Every Day A Good Day

5:13pm “ถ้าฝนตกก็ให้ฟังเสียงฝน ถ้าหิมะตกก็ให้รู้สึกถึงความเหน็บหนาวของหิมะ ถ้าอากาศร้อน ก็ให้รู้สึกถึงความร้อนของฤดูกาล” นี่คือประโยคที่อาจจะไม่ได้จับมาได้ตรงเป๊ะๆที่ชายใหญ่ดูท่าจะชอบมาก หลังจากที่เค้า ผม และ แม่ ใช้เวลาช่วงบ่ายวันอาทิตย์ดูหนังญี่ปุ่นที่ถูกเล่าผ่านพิธีและศิลปะของการชงชา

***ระวังสปอยล์!!!***

ในขณะที่คุณแม่ผมนอนดูหนังเรื่องนี้บนเตียง ผมกับชายใหญ่ก็เอาแต่อู้ๆอ้าๆกันอยู่ที่พื้น กับบทเรียนมากมายที่หนังเรื่องนี้ทั้งที่บอกให้ฟังโต้งๆหรือไม่ก็ให้ตกตะกอนกันเอาเอง

มันช่างสวยงามเหลือเกิน ความเนิบช้าของการชงชา ของศิลปะ ของการเอาใจลงไปใส่กับสิ่งที่อยู่ตรง

มันช่างสวยงามเหลือเกิน กับฤดูกาลที่เปลี่ยนผ่าน ไม่มีอะไรที่คงเดิมอยู่ตลอด ไม่ต่างกับชีวิตมนุษย์ หรือเหตุการณ์ที่เข้ามาในชีวิตก็ตาม

“เราเตรียมพร้อมอะไรไม่ได้หรอก เหตุการณ์ต่างๆในชีวิตก็เข้ามาอย่างกระทันหันทั้งนั้น” อีกประโยคโดยประมาณที่รับมาจากหนัง

นั่นสิ ถ้าไม่ใช่ว่าผมเห็นชายใหญ่หยิบรูปถ่ายพ่อแม่ซึ่งไม่อยู่แล้วมาดู ก็คงไม่ทำให้ตัวเองเฉลียวใจว่าอยากจะใช้เวลากับครอบครัวให้มากขึ้นในช่วงจังหวะที่ทำได้ ผมก็คงจะไม่ได้ลงมือออกชวนแม่มาดูหนังด้วยกัน แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆก็ยังดี

การชงชาก็คงเป็นเหมือนกับกระจกที่สะท้อนชีวิตอีกทีหนึ่ง ไม่จะเกิดอะไรขึ้นร้ายหรือดี ยังไงทุกอาทิตย์ก็ต้องชงชา ก็คงไม่ต่างจากชีวิต ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ต้องใช้ต่อไปจนถึงวันสุดท้ายเช่นกัน

มันคือเรื่องของสมองแล้วก็หัวใจ ในบางครั้งเราก็ต้องใช้สมองเพื่อสั่งการให้เราทำสิ่งที่เรายังไม่เคยทำ แต่พอเราทำมันได้ถึงจุดที่มือหรือใจมันไปของมันเองแล้ว จุดหนึ่ง กลับกลายเป็นว่าชีวิตก็จะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้เราต้องเปลี่ยนจิตใจเราแล้วก็กลับมาใช้สมองใหม่อีกครั้งอยู่ดีเช่นกัน

มันรู้สึกถึงธรรมชาติของชีวิต ของการขึ้นและลง เรื่อยไป มันช่างสวยงามจริงๆ