เรื่องเล่า
“วันนี้พี่ทองก็ไม่ลืมรดน้ำต้นไม้ สุดยอดจริงๆ” ชายเล็กพูดเบากับน้องหนอน ขณะที่เค้าเกาะประตูกระจกมองเข้าไปในห้อง ทองกำลังวาดรูปให้พี่สาวเค้าอยู่ “ตะกี้นายได้ยินพี่ทองเหมือนคุยคนเดียวมั้ย หัวเราะอะไรไม่รู้ใหญ่เลย นายได้ยินมั้ยหนอน” น้องหนอนพยักหัวงึกๆ “ชั้นว่าพี่ทองคงฟัง Podcast ของ Readery แต่ไม่รู้ฟังตอนไหน ชั้นก็อยากอ่านหนังสือบ้าง แต่ชั้นว่าชั้นยังโฟกัสไม่ค่อยได้ เหมือนมีความคิดอะไรเยอะแยะเวลาอ่านหนังสือ อาจจะเป็นความกังวลอะไรสักอย่าง” แล้วชายเล็กก็เริ่มใจลอย น้องหนอนไม่ลืมหน้าที่เพื่อนที่ดี จึงสะกิดชายเล็กด้วยมือนุ่มๆกลมๆสีเขียวอ่อน “อ๊ะ ชั้นลืมตัวอีกแล้วสินะ ป่ะๆ ไปดูว่ามีใครอยากให้เราช่วยทำอะไรไหมดีกว่า
ชายเล็กหันหลังกลับไปยังสวนย่อมๆที่บริเวณระเบียงห้องของทอง มีต้นไม้กระถางใหม่ๆที่ไม่คุ้นตามาวางไว้เพิ่มมากกว่าตอนก่อนที่เค้าจะบินไปลอนดอน ปกติเค้าจะรับหน้าที่ช่วยดูแลสวน คือรดน้ำต้นไม้ ตัดแต่งใบไม้หรือต้นไม้ที่ตายแล้ว แล้วก็ที่สำคัญคือพูดคุยกับต้นไม้ เวลาที่ทองไปทำอย่างอื่นอยู่ เนื่องจากช่วงสองวันนี้ทองทำหน้าที่รดน้ำเรียบร้อยตอนทำภารกิจเช้า ชายเล็กจึงเกิดความมึนงงเล็กน้อยกับหน้าที่ประจำวัน
เนื่องจากระเบียงห้องนอนของทองเชื่อมต่อกับห้องนอนพี่ชาย ชายเล็กมองผ่านประตูกระจกเข้าไป ก็สังเกตเห็นเหมือนใบไม้รูปทรงคุ้นๆกำลังกระเพื่อมขึ้นๆลงๆอยู่บริเวณมุมห้