แมลงผนัง

“แย่แล้วๆๆๆๆๆ” ชายเล็กแตกตื่นเมื่อได้ยินเสียงทองตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปจากทางห้องรับแขก ‘มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ ทั้งๆที่วันนี้ก็เป็นวันเกิดคุณแม่แท้ๆนี่นา ทำไมพี่ทองถึงได้ระเบิดอารมณ์แบบนั้นนะ’ ชายเล็กนึงสงสัยอยู่ในห้อง ตอนนี้มีเพียงเค้าคนเดียวที่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เพราะว่าพี่หญิงเล็กพาพี่ๆอีกสามคนฝึกดำดินกันอยู่ แล้วหลังจากนั้นไม่นาน ทองก็กลับเข้ามาในห้อง ชายเล็กวิ่งไปซ่อนหลังโซฟาเกือบไม่ทัน

ชายเล็กได้ยินการสนทนาระหว่างทองกับพี่สาวของเค้า แล้วก็รับทราบเรื่องราวทั้งหมดว่าสาเหตุมาจากการที่ทองสร้างความกดดันให้ตัวเองเกินไปเมื่ออยู่กับครอบครัว ประมาณว่าขี้เกรงใจ ปฏิเสธไม่เก่ง ไม่ค่อยพูดออกมาในสิ่งที่คิด ประมาณนั้น คล้ายๆกับที่วันก่อนเราก็ติวกันเรื่อง MBTI จากพี่ชายกลางว่ามันก็เป็นพื้นฐานนิสัยของคนประเภท INFP แบบทอง ออ อย่างหนึ่งครับ ไม้หัวกับทองเค้าไม่มีความลับกันครับ ชายเล็กเค้าเลยไปยืนขอฟังอยู่หลังโซฟา เพราะว่า อีกอย่างครับ ไม้หัวเค้าเป็นธรรมชาติ เค้าไม่เคยทำร้ายใครครับ มีแต่ให้ความช่วยเหลือมนุษย์อย่างทอง

ชายเล็กได้ยินกระทั่งทองร้องให้ในห้องน้ำ ระหว่างที่กำลังปรับความเข้าใจกับพี่สาว พี่สาวคนโตน่ะครับ แกใจเย็นแล้วก็รับฟังทองมาก แล้วก็ให้คำแนะนำให้ทองต้องรู้จักที่จะเป็นตัวเองแล้วก็กล้าพูดออกมาในสิ่งที่คิดมากกว่านี้ จะได้ไม่เอาสิ่งที่คิดไปเองมาเก็บไว้เป็นอารมณ์ลบๆในใจต่อไป ชายเล็กตัดสินใจว่าจะยังปล่อยให้ทองใช้เวลาคนเดียวไปก่อน ถึงแม้จะมีจังหวะที่เค้าเดินเข้าไปคุยด้วยกับทองได้ตอนที่เค้าออกมาจากห้องน้ำแล้วก็ตาม สุดท้ายทองก็ขับรถออกไปรับของที่ชิดลม ไม่ลืมที่จะใส่หน้ากากไปด้วย

ชายเล็กค่อยๆเดินออกมาจากหลังโซฟา แล้วก็พยายามนึกถึงสิ่งที่ตัวเองสามารถทำได้ระหว่างที่จะรอทองกลับมา เค้าเหลียวมองไปยังผนังรอบห้องทอง ซึ่งตอนนี้มีงานวาดไม้หัวติดอยู่มากมาย เค้าอดรู้สึกภูมิใจแทนทองไม่ได้ นอกจากงานวาดภาพลงบล็อกทุกๆวัน ทองยังคงวาดงานผ้าใบ แล้วก็ล่าสุดเพ้นท์ภาพให้คุณแม่เนื่องในวันเกิดท่านวันนี่ ทันใดนั้นเค้าก็ได้บินเสียงซุบซิบของใครบางคน

“ชั้นได้ยินเสียงเจ้าทองโวยวายอีกแล้ว สงสัยนิสัยเดิมจะยังไม่หาย” “แต่นึกว่าเค้าจะเปลี่ยนไปเสียแล้วอีกนะ ไปอยู่ลอนดอนตั้งนาน” “แต่ก็ยังร้องเพลงเพราะอยู่นะ”

