รวดเร็ว! ว่องไว!! ปุบปับ!!!
วันนี้ผมได้ไปเข้าเวิร์คช็อปงานเขียนเป็นครั้งที่สองของชีวิต ซึ่งเค้าจัดขึ้นในโอกาสนิทรรศการงานศิลปินชาวอิตาลีชื่อ Tullio Crali ซึ่งเป็นศิลปินที่เกี่ยวข้องกับ Futurism หรือคือความเคลื่อนไหวทางศิลปะที่สอดรับกับความเปลี่ยนแปลงไปสู่โลกสมัยใหม่ที่รวดเร็วขึ้นตามความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เป็นเข้าคลาสพร้อมกับคุณป้าท่านหนึ่ง ส่วนลีดเดอร์ของกิจกรรมก็คือนักเขียนชื่อว่า Ellen Wiles ผมเริ่มคุ้นชินขึ้นเรื่อยๆกับการพบเจอกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ในกิจกรรมแรก Ellen ให้เราเวียนกันอ่านออกเสียง กิจกรรมนี้ทำให้ผมนึกถึงตอนสมัยเรียนอยู่ที่โรงเรียน ผมรู้สึกว่าการอ่านออกเสียงทำให้ผมสามารถเข้าใจเนื้อหาได้ง่ายกว่าการอ่านภายในใจ แต่ยังไงก็ตาม เนื่องจากผมต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจประมาณนึง ถ้าคนอื่นอ่านเร็วหน่อย ผมก็จะตามไม่ทัน ซึ่งหลังจากได้ทำความรู้จักกับศิลปิน 3 ท่านที่เกี่ยวข้องกับ Futurism Ellen ก็ให้เราหยิบเอาคำหรือประโยคจาก Manifesto หรือถ้อยคำแถลงการณ์ที่เราอ่าน มาสร้างเป็น Manifestor ของตัวเอง ซึ่งหน้าตาที่ผมสร้างออกมาจะเป็นประมาณนี้
ในช่องหลังของเวิร์คช็อป Ellen พาเราเดินดูรูปวาดจากศิลปิน Ellen จะเกริ่นให้เราฟังถึงที่มาและความหมายคร่าวๆของรูปนั้นๆ จากนั้น Ellen ก็จะให้โจทย์เรามาเป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างข้อเขียน หรือบทกวีเพื่อตอบรับกับประสบการณ์หรือความคำนึง ความรู้สึก ที่เรามีปฎิสัมพันธ์ต่อรูปนั้นๆ ผมค้นพบความเป็นไปได้ใหม่จากแบบฝึกหัดนี้ว่า ผมสามารถที่จะถ่ายทอดตัวอักษรผ่านมุมมองอื่นนอกจากตัวเองได้ อย่างเช่นในรูปสุดท้ายที่ Ellen พาเราเดินไปดู ซึ่งเป็นรูปภาพชื่อว่า Destruction and Construction (1932) ซึ่งเป็นภาพวาดของอาคารที่แสดงให้เห็นถึงการก่อกำเนิดของสิ่งใหม่ ซึ่งตั้งอยู่บนความผุพังของสิ่งเก่า อย่างภาพนี้ Ellen ให้เราลองเขียนคำคิดของเราออกมาเสมือนว่าเป็นคำที่ออกมาจากตึก (ในระหว่างที่เขียนบล็อค แล้วก็สะท้อนตัวเองไปด้วยภายในใจ ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจคำว่า คำศัพท์จำกัด มากๆ นึกถึงนิยาย 1Q84 ของมูราคามิ ที่พูดเกี่ยวกับประเด็นนี้ บางทีถ้าผมได้อ่านหนังสือภาษาไทยที่ใช้ภาษาที่หลากหลาย และแปลกใหม่จากที่ตนเองเคยอ่าน ผมอาจจะมีมุมมองหรือความคิดใหม่ๆเกิดขึ้นในตัวเองก็ได้ ซึ่งก็อีกนั่นแหล่ะ เราอ่านอะไร เราก็คงกลายเป็นแบบนั้น เราก็คงต้องเลือกชนิดของงานที่อ่านด้วย ว่าอยากจะซึมซับภาษาในลักษณะไหน)
