อิศรา ปลาทู ไทยากิ
“ใช่คนที่เล่นเปียโนเก่งๆหรือเปล่าคะ” หญิงใหญ่ถามผม เธอเดาผิดมาสองคนละ ตั้งแต่ สิริสันต์ แล้วก็ปริน “ไม่ใช่จ้าาา ไม่เป็นไร พี่ว่าพี่ต้องเฉลยละ คนที่เล่นเปียโนเก่งๆอ่ะ คือเกียดครับ เกียรติภูมิ คนนั้นจะก๋ากั่นหน่อย ไม่ใช่คนที่พี่กำลังใบ้ถึง” ผมบอกหญิงใหญ่ พลางนึกขำในใจ ขณะที่พูดแซวถึงเพื่อนที่ตอนนี้อยู่สิงคโปร์ “คนที่พี่กำลังจะวาดรูปก็คืออิศรา จำได้มั้ย”
หญิงใหญ่ก็ยังคงทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่ คืนนี้เป็นคืนที่ 17 ได้แล้วของการกักตัว ผมมาถึงจุดที่จริงๆก็สามารถจะกลับบ้านได้ แต่ว่าด้วยความอยากให้ชัวร์จริงๆ เลยกะจะอยู่ไปให้ครบสามอาทิตย์นอกจากจะเป็นช่วงกักตัว มันยังเป็นช่วงเวลาที่ผมยังจะได้กลับไปนึกถึงเพื่อนๆของผม อย่างคนล่าสุดก็คืออิศรา เพื่อนที่กำลังจ้างให้ผมวาดภาพ Avatar ให้ ซึ่งหญิงใหญ่ก็อาสาจะช่วยผมเลือกรูปทันที เมื่อผมเล่าถึงโปรเจคนี้ให้น้องๆไม้หัวฟังตอนเช้าหลังจากอุ่นบะหมี่ที่ทำไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
“อ้อ! คนที่ชอบสีเหลืองใช่มั้ยคะ!” หญิงใหญ่ตะโกนตอบด้วยความตื่นเต้น “ใช่แล้วๆ คนนั้นแหล่ะ ที่เค้ามาเที่ยวห้องพี่ก็บ่อยครั้งนะ แต่ว่านั่นแหล่ะ เพราะว่าพวกเราไม่ค่อยกล้าโผล่หน้าออกมาเวลามีคนมาหาพี่ เราเลยอาจจะจำหน้ากันไม่ค่อยได้เวลาที่พี่พูดถึงเพื่อนๆ “ใหญ่ว่าใหญ่พอจะจำเสียงเค้าได้ค่ะ เค้าจะชอบพูดว่า อูววววว แล้วก็ปรบมือ แปะๆๆๆๆ ใช่ไหมคะ” “ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว ครั้งหน้าพี่จะไม่ใบ้ด้วยหน้าตาละ พี่จะใบ้ด้วยการพูดเลียนแบบสไตล์ของเพื่อนพี่แทนนะ หญิงใหญ่ความจำเรื่องนี้ดีจริงๆ” หญิงใหญ่ยิ้มด้วยสีหน้าภูมิใจ ก่อนจะจิบน้ำเปล่า ยันฮี วิตามิน วอเตอร์ น้ำเพื่อสุขภาพที่คุณแม่ผมเอามาฝากไว้ให้ทานช่วงที่อยู่บ้านบางใหญ่นี้
“มาค่ะ ใหญ่อยากรู้จักเพื่อนพี่ทองเพิ่มขึ้นอีกเยอะค่ะ พี่ทองกะไว้รึยังคะว่าจะวาดรูปอะไรให้เค้า” หญิงใหญ่ถาม มือก็บิดฝาขวดน้ำปิดให้แน่น “ตอนแรก เพราะว่าเพื่อนพี่บอกว่าเค้าจะเอารูปไปใช้ในงานที่เกี่ยวกับ One Piece การ์ตูนที่เพื่อนพี่แปลอยู่” “เอ๋! ลูฟี่น่ะเหรอคะ!!!” หญิงใหญ่ทำท่าประหลาดใจ ผมก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน ที่ผมพลาดไม่ได้อัพเดทเรื่องแบบนี้ให้น้องๆผมฟังได้ยังไง “ใช่แล้ว เพื่อนพี่เก่งมั้ยละ” ผมพูดไปก็ยิ้มไปด้วย ด้วยความภูมิใจ “เพื่อนพี่คนนี้เนี่ยนะ เค้าสุดยอดมาก เค้ามาสนใจภาษาญี่ปุ่นจริงจังก็ตอนน่าจะประมาณช่วงกำลังจะจบจากมัธยมปลาย หรือประมาณเข้ามหาลัยใหม่ๆเนี่ยแหล่ะ พี่จำแน่ชัดไม่ได้ แต่ว่าเค้ามีความมุมานะมากๆ เป็นคนที่ตรงข้ามกับพี่มาก ในขณะที่พี่จับหลายอย่าง เบื่อนี่ก็เปลี่ยนไปทำนั่น แต่นายคนนี้ เค้าสามารถจะโฟกัสแล้วก็ลงลึกอยู่กับเรื่องภาษาญี่ปุ่นได้เก่งมากๆ แล้วก็แน่นอน การ์ตูนโปรดของเค้า One Piece” “偉いな人みたいですね。” หญิงใหญ่ถึงกับพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นออกมาว่า เอไรนะฮิโตะมิไตเดสึเนะ ซึ่งแปลประมาณว่า ท่าทางเป็นคนน่าชื่นชมเอาเรื่องเลยนะคะ หญิงใหญ่เค้าเป็นคนเก่งภาษาครับ เก่งในลักษณะที่ว่าดูเหมือนจะไม่ต้องพยายามมาก สงสัยคงเพราะอย่างนี้ เธอเลยคงปลาบปลื้มเป็นพิเศษพอผมเอ่ยว่าเพื่อนผมเป็นนักแปล