ชายเล็กปีนกรอบรูปที่มีจิ๊กซอว์ดิสนีย์อัดไว้อยู่ภายใน เพื่อเสาะหาต้นเสียง แล้วก็เจอว่ามาจากแมลงผนังปริศนา เพื่อนเก่าที่ชอบโผล่ตามกำแพง ในห้องของทอง

“สวัสดีครับคุณแมลงผนัง” ชายเล็กกล่าวทักทาย “ผมเข้าใจว่าตอนนี้คุณคงขยับตัวไม่ค่อยสะดวกแล้ว ผมอยากพาพวกคุณไปเดินชมงานพี่ทองที่ติดอยู่ที่ผนังจังครับ” ชายเล็กเสนอไอเดียพาเหล่าแมลงไปเปิดหูเปิดตาดูบ้าง “พวกเราไม่คิดว่าจะมีใครฟังพวกเราพูดรู้เรื่อง” แมลงผนังตัวนึงพูดขึ้นมา “แน่นอนสิครับ ผมได้ยินแม้กระทั่งตอนนี้พวกคุณฮัมเพลงคลอไปกับพี่ทองเวลาพี่ทองอัดเสียงร้องเพลง” ชายเล็กเสริมต่อ “พวกเราก็ยังไม่มีอะไรต้องทำ ทำไม่จะไม่ขอไปดูล่ะ ขอบคุณคุณมาก ต้นไม้” แล้วชายเล็กก็จัดการนำแมลงผนังขึ้นบ่าแล้วก็ตระเวนดูรูปภาพตามผนังห้อง

“เริ่มจากทางด้านขวานี้นะครับ จะเป็นรูปวาดช่วงแรกของพี่ทอง” ชายเล็กเริ่มบรรยายจากด้านขวาของผนัง ด้านบนโต๊ะทำงาน เค้าต้องคอยหันมองเพื่อนร่วมห้องทั้งสามว่ายังเกาะกันอยู่ที่บ่าดีไหม เพราะว่าพวกเค้าตัวเบาเสียเหลือเกิน “ช่วงแรกพี่ทองจะใช้เป็นน้ำหมึกสีดำครับ ภาพแรกสุดให้ทายว่าภาพไหนครับ” ชายเล็กให้คำถามกับเพื่อนร่วมบ้าน เพื่อสร้างบทสนทนาที่ไม่ใช่แค่การฟังเลคเชอร์

“เจ้าทองวาดจริงๆหรือเนี่ย” “เยอะกว่าที่คิดแฮะ” “ภาพที่มีคุณผู้หญิง ไม่แน่ใจว่าเผือกหรือมัน ร้องเพลงริมหน้าต่างละกันครับ” ชายเล็กไม่สามารถจะแยกได้ออกจริงๆว่า เสียงไหนมาจากแมลงผนังตัวไหน แต่เค้าก็ตั้งใจฟังทุกๆเสียง

“ใช่แล้วครับพี่เค้าวาดทุกวันเลย ต่อเนื่องมาเดือนกับอีกนิดๆได้แล้วครับ รูปนั้นเป็นรูปที่สามครับ เกือบถูกมากๆ รูปแรกก็คือรูปที่พี่ทองซักผ้า มีพี่ชายใหญ่ช่วยครับ” ชายเล็กบอก

“โอโห เค้าซักผ้าเป็นด้วยเหรอ” “ตากผ้าด้วยเหรอ” “ชั้นเริ่มสงสัยแล้วว่านี่ใช่เจ้าทองที่เราเคยรู้จักรึเปล่า”

