สึนามิซัดสาดอีกครั้ง

11:44am เอาออกไปให้หมด ความวุ่นวายใจ ความคับแค้นใจ ความเศร้าใจ กังวลใจ เบี่ยงเบนใจทั้งหลาย กลืนกลับไป พร้อมแว่นตาที่ชั้นสังเวยให้เธอ ธรรมชาติ ช่วยชีวิตชั้นอีกสักรอบด้วยเทอญ

เหตุก็เกิดที่เช้าวันนี้เจอเหตุการณ์ที่ทำให้ใจรับไม่ได้อีกครั้ง ต้องปิดตัว ออกห่าง หลบเข้าถ้ำ วิ่งขึ้นหาดทราย ตรงไปยังบ้านต้นไม้หลังรักของผม ปีนขึ้นไป กับ ความทรงจำบาหลี ที่ยังมีอยู่อย่างแท้จริง แบบจับต้องได้ ติดอยู่ที่กำแพง ในห้องเล็กๆ ที่มีเพียง ผม มือถือ (ไว้คุยกับแฟนหนุ่ม) มีพี่ยอด มีรูปถ่ายครอบครัว เพื่อนรักทั้งหลายใช่ แล้วก็มีไม้หัว แต่ ไม่มีเพียงอย่างเดียว อย่างเดียวที่ผมต้องการให้คลื่นซัดสาดกลินกินสิ่งนี้กลับไปยังห้วงมหาสมุทร

นั่นคือ SOCIAL MEDIA

พอเถอะ หยุดทำร้ายกัน ผมไม่ไหวแล้ว กับการต้องเจียด จากเจียก จนต้องปาด ต้องคว้าน เอาสมาธิ เอาใจอันรักยิ่งขอ งผม ไปให้กับอะไรที่เราควบคุมไม่ได้ กับความคาดหวัง กับความพยายาม ความทะเยอทะยาน ความหลอกลวง ความโอ้อวด พอเถอะ ผมยอมอีกครั้ง

ขอให้ชีวิตผมได้ลีนขึ้น เหมือนกับซิคแพคที่บรรจงสร้างมาอย่างดี ด้วยหยาดเหงื่อ แรงกาย แรงใจ ด้วยความมุมานะ ที่ไม่ฉาบฉวย ที่ใช้เวลา ที่เนิบช้า แต่แท้จริง ใช่ นี่สิ คืองานอันแท้ คือภาษาญี่ปุ่น ที่ตอนนี้ อยากจะได้สอบเพื่อวัดระดับ N2 ให้ผ่านเป็นเป้าหมายรอง เริ่มเรียนพรุ่งนี้แล้ว กับอีกเรื่อง คือ วรรณกรรรมไม้หัว ที่จะบรรจง เขียนวันละบท ตามคำแนะนำของหนังสือเล่มล่าสุด save the cat, for novels น่ะ ครับ

เอาล่ะ สึนามิเซฟใจให้แล้วตอนนี้ ผมขอตัวไปอ่านญี่ปุ่นก่อน หวังว่าจะได้มีอะไรเด็ดๆมาแชร์กัน พรุ่งนี้ต้องสอบตั้งห้าบทครับ กับ คลาสที่ผมไม่ได้ไปเรียนเลยครึ่งแรก เพราะยังตัดสินใจไม่ได้ ตอนนี้ ได้แล้ว ว่าจะเรียนเดือนนึง กลับมาปลุกไฟ ความเนิร์ดการเรียนภาษาของตัวเอง ส่วนเรื่องบล็อกบาหลี ก็ยังอยากทำนะ อวดผู้คนพอแล้ว ก็ถึงเวลากลับมาหาใจตัวเองอีกครั้ง

ใครจะไปยอม ปล่อยความทรงจำดีของตัวเอง ลงไปให้เป็นแค่ภาพอันปลอมเปลือก ทิ้งไว้เฉยๆมีแต่จะเน่าเฟระ ส่งกลิ่น ไม่! ผมจะต้องสร้างอะไรที่มีค่ามากกว่านั้น