เซอร์ไพรส์

“วาดออกมาเป็นตัวโน้ตมั้ยคะ” หญิงใหญ่เสนอไอเดียอันแสนบรรเจิด ทำเอาน้องๆทั้งสามและพี่ชายคนโตอึ้งกิมกี่

ห้าพี่น้องไม้หัวกำลังนั่งประชุมกันอยู่ที่ฐานทัพลับซึ่งชายใหญ่เค้าใช้สกิลการพรางตัวสร้างพื้นที่ลับนี่ขึ้น มันเป็นห้องลับที่เทลาดลงไปจากพื้นห้อง แอบซ่อนอยู่ภายใต้โซฟาอิเกียที่ตั้งอยู่ริมประตูกระจกติดระเบียงในห้องนอนของทอง ชายใหญ่แหวกผ้าคลุมตามน้องๆเข้ามาเป็นคนสุดท้าย หลังจากที่เค้ารอให้มั่นใจก่อนว่าทองได้กลับเข้าสู่ภวังค์ของการวาดงานแล้ว (เมื่อเค้าเห็นว่าทองดับไฟทั้งห้องลง เปิดแต่เพียงโป๊ะไฟบนโต๊ะทำงานไม้สีอ่อนบจ๊อคคุ้ดเด้น แล้วก็เปิดเพลงบรรเลงแนวประมาณผลงานจาก Akira Kosemura)

“ฟังดูครีเอทีฟสุดๆเลยจ๊ะใหญ่ แต่พี่กำลังคิดว่าจะวาดยังไงให้สามารถเกี่ยวโยงไปหาเรื่องพี้ชยักษ์ดีนี่สิ” ชายใหญ่ชื่นชมน้องสาวสำหรับความกล้าหาญในการเสนอไอเดียใหม่ๆ “นั่นสินะคะ มันอาจจะ Abstract ไปเสียหน่อย แล้วพี่ทองก็อาจจะใช้เวลานานหน่อยในการอ่านโน้ต เพราะว่าไม่ได้เล่นเปียโนมาก็พักใหญ่มากๆแล้วด้วย เดี๋ยวจะกลายเป็นไม่เก๊ทแล้วก็ไม่อินไปแทน” หญิงใหญ่ค่อยๆไตร่ตรองตามหลังไอเดียที่เสนอไปเมื่อครู่

“เราห้าคนก็วาดกันห้าแบบ ผสมกันลงไปในรูปมั้ยครับ” ชายเล็กเสนอขึ้นมา ปกติเค้าจะเป็นต้นที่ขี้อาย ความอายก็จะเพิ่มขึ้นตามจำนวนต้นของพี่ๆ แต่คราวนี้เค้ารู้สึกว่าเค้าก็อยากจะช่วยงานเซอร์ไพรส์พี่ทองเต็มที่ เพราะเค้าอยากร่วมแสดงความยินดีที่พี่ทองอ่านหนังสือเล่มโปรดของเค้าจบเสียที “ก็ฟังดูน่าสนใจดีนะเล็ก แต่พี่ว่าถ้าสไตล์เดียวไปเลยมันน่าจะ Impact กว่ารึเปล่านะ” ชายใหญ่ฟังความเห็นน้อง แล้วก็ออกความเห็น

“หรือว่าเราจะดูตัวอย่างจากสิ่งที่พี่ทองวาดไปแล้วดีมั้ยครับ ลองโหวตกันดูว่าแต่ละคนชอบแบบไหน แล้วเราก็วาดแบบนั้นกัน” คราวนี้ชายกลางเป็นคนเสนอไอเดียบ้าง

“เล็กโอเคหมดกับทุกวิธีเลยครับ แต่ถ้ามีตรงไหนให้เล็กช่วยก็บอกเล็กได้เลยครับ ถ้าถามว่าแบบที่พี่ทองวาดไปแล้ว เล็กชอบอันล่าสุดที่เป็นเหมือนการ์ตูนช่อง ออกแนวคอมิค มันดูน่ารักดีครับ มันดูมีเรื่องราวไหลต่อเนื่องดี” ชายเล็กบอก “พี่ก็ชอบที่เป็นช่องๆนะมันได้เห็นเวลาที่มากกว่าช็อตๆเดียว แต่ก็ชอบแบบที่ลงสีแล้ว มันดูสดใสดีๆ” ชายกลางเสริม

"พี่หญิงใหญ่เลือกแบบสีน้ำละกันจ้ะ พี่ว่ามันดูมีชีวิตชีวาดี ยิ่งโดยเฉพาะเวลาที่พี่ทองวาดแล้วมีการเว้นสีขาวไว้ในภาพด้วย ย่ิงทำให้ภาพดูดิบแล้วก็สมจริงมาขึ้นอีกด้วย” หญิงใหญ่บอก “พี่ใหญ่ชอบแบบตอนแรกสุดที่พี่ทองวาดเลย ด้วยหมึกสีดำ มันคลาสสิคดีมากๆ” ตอนนี้ทุกสายตาก็จับจ้องไปที่หญิงเล็กน้องคนเล็กสุดเพราะว่าเธอยังไม่ได้เสนอความเห็นใดๆ

“มังคุดระยองฮิคะ” หญิงเล็กเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา

“เอ่อ เล็กหมายถึงมังคุดในครัวที่พี่สาวพี่ทองเอามาใช่มั้ยจ๊ะ เล็กหมายถึงเล็กหิวแล้วอยากออกไปพักหรือเปล่า” หญิงใหญ่พยายามทำความเข้าใจน้องสาว

“ไม่ใช่คะ ภาพนี้เรากะจะวาดให้เป็นรางวัลให้พี่ทองเพราะว่าพี่ทองอ่านหนังสือเล่มนี้จบใช่มั้ยล่ะคะ แล้วพี่ชายกลางก็เล่าว่าเรื่องราวมันเกี่ยวกับพระเอกหนุ่มน้อยไปเจอกับต้นพี้ชยักษ์ เล็กเลยคิดว่า เราก็วาดมังคุดแทนสิคะ พี่ทองต้องดีใจแน่ เพราะพี่ทองแอบออกไปกินมังคุดกับเล็กอยู่บ่อยๆตอนดึกๆคะ วันละหกเจ็ดลูกได้คะ” หญิงเล็กพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ น้ำเสียงที่พี่ๆน้องๆของเธอจะรู้ว่าเธอกำลังจะสร้างผลงานเจ๋งๆออกมาอีกแล้ว

“พี่ว่ามันฟังดูวิเศษมากเลยเล็กหญิง สำหรับเนื้อหาที่จะเอามาวาด แต่ถ้าพูดถึงสไตล์การวาด เล็กหญิงพอจะมีในใจมั้ยว่าอยากวาดแบบไหนจ๊ะ” ชายใหญ่ถามน้องสาว ทุกคนพร้อมจะให้หญิงเล็กเสนอ เพราะว่าสุดท้ายมันก็เป็นไปได้ที่สุดว่าเธอจะเป็นผู้วาด เพราะทุกคนรู้ว่าเธอวาดได้ดีที่สุด

“อะคริลิกบนผ้าใบไปเลยคะ เดี๋ยวเล็กจัดการให้คะ” ถึงจุดนี้ทุกคนก็รู้ว่าการประชุมเป็นที่สิ้นสุด

ทุกๆคนค่อยๆปีนกลับขึ้นไปตามทางลาด สู่ห้องของทองผ่านทางมุมเสาโซฟา หญิงเล็กไม่รีรอ ลงมือวาดรูปบนผ้าใบทันที เธอรู้ว่าทองคงไม่ทันได้สังเกตเพราะว่าตอนนี้ทองกำลังอินเข้าไปสู่โหมดการวาดอย่างเต็มที่ เพราะได้หยิบหูฟังมาใส่ด้วยแล้ว เพราะว่าตอนนี้ไฟถูกเปิดไว้ที่โป๊ะไฟเท่านั้น ชายเล็กจึงไปไว้วานเพื่อนสนิทยามค่ำคืนของเค้า น้องหิ่งห้อย ซึ่งเค้าเพิ่งไปทำความรู้จักกันเหมือนจะไม่กี่วันก่อน ตอนนั้นเค้ากำลังส่งน้องหนอนเข้านอน แล้วก็เห็นแสงไฟสว่างวาบสาดเข้ามาที่รั้วริมระเบียง ตอนแรกนึกว่าเป็นไฟจากไซต์ก่อสร้างตึก Smooth E ที่อยู่ตรงข้ามบ้านทองไกลออกไป แต่เมื่อเข้าเดินเข้าไปใกล้ๆจึงเห็นว่าเป็นหิ่งห้อยที่หลงทางมาจากตึกอื่น เค้าเลยจัดแจงหาที่พักชั่วคราวให้ วันนี้หิ่งห้อยเลยได้โอกาสตอบแทนด้วยการส่องแสงให้หญิงเล็กวาดงานได้

พี่ๆทั้งสามคนต่างช่วยกันนั่งลุ้นอยู่ข้างๆ หวังแต่เพียงว่าทองจะนั่งทำงานสติกเกอร์ต่อให้เสร็จอีกหน่อยแล้วรูปภาพก็น่าจะเสร็จ เป็นการเซอร์ไพรส์ทองว่า ไม่ต้องวาดรูปแล้ว มีคน(ต้นสิ)วาดให้เรียบร้อย!