กรุชายกลางตอนที่ 1 : สำรวจทะเบียนสมาชิก
12:25 pm
“งานนี้ไม่ง่าย” ชายกลางรับบทเป็นพี่ชายใหญ่ของกลุ่มบ้างอยู่ภายในกรุลับที่ซ่อนตัวอยู่หลังชั้นหนังสือสีขาวตัวที่ตั้งอยู่มุมห้องนอนพี่ทอง ชั้นสามที่มีความสูงเป็นพิเศษขนาดเดียวกับหนังสือภาพภาษาอังกฤษราคาแพงเล่มโตพอจะฟิตเข้าไปได้อย่างสบาย
สมาชิกกลุ่มที่ว่าก็เป็นเพื่อนๆชายกลางนั่นเองก็คือสมเสร็จแล้วก็ุุ ิิ บรรณารักษ์คู่หูที่ทำงานคอยรวบรวมความคิด คำอ่าน ความรู้สึกที่ชายกลางดูดมาจากพี่ทองมาเก็บไว้ในกรุนี้ รวมไปถึงความรู้รอบตัวบนโลกและนอกโลกเช่นกัน
“แต่ก็ไม่ยากเกินหากเรามีการวางแผนแล้วก็แบ่งงานกันอย่างดี เหมือนอย่างที่พี่ชายใหญ่ได้เคยสอนไว้” ชายกลางพูดต่อ ในมือก็ถือสมาร์ทโฟนจิ๋วที่เอาไว้บันทึกสิ่งที่เค้าประมวลออกมาจากปล่องความคิดอีกทีหนึ่ง “ช่วงนี้พี่ทองไม่ค่อยได้ฝันเท่าไหร่ นายก็คงจะสามารถช่วยพวกเราทำงานได้นะเสร็จ” ชายกลางบอกเพื่อนสนิทซึ่งตอนนี้กำลังพ่นหมอกเขียวออกมาปั้นเป็นลูกบอลกลมๆ
“เป้าหมายของเราก็คือ การรวบรวมรายชื่อสมาชิกเพื่อนบ้านทั้งหมดตอนนี้ที่อาศัยอยู่ในละแวกห้องนอนพี่ทอง ไม่ว่าจะที่ระเบียง ตู้เสื้อผ้า หลังทีวี ในเครื่องแอร์ กองเสมือนขยะ หรือว่าที่ใต้ห้องนอนก็ตาม เป้าหมายใหญ่ที่ได้รับมาจากพี่ชายใหญ่ก็คงเป็นการช่วยกันทำเอ็มวีรวมตัวละครเพื่อเซอร์ไพรส์วันเกิดพี่ทองในปีนี้ โดยเฉพาะช่วงนี้ที่มีโควิดระบาด ทำให้เกิดความตึงเครียดในหลายๆด้าน พี่ทองเองก็ออกจากงานประจำมาแล้ว เลยเป็นช่วงโอกาสที่ดีมาก ที่จะได้กลับมารวบรวมทักษะต่างๆเข้าด้วยกัน เตรียมการสู่การเป็นศิลปินที่เต็มตัวมากยิ่งขึ้น” ถึงตรงนี้สมเสร็จก็ถึงกับเงยหน้ามองเพื่อนจากกลุ่มลูกบอลที่เค้าโยนจักกลิ้งเล่น เพราะรู้สึกประทับใจที่เพื่อนชายกลางของเค้าสามารถพูดจาได้อย่างเป็นระเบียบแบบแผนดีเหลือเกิน “ออ ชั้นอ่านโน้ตที่จดจากประชุมเช้ากับพี่ชายใหญ่อีกทีนะเสร็จ ไม่ต้องตกใจ 555” ชายใหญ่ขำจนควันจากปล่องผมพ่นออกปู้ดป้าดเมื่อเห็นแววตาเพื่อนชายตามา “ดังนั้น เราก็จะมาแบ่งงานกัน ุุ ช่วยรวมสมาชิกจากงานเขียนบนเว็บนะครับ ิิ รวมงานจากในไฟล์คอมนะครับ ส่วนเสร็จ นายรวมงานจาก web comic ละกันนะ นายน่าจะสนุกได้เห็นภาพโน่นนี่ ส่วนชั้นจะไปรวมงานจากงานชิ้นๆที่กระจัดกระจายอยู่ในห้องเองละกัน” ชายกลางบอก แล้วจากนั้นทุกสิ่งมีชีวิตก็เริ่มกันออกไปทำงาน สมเสร็จส่งเสียงครางขี้เกียจครู่หนึ่ง
ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานตามมุมส่วนตัว นอกจากชายกลางจะเป็นไม้หัว introvert แล้ว เพื่อนๆในกลุ่มกรุลับต่างกันมีโลกส่วนตัวไม่แพ้กัน สมเสร็จเลือกไปเปิดงานคอมิคอ่านที่แถวโซนหนังสือเด็ก ที่ๆเค้าชอบไปเปิดอ่านหนังสือจินตนาการถึงช็อคโกแล็ตจาก Roald Dahl หรือไม่ก็จินตนาการว่าตัวเองกำลังแล่นไปยังเกาะอันห่างไกลเหมือนอย่างหนังสือเรื่อง Where The Wild Things Are ของ Maurice Sendak เค้าอ่านคอมิคพี่ทองแล้วก็รู้สึกเปรี้ยวจี๊ดไปทั่วปาก เมื่อเค้าค่อยๆจดรายชื่อแก๊งเบอร์รี่ที่ปรากฎตัวในเรื่องของพี่ทองไม่ว่าจะเป็นสตรอว์เบอร์รี่ บลูเบอร์รี่ ราสเบอร์รี่ เชอร์รี่ หรือว่าแบล็กเบอร์รี่ เรื่องราวเหล่านี้ก็เป็นสิ่งใหม่สำหรับเค้าเหมือนกัน เพราะว่าถึงเค้าจะสนิทกับชายกลางเป็นพิเศษตั้งแต่สมัยเจอกันที่สวนสัตว์ตอนชายกลางไปทัศนศึกษาสมัยอยู่โรงเรียน แต่เค้าไม่เคยได้ฟังเรื่องราวสมัยโรงเรียนของพี่ชายพี่สาวของเค้าเสียเท่าไหร่
เนื่องจากสมเสร็จต้องคอยกินฝันร้ายของพี่ทองอยู่บ่อยครั้ง ทำให้หลายทีเค้าจะเกิดความคิดร้ายผุดขึ้นมา “นี่ชายกลางให้ชั้นทำอะไรอยู่เนี่ย เสียเวลาจริงๆ ชั้นอยากจะไปนอนเล่นฝันหวานแล้วนะ ไหนจะต้องไปปรุงฝันดีชุดใหม่ไปพ่นให้พี่ทองตอนดึกอีก ไร้สาระที่สุด ชั้นไม่อยากทำแล้ว” แต่สักพักเสียงท้องที่ร้องก็ดึงสติให้สมเสร็จกลับมาอยู่ที่งานได้อีกครั้ง เค้าจดเพิ่มถึงตัวละครอื่นๆที่โผล่มาในการ์ตูนพี่ทองอีก นอกจากแก๊งเบอร์รี่ก็จะมีคุณแครอทแล้วก็แอปเปิ้ลใส่แว่นที่ดูเหมือนกำลังงมดูอะไรสักอย่างผ่านกล้องจุลทรรศน์ จากนั้นเค้าเปิดย้อนไปก็เจอกับคุณพี่ยี่หร่า คุณแตงกวา คุณพี่มะเฟือง คู่กล้วย แล้วก็เหมืนอจะเห็นมนุษย์ผลไม้ที่ดูคล้ายส้มอยู่ที่ริมขอบกระดาษตอนหนึ่งด้วย “แล้วเหล่าคนขายอาหารต้องจดไหมนะ จดหมดเลยละกัน มีเชฟกะหล่ำปลี น่าจะขายทอดมันเจ คุณลุงคุณป้าซัคคูแลนด์ขายไก่ทอด แล้วก็พี่ชายบร็อคโคลี่ที่ขายอะไรเนี่ย โมจิมันม่วงล่ะมั้ง” เค้าเพ่งดูงานวาดของพี่ทองจนตาเกือบลาย “แล้วก็มีหนุ่มแอสพารากัสอีกคน สงสัยถ่ายรูปอาหารไปอวดแฟนแน่เลย” ถึงตอนนี้สมเสร็จก็พ่นหมอกควันออกมาเป็นก้อนโยโย่ แล้วก็บรรเลงเขวี้ยงของเล่นไปๆมาๆเป็นการผ่อนคลายและฝึกสมอง
ถัดมาที่ ุุ บรรณารักษ์หนุ่มซึ่งนิยมชมชอบหนังสือแนว non-fiction เป็นพิเศษ ก็เดินมาซุกตัวอยู่แถวเนินเขาคำหยาบของพี่ทอง ซึ่งชายกลางต้องคอยดูดออกมาทำความสะอาดหัวสมองพี่ทองอยู่ทุกๆอาทิตย์ เค้าขยับกลุ่มตัวอักษรที่รวมอัดกันเป็นก้อนสีดำประกอบไปด้วยตัวสระ เ บ้าง สระ ี บ้าง ตัว ห. หีบ บ้าง แล้วก็ตัวอักษรอีกตัวที่ถูกทับอยู่จนอ่านไม่ออกว่าเป็นตัว บ. ใบไม้หรือไม่ ที่กองทับกันอยู่ที่มุมหนึ่งออกก่อนจะลงนั่งอ่านงานเขียนจากแท็บแล็ตคู่ใจของเค้า “งานเขียนพี่ทอง สงสัยจะวุ่นวายน่าดู” เค้านึกกับตัวเอง หลังจากที่ต้องคอยทำหน้าที่สะสางความคิดที่ส่งผ่านมาจากปล่องความคิดของชายกลางเข้ามายังกรุลับแห่งนี้ พลางนึกถึงคำที่เกิดซ้ำๆ วนไปวนมา อย่างคำว่า นรกๆๆๆ หรือไม่ก็ หนี้ๆๆๆๆ เป็นต้น “ตัวละครเหล่านี้คือใครกันนะ ยังไม่เคยได้ยินเรื่องราวของเค้าเท่าไหร่เลยแฮะ หมาหมัด ป้าแค ป้าเข็ม ป้าหางนกยูง แล้วไหนจะคุณมันเทศอีก” ุุ ตั้งใจอ่านสิ่งที่พี่ทองไม่ก็มิสเตอร์มิโดรุเขียนไว้ในบล็อกอย่างมากจนเสียงฟ้าร้องกับฝนที่ตกหนักด้านนอกกรุเงียบลง