หลงทาง

วันนี้จะเป็นโพสต์ที่สองสำหรับบล็อกนี้ของผม ผมก็ยังคงงงอยู่ว่าผมกะจะเขียนคอนเทนต์ไปในทิศทางไหน แต่ก่อนจะเจอทางออกได้ ผมก็คงต้องหลงทางก่อนเป็นได้ บางจังหวะผมก็อยากใช้บล็อกนี้สำหรับสร้างผลงานเกี่ยวกับต้นไม้ (ก่อนอื่นต้องบอกว่า โพสต์นี้ลองพิมพ์เป็นภาษาไทยดู เพราะก่อนหน้านี้ ผมก็เลือกใช้ภาษาอังกฤษในบล็อกที่ผมเขียนส่งมหาลัย Royal Collete of Art (บล็อค บล๊อค บล๊อก มันสะกดยังไงเหรอ) ภาษาไทยก็ดี เพราะมันเข้าถึงตัวตนผมมากที่สุด แน่ล่ะ ก็ผมคนไทย การที่ผมเขียนภาษาอังกฤษ น่าจะเป็นเพราะผมชอบภาษา หรืออาจจะเป็นเพราะความที่ผมรู้สึกว่าตัวเองเขียนหรือสื่อสารออกมาจากบุคคลที่สาม ซึ่งอาจจะทำให้ตัวเองสามารถมองเรื่องราวได้ไกลตัวออกไปมากกว่า ทั้งสองภาษาจึงมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกัน บางจังหวะก็คิดว่าจะใช้เป็นเหมือน Journal ของเรา เขียนอะไรก็ได้ที่อยากเขียน (พิมพ์มั้ย) ผมจะลองสลับเขียนภาษาอังกฤษดูนะ ราตรีสวัสดิ์ก่อนละกันนะครับ ภาษาไทย

Hi, so I just switched into English, out of wanting to experiment. So, so far I am still so much confused with how would I want my blog to turn out like. Should it be like a journal of my everyday learning of visual and literary pursuit in London during the time left before going back home to Bangkok, or should it be mainly around the subject of Plant: an exploration of characters in plants with words and pictures? However, I have to say, at least I feel inspired to write again after the writing workshop, I learned to find inspiration from other writers’ writings, to come up with words in response to such inspiration and to become ‘authentic’ with myself again through using words. Unlike visuals, with words, I feel as if I’m flushing all the clutter that has been piled up out from myself, resulting in a clearer mind, if only for just a little while, and somehow also made me feel a little lighter in the chest. There was two activities that gave me much impressions on how writings could affect our mentality and well-being. The first one session instructor invited us to share our name using the first letters of the name. I chose to play with my nickname which is TONG. So it goes T for Thai, since I’m Thai. O, this is a little hard one, since I couldn’t recall much words but ended up with the word Owl. Since the animal reminds me of Harry Potter, my childhood literary world and also of intellect which is a quality I admire. For N, I go with Nice, since it tells much about my personality which sometimes I consider myself too nice. And, for G, this is the challenging one, since it requires so much courage in accepting myself in front of people I didn’t know, but then, out of not thinking too much and the heck with it, I went on saying G stood for Gay, yes, since I that’s what I am.

Then, there was this second assignment. We were told to look for postcards of places and choose one that speaks to us. I took only a glance and saw this picture of not a place, but of a beautiful young man. I hesitated for a moment, with again, my inner critic trying to take control of my own conduct of what I ‘should do’ instead turning to other ‘more appropriate’ ones, but my inner coach won in telling me to accept who I am and be true to myself, so I picked that one.

Here is the post card,

And, here are the words that came to me in respond to this picture,

“This postcard reminds me of my ideal self, a happy and confident looking man. Or, is it about the person I love to be with? Whoever he is, it gives me a purpose to work towards to. It actually reminds me of a wizard from Harry Potter. There’s a part of light that could symbolize his gentle and kind heart. And, also a part of darkness grounding him back to the challenges and hardship of reality that he withstands with fearlessness. A man who find joy among sorrow.”