"วาดโรบินมั้ยคะ” หญิงใหญ่พูดถึงตัวละครโปรดของเธอจากการ์ตูน พร้อมทั้งหัวเราะ เราต่างรู้ดีว่าเธอกำลังพูดหยอก “ตอนแรกพี่ก็คิดว่าจะวาดเพื่อนพี่ใส่หมวดฟางนั่นแหล่ะ แต่อีกใจพี่ก็คิดว่ามันค่อนข้างจะ” “Cliche.” หญิงใหญ่จบประโยคให้ผม "ช่ายยย มันค่อนข้างจะจำเจไปสักนิด พี่ก็เลยคิดว่าจะใส่อะไรที่เป็นต้นไม้ดีมั้ย” “เอ๊ะ เค้าไม่ใช่คนที่มีสวนหลังบ้าน แล้วพวกพี่ทองไปเต้นกันใส่เสื้อลายดอกใช่มั้ยคะ” ผมใช้เวลาไม่นานในการนึกภาพตาม เนื่องจากคีย์เวิร์ดคำว่า เสื้อลายดอก “ฮ่าๆ ไม่ใช่จ้ะ อันนั้นคือบ้านหลุยส์ เพื่อนสาวพี่ที่ตอนนี้อยู่อเมริกา
“ออค่ะ ตอนแรกเลยคิดจะเสนอว่าลองวาดอะไรลายดอกๆดีมั้ย ใหญ่จำผิดอีกแล้ว แล้วโอเคกับไอเดียต้นไม้มั้ยละคะ ใหญ่ว่าวาดอะไรที่เพื่อนเค้าชอบก็น่าจะดีนะคะ” “ใช่มั้ยล่ะ พี่ว่า จะมีก็แต่ต้นพริกรึเปล่านะ ความทรงจำที่เกี่ยวกับพืชพรรณกับเพื่อนพี่คนนี้ ตอนอยู่สาธิต เค้าปลูกต้นนี้ไง ส่วนพี่ปลูกต้นมะเขือเทศ ตอนวิชาการเกษตร แต่ตั้งแต่โตมาก็ไม่ค่อยจะได้เค้าพูดถึง เราก็จะคุยกันอยู่ไม่กี่เรื่อง นอกจากเรื่องหนังก็เรื่องปัญหาวิตกจริตต่างๆนาๆที่พี่คอยปรึกษาเค้าอยู่บ่อยๆ…จริงๆ พี่ว่าพี่ก็มีเหมือนภาพแวบๆเข้ามาในหัวนะตอนที่เค้าบอกให้พี่ไปดู Social Media เพื่อจะได้หารูปเค้าไปใช้…พี่ว่า พี่กำลังนึกถึงปลาไทยากิ”
เสียงผมค่อยๆแผ่วลง โดยเฉพาะเวลาที่ผมรู้สึกไม่มั่นใจกับไอเดียที่มาจากสัญชาติญาณ “เค้าชอบเหรอคะ” หญิงใหญ่ถาม เธอไม่ได้ใส่ใจเลยที่ผมเสียงค่อยลง ไม่มีแม้สัญญาณของการตัดสินจากน้องผู้มีแต่ความมั่นใจแล้วก็การสนับสนุกนคนนี้ “น่าจะนะครับ พี่เดาเอา เพราะพี่นึกถึงปลาไทยากิกับความเป็นญี่ปุ่น แล้วก็ขนมหวาน ซึ่งเป็นของชอบของเพื่อนพี่ เดี๋ยวพี่จะเปิดไฟล์งานที่มีรวมรูปเรเฟอเรนซ์ให้เราดูดีกว่า”
ผมเปิดไฟล์ Photoshop ที่วางรูปของเพื่อนผมแล้วก็ภาพปลาไทยากิจากไอจีเค้า แล้วก็ “ปลาทูแม่กลองเหรอคะนั่น” หญิงใหญ่ถามผมด้วยความอยากรู้ “ใช่แล้ว พี่คิดจะพลิกแพลงซะหน่อย ใส่ความเป็นไทยเข้าไปด้วยปลาทู เอาจริงๆพี่ก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนพี่ชอบมั้ย แต่ไอเดียนี้พี่ชอบ” ผมขำเมื่อพูดเสร็จ “แค่นึกก็น่าสนุกแล้วค่ะพี่ทอง ใหญ่ว่าพี่ทองมีความมั่นใจมากขึ้นเยอะนะคะ ตั้งแต่กลับจากลอนดอน กับไอเดียของพี่ทองเอง ลุยเลยค่ะ ใหญ่จะรอดู ใหญ่ว่าปล่อยศิลปินเค้ามีอิสระในการเล่นกับไอเดียของตัวเองดีสุดค่ะ ใหญ่จะขอตัวไปทานผลปีศาจแล้วรอดูงานเสร็จจากพี่ทองนะคะ” ผมนึกขำอีกจนได้ ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้หญิงใหญ่จะติดตลกได้ขนาดนี้ คงเพราะเราพูดกันถึงการ์ตูนโปรดของเธอ จริงๆก็เป็นเรื่องเดียวที่เป็นเรื่องโปรดของทั้งห้าพี่น้องเลยด้วยซ้ำ “ผลอะไรดีจ๊ะ” ผมถามกลับ เอียงคอให้เหมือนปลาทูแม่กลอง หน้างอคอหัก “ผลคาราคาราค่ะ” เราต่างขำ แล้วหญิงใหญ่ก็ยุรยาตรเดินทอดน่องคว้าเอาหูฟังไอโฟนขึ้นชั้นสองไปร้องคาราโอเกะ