ชายเล็กอดขำเล็กๆในใจไม่ได้ถึงวิธีการพูดคุยของเพื่อนร่วมห้องสามคนนี้ แต่ละคนพูดกันตามลำดับแล้วก็พูดในสิ่งที่ฟังดูทีเล่นทีจริงนิดๆ เค้าจำได้ถึงเพื่อนร่วมห้องเหล่านี้ว่าพวกเค้าค่อนข้างจะมีโลกส่วนตัวสูงมาก สูงมากกว่าพี่หญิงเล็กหลายเท่า ก่อนที่ทองจะไปเรียนลอนดอน ชายเล็กเคยพยายามจะทำความรู้จักเหล่าเพื่อนพวกนี้หลายครั้งแต่ไม่สำเร็จ ถ้าไม่เพราะพวกเค้าหาตัวไม่ค่อยพบ หรือไม่ก็พวกเค้าจะหายตัวไปในอีกไม่กี่วันถัดมาจากจุดที่เคยพบเจอ

“ไม่ใช่แค่ตากผ้า ทำที่ตากผ้าเองด้วยนะครับ พอดีที่บ้านบางใหญ่เครื่องซักผ้ากับเครื่องอบผ้าก็เสีย เลยต้องซักด้วยมือ แล้วก็ใช้ลักษณะเหมือนแท่งผ้าม่าน มาวาดพาดกับเก้าอี้ ใช้เป็นที่ตากสำรองไปครับ” ชายเล็กแบ่งปันเรื่องราวดีๆ (อีกครั้ง) จากบ้านและสวนที่รักของเค้า

“ต่อมาทางซ้ายนี้ ก่อนจะถึงเซตการวาดด้วยหมึกสีน้ำตาล ก็จะเป็นภาพที่พี่ทองทำแนวทดลอง วาดด้วยสี แตก็พยายามลองใช้สัดส่วนแล้วก็จำนวนสีที่แตกต่างกันครับ ผมว่าตรงนี้พี่ทองน่าจะซึมซับเรื่องของการทดลองมาจากการเรียนที่อังกฤษครับ”

“เค้าคงชอบ David Hockney แน่ๆ” “เค้าคงสนุกและมีความสุขมากกับงานนี้” "เรายังจะเรียเค้าว่าเจ้าทองอีกรึ” แมลงผนังไล่เรียงความเห็นกันตามลำดับจากตัวที่อายุมากสุด ไล่ไปอ่อนสุด แม้กระทั่งในหมู่แมลงก็มีระบบอาวุโสน่ะครับ

“เก่งมากครับ เค้าชอบศิลปินท่านนั้น ต้องบอกว่า ด้วยครับ เพราะเค้าชอบเยอะแยะไปหมด แต่เค้า (แล้วก็พี่หญิงเล็กกับพี่ชายกลาง) ได้ไปดู​งานนิทรรศการของศิลปินท่านนั้นด้วยครับ จำได้ว่าสามคนกลับห้องกันที่ลอนดอนวันนั้นก็บรรจงตัดกระดาษ วาดภาพเหมือนคนขึ้นมาจากการทำเทคนิคคอลลาจ กันสนุกสนาน” ชายเล็กเล่าให้เพื่อนแมลงได้ฟัง เค้าเล่าเรื่องราวต่อไปเรื่อยๆจนไปจบที่ภาพสุดท้าย แล้วจึงพาแมลงส่งยังผนังหลังทีวี

“จบด้วยภาพนี้ที่เป็นงานจ้างจากเพื่อนเค้า พี่อิศรา มีพี่หญิงใหญ่เป็นมือขวาช่วยวิจารณ์งานก่อนส่งให้เพื่อน งานออกมาสุดท้ายเป็นการผสานระหว่างเพื่องพี่ทองกับปลาทูแล้วก็ขนมปลาไทยากิของญี่ปุ่นครับ” ชายเล็กจบเซสชั่นทัวร์แกเลอรี่ของทองด้วยความภาคภูมิใจในตัวพี่ชายเหลือเกิน

“ยอดเยี่ยม” “กระเทียมดอง” “พี่ทองของพวกเรา” แมลงผนังทั้งสามพูด แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนบทสนทนาไปคุยกันเอง ว่าซีรีส์เกาหลีทาง Netflix เรื่องไหนที่แต่ละคนชอบมากที่สุด ผมก็อยากจะได้มีโอกาสและเวลาได้ดูบ้าง