น้ำแข็ง และ เรื่องสั้น ตอนที่ 1/10

7:23am ขอห้านาทีก่อน ในการปล่อยให้จิตวิญญาณศิลปินของตัวเอง ได้ทำงานอย่างไหลลื่นและ อิสระ เปิดเสียงป่าไม้ที่มีเหือนเสียงนกร้องฟังไปด้วย ขณะที่แสงแดดสีส้ม ฉายแสงสะท้อนจากตึกโรงแรมที่อยู่ตรงข้ามมาที่หน้าเรา เสมือนกำลังบอกว่า เธอคือตัวเอกของชีวิตตัวเอง จงลิขิตสิ่งที่ตัวเองเชื่อ ในแบบของตัวเอง

สักครู่นี้ได้อ่านหนังสือวรรณกรรมคลาสสิคอย่าง 100 ปีแห่งความโดดเดี่ยว ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมเองต้องการ อาจจะมากกว่านั้น เป็นพัน เป็นแสนล้านปี หลังจากที่ใช้เวลาในการโปรโมตสินค้าและงานตัวเอง อย่างเปลืองตัวเป็นที่สุด ทำให้ตัวใคร่ครวญหาความเป็นตัวเอง ความมีสมาธิ พลังในการสร้างสรรค์ และไม่ยี่หร่า ต่อโลกภายนอกของตัวเองกลับมาอีกครั้ง ได้กลับมาหยิบเล่มนี้ เพราะได้เอาของไปฝากร้านคาเฟ่แถวบางนาแล้วก็สะดุดตาเจอชื่อหนังสือเล่มนี้

อ่านไปอีก 14 หน้าได้ จนถึงหน้าที่ 28 ถึงฉากที่จะเหมือนเป็นการร่วมรักกับแม่ของตัวเองของพระเอกหรือเปล่าไม่ทราบ อ่านไปก็สับสนไปด้วย มันช่างผิดบาปเหลือเกิน หรือผมเองที่อาจจะคิดอะไรชั่วร้ายแบบนั้นเองหรือเปล่าไม่แน่ใจ เอาเป็นว่า ผมยังไม่ได้คำตอบ แล้วก็ นั่นเป็นอะไรที่มืดดำเกินกว่าที่ผมจะสามารถย่างกรายเข้าไปสำรวจเพิ่มเติมได้ เอาเป็นว่า สิ่งที่สนใจอีกอย่าง ก็คือเรื่องของก้อนนำ้แข็ง ที่ตัวเอก โฮเซ่ อาคาดิโอ บูเอนเดีย (หรือเปล่า อ่านเองมั่วๆ) ได้เสียตังค์เข้าเตนท์เพื่อขอไปหยิบจับ เค้าบอกว่ามองเข้าไปเห็นเหมือนเป็นเข็มพันๆเล่ม แล้วก็มีหลายหลายสีของแสงอาทิตย์ยามอัสดง สะท้อนอยู่ในนั้นด้วยน่ะ เห็นแล้วก็แบบ ไม่สิ อ่านแล้วก็นึกถึง game of thrones ด้วยะแฮะ ความมหัศจรรย์ที่แสนจะธรรมดาของธรรมชาติ อย่างก้อนน้ำแข็ง อาจจะเป็นเรื่องของการเปลี่ยนรูปร่าง เวทมนต์ขั้นพื้นฐานของธรรมชาติล่ะมั้งครับ ที่ทำให้ผมก็เคยแต่งเรื่อง ให้นาวาฬคอร์น (เคยแต่งเหรอ ยังแต่งอยู่สิฟระ) มีโรงงานน้ำแข็ง และมักจะให้สิ่งนี้เป็นของขวัญแก่หญิงเล็ก

งั้นเรามาเล่ากันดีกว่า เป็นฉากที่ตัวละครสิ่งมีชีวิตอื่นๆในจักรวาลไม้หัว เตรียมของขวัญ เพื่อจะได้มาเจอกันจับของขวัญ ในงานปีใหม่ ฉลองปีงู 2568 ที่กำลังจะมาถึง

