หญิงใหญ่ - บอนไซซัง ตอนที่ 10 : คุณแฟง ภรรยาคุณฟัก

เพียงแค่ไม่กี่ก้าว ตามบันไดของต้นโกงกางนุ่มนิ่มซึ่งลับสายตาจากหญิงใหญ่และบอนไซซังไปหน่อย คุณฟักก็ออกปากถามคุณมันเทศทันที “เค้าเป็นแฟนกันเหรอครับ” คุณมันเทศขำแรงจนน้ำลายกระเด็น “โอ้ย คุณฟักนี่ขี้เม้าส์ไม่เปลี่ยนจริงๆ ป่านนี้คนทั้งเชียงใหม่รู้หมดแล้วมั้งว่าผมกับมันแกวพักอยู่ด้วยกันใช่มั้ยครับเนี่ย” คุณมันเทศหยอกกลับ  “ไม่ใช่ครับๆ มนุษย์ต้นไม้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาคนนั้นเป็นมนุษย์ต้นไม้ที่มาจากญี่ปุ่นครับ พอดีหญิงใหญ่กับผมไปเจอเค้าโดยบังเอิญที่ร้านไก่ทอดเที่ยงคืนเมื่อคืนที่ผ่านมานี้เอง เค้าให้ข้าวเหนียวเรามาทานแลกกับการให้เราพาเค้าเที่ยวเชียงใหม่น่ะครับ”

“แมะ จะมีมัคคุเทศก์คนไหนใจปล้ำอย่างคุณอีกเนี่ยคุณมันเทศ พาเค้าเที่ยวฟรีๆแบบนี้ ระวังจะเข้าเนื้อตัวเองนะครับ” คุณมันเทศยิ้มอ่อนๆเพราะเข้าใจว่า ทั้งคู่ต่างทำธุรกิจที่ไม่ค่อยจะคึกคักทางด้านผลกำไรเสียเท่าไหร่ในช่วงนี้ คุณมันเทศแวะเวียนมาที่ร้านนี้หลายครั้ง อย่างที่คุณฟักอธิบายหญิงใหญ่เรื่องระบบป้ายชื่อหมวดหมู่ร้านค้า ที่ป้ายมีคำอธิบายหลายภาษาก็เพราะมีนักท่องเที่ยวต่างชาติแวะเวียนมาบ่อย  ถึงอย่างไรก็ตาม ช่วงหลังมานี้ นอกจากมนุษย์ต้นไม้จะเริ่มนิยมไปเที่ยวเชิงธรรมชาติมากขึ้นแล้ว มนุษย์ต้นไม้กลุ่มพิทักษ์เพื่อนป่าก็ยังคงเพิ่มทวีความรุนแรงกับแคมเปญล้มล้างการผลิตหนังสือกระดาษเพื่อปกป้องต้นไม้ และรณรงค์ให้เหล่ามนุษย์ต้นไม้นักเขียนหันมาเขียนหนังสือลง e-book แทน ตรงนี้ก็ทำให้คุณฟักคิดหนัก แต่ยังไงตอนนี้เค้าก็ยังพอมีทางออกอยู่บ้าง เพราะว่าความน่าสนใจของร้านหนังสือบินได้มันไม่ได้มีแค่หนังสือบนชั้นหนังสือเสียที่ไหน

“ก็ว่าเสียงหัวเราะคุ้นๆ ว่าไงคะคุณมันเทศ นี่เราไม่ได้เจอกันนานที่สุดในรอบครึ่งปีได้นะคะเนี่ย ปกติจะเจอกันเกือบทุกอาทิตย์ วันนี้พาแขกมากี่คนต้นคะเนี่ย คราวนี้จะเอาน้ำพริกหนุ่มกี่ชุดดีคะ” คุณแฟง ภรรยาของฟักกำลังนั่งลูบอะไรบางอน่างที่ดูคล้ายหนังสือ แต่มีลิ้นแล้วก็มีปีกด้วย เธอเย้าหยอกกับคุณมันเทศอย่างสนิทสนม

“วันนี้ดอกมหัศจรรย์ปลอดภัยดีมั้ย แฟง?” คุณฟักถาม

“ปลอดภัยจากคนที่อยากล้วงความลับธุรกิจของเราหรือว่าจากแมงมุมดีคะ” คุณแฟงพูดพางถอนหายใจยาว เธอพาดพิงถึงแขกที่มาจากกรุงเทพฯกลุ่มล่าสุดเมื่อต้นปีที่นำไอเดียหนังสือบินได้ของเธอไปใช้ต่อที่ร้านของพวกเค้า เธอไม่ได้ว่าอะไรถ้าจะเป็นการหยิบไอเดียไปปรุงต่อในแบบของตัวเอง แต่เหมือนว่าร้านนั้นจะก๊อปปี้ไปเป๊ะๆขนาดที่ว่าเปลี่ยนทรงร้านใหม่ให้กลายเป็นรูปทรงหม้อข้าวหม้อแกงลิงด้วยนี่สิ

“ชั้นไม่รู้ส่าธุรกิจของเราจะอยู่ได้นานอีกแค่ไหน ถ้าวันนึงดอกไม้วิเศษที่เราได้รับมาจากป่าชุมชนเกิดตายไป” คุณแฟงบอก “เรื่องแมงมุมไม่ต้องห่วงค่ะ ช้้นเปิดเพลงแจ๊สให้พวกมันฟังหน่อย แป๊บเดียวก็หนีหายไปหมด”

“ว่าแต่คุณแฟงครับ วันนี้ผมขอทำหน้าที่ ‘ปล่อย’ หนังสือได้บ้างไหมครับ” คุณมันเทศถามขึ้น

“ได้สิคะ หยิบผงเกสรจากกระปุกสีชาตรงนั้นได้เลยค่ะ วันนี้อากาศค่อนข้างชื้น ต้องออกแรงหน่อนจึงจะโปรยได้ทั่วถึง แต่ก็ระวังอย่าโปรยมากไปเดี๋ยวหนังสือจะคึกเกินจนบินไปไม่ถึงบ้านลูกค้าเอานะคะ” คุณแฟงบอกก่อนจะผายมือให้คุณมันเทศเดินเข้าไปด้านในบริเวณส่วนทำงาน ซึ่งเป็นฐานของสวนปล่องแนวตั้งกลางร้าน