นมนุษย์กับหญิงสาวแม่มดซึ่งอาศัยอยู่ในปราสาทกับคุณลุง ในขณะที่คุณกระดังงาเริ่มปะติดปะต่อตัวละครในละครเวทีเรื่องต่อไปของเธอที่ชมรมร้องเล่นเต้นแสดง เมื่อเห็นศักยภาพของรุ่นน้องที่เตะตาหลายคน
ตอนที่ 7 เทอิ 逓: นี่เพราะเป็นพี่คนรองอย่างพี่สนดำ ซึ่งขณะกำลังง่วนทำงานอยู่กับคุณแปะก๊วยผู้ช่วยส่วนตัวอยู่ในบ้านของตระกูล ก็ยังอุตส่าห์ปลีกตัวมารับสายน้องชายที่โทรมาจากต่างแดน บอนไซซังอดเป็นห่วงพ่อไม่ได้เวลาที่เค้ามีความสุข ก็ตอนเด็กพ่อเค้าพาเที่ยวภูเขาเลาะถ้ำอยู่ตลอด มาเจอเชียงใหม่เข้าก็ทำให้ยิ่งคิดถึง
ตอนที่ 6 อิ 位: เลือกดำไปที่ทะเลสาบทั้งคู่เลยครับ สัตว์เลี้ยงในตำนานของหญิงเล็ก หรือว่าจะไปจับโปเกม่อน? หมายูนิคอร์นจิตนิ่งถึงแค่สกอตแลนด์ร้องไห้โฮ หญิงเล็กเก็บลงขวดได้ทันไม่กี่หยดแต่ก็ทำเอามือเกือบไหม้ครับ
ตอนที่ 5 คิว 嗅: ลูกไม้รือจะหล่นได้ไกลต้น ศิลปินคุณแม่กระดังงาไหนจะต้องทำหน้าที่เป็นซิงเกิ้ลมัมแล้ว ยังต้องแต่งหนังสือเด็กออกขายกับสำนักพิมพ์ที่ก่อตั้งโดยเพื่อนคนสนิทของเธอ สิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกเป็นบุญคุณกับเพื่อนมาก ทั้งๆที่เพื่อนพร่ำบอกว่า งานของคุณแม่กระดังงานั้นดีจริง ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของคอนเน็กชั่นแต่อย่างใด กว่าคุณแม่กระดังงาจะเรียนรู้วิธีในการแนะแนวลูกอย่างไรไม่ให้ลูกเกลียด เพื่อเกลี้ยกล่อมให้ลูกทำอาชีพที่มั่นคง คุณลูกกระดังงาของเธอก็เริ่มติดโปสเตอร์ศิลปินไอด้อลเต็มห้องแล้ว แนวพังค์เสียด้วย
ตอนที่ 4 คุน 薫: ‘ฟลอร์ใบตาข่าย’ ฟลอร์เต้นรำของแมวเหมดและผองเพื่อนสัตว์น้ำ (อย่าไปเรียกว่าโหลเลี้ยงปลาทองเชียวนะครับ เค้าจะขึ้นเสียจนหางปลาส่ายเป็นระวิง) ชายใหญ่กับเทรนเนอร์หมาหมัดเลือกพื้นที่ริมระเบียง สร้างห้องใหม่นี้เพื่อให้แสงส่องเข้ามาได้ครับ ช่วงนี้อะไรจะดีไปกว่าการได้เห็นวิวทิวทัศน์สักนิดก็ยังดี
ตอนที่ 3 ชิน 振: “ความงดงามมันอยู่ในอดีต หรืออยู่ในเวลาที่ได้คิดย้อนถึงอดีตกันแน่นะ?” ชายเล็กคิดว่าจะเลือกตีมของ ’ความอาลัยอาวรณ์’ ไปคุยในคลาส ‘ปรัชญาวันธรรมดา’ กับชายกลางอังคารหน้า 「美しさは過去にあったか、過去を振り返るときにあるか」、「未練」がお話しのテーマとしてシャイレックは来週、シャイグランとの「哲学平日」のクラスを参加するつもりです。
ตอนที่ 2 โบะคุ 僕: เล่นท่าซูโม่สควอทแล้วเขบ็ตสองชั้นก็ปิ๊งแว๊บได้ว่า เพลงล่าสุดที่แต่ง ‘รักครั้งใหม่’ จะลองทำให้กระชับขึ้น 相撲スクワットをして十六分音符ちゃんはピーンって思いだして、最新の歌、「新愛」はもっと引き締めればいいかも。
ตอนที่ 1 เปลี่ยน 変わる: เริ่มที่ห้องสี่เหลี่ยม 正方形の部屋から開始