10:22pm อันนี้จะเป็นงานเขียน เรื่องสั้นที่กะจะทำให้จบ หนึ่งเรื่อง สิบตอนครับ ตอนแรกตั้งใจว่าจะเขียนและวาดวันละตอน เมื่อวาน ผมเริ่มเขียนไป จับเวลา 5 นาที สุ่มคำว่า gallery เป็นโจทย์ในการให้เรื่องไหล แล้วก็ตะกี้ เพิ่งได้วาดประกอบ จับเวลาไป 15 นาทีครับ ยังไม่รู้ว่าจะเขียนห้านาทีต่อไปต่อจากนี้ หรือว่าพรุ่งนี้ดี ถ้าพรุ่งนี้ ก็อาจจะเป็นได้ว่า ทำสลับกัน เขียน วาด เขียน วาด ก็จะใช้เวลา 20 วันครับ โอเคกับเวลาน้อยๆ เขียน 5 นาทีพอ แล้วก็วาด 15 นาที ประมาณนี้ เพราะต้องทำงานอื่นด้วย เช่น อ่าน หรือว่า งานผ้าใบพี่ชาย หรือว่า กิ๊ฟเซ็ทแม่ หรือว่า รวมร้านสินค้าเป็นต้น ก็อาจจะโอเค เว้นให้ได้ตุ๋นเรื่องราวในตัวข้ามวันเว้นวันก็อาจจะดีน่ะ

ต่อไปนี้คืองานเขียนครับ…

“เช้าวันหนึ่งที่คอนโดต้นไม้ใหญ่ยักษ์ วันนี้ไม้หัวตื่นเต้นกันมาก เพราะจะเป็นวันแรกที่พี่งอทโป๊ยเซียน หรือว่า พี่งอทในร่างมนุษย์ต้นไม้จะโผล่มาที่คอนโดต้นไม้ใหญ่ยักษ์ หรือว่า เรียกว่าอะไรดีนะ คดตมญย ยากจังเลย เอาเป็นว่านั่นแหล่ะ ไม้หัวแต่ละหัว รอรับพี่งอทอยู่ที่ด้านบน ซึ่งเชื่อมต่อไปยังคอนโดพี่งอท ซึ่ง ทุกคนก็ต่างเตรียมพร้อม กันต้อนรับพี่งอท ชายเล็ก มีต้นไลท็อปตอบฉันทีใส่กระถางถือรออยู่ที่ประตู ชายใหญ่ก็ถือกล้องฟิล์มเตรียมพร้อม กำลังถือบทพูดเพื่อคุยต้นอรับพี่งอท ชายกลางกำลังทำอะไรดีนะ ชายกลางกำลัง เกาหัวแกรกๆ เพราะว่ายังคิดไม่ออกว่าจะให้พี่งอทอ่านหนังสือตำรา มนุษย์ต้นไม้ หรือว่า ตำราต้นไม้มนุษย์ดี ส่วนหญิงใหญ่นั้นมีเหมือนขนม ลอดช่องเผือกอยู่ในมือ

'อ้าว หญิงเล็กไปไหนซะล่ะ วันนี้ เราควรจะต้องมาต้อนรับพี่งอทให้พร้อมหน้าพร้อมตากันแท้ๆเชียว' ชายใหญ่หันมาถามน้องๆอีกสามคน ซึ่งทุกคนก็มีท่าทีประหม่าไม่แพ้กัน เว้นแต่หญิงใหญ่ที่ออกจะมั่นใจมากที่สุดในกลุ่ม

'เอ๋ เมื่อเช้าใหญ่ก็ยังเห็นอยู่เลยนะคะ ตอนที่พี่ชายใหญ่บรีฟแผนวันนีฝให้ทุกคนฟัง ไปไหนกันนะหญิงเล็ก' หญิงใหญ่เริ่มบ่นพึมพำบ้าง

จากนั้น ทุกคนก็สะดุ้งโหยง เพราะว่า เสียงหญิงเล็กที่กระศิบผ่านหูของทุกคน

'เล็กจะรออยู่ที่แกลเอรี่นะค่ะ เพื่อจะได้เซอร์ไพรส์พี่งอท สู่การเดินทางสู่โลกของมนุษยต์ต้นไม้คะ' แล้ว ชายใหญ่ก็ถึงกับกลืนน้ำลาย เพราะน้องสาวเธอออกอาการอินดี้ตามไม่ทันอีกแล้ว ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง

'ไม้หัวววววววว' พี่มาแล้วววววว พี่งอทในร่างโป๊ยเซียน กำลังวิ่งมาจากสะพานที่เชื่อมตัวจากคอนโดเค้ามายังคอนโดต้นไม้”

จบ ตอนที่ 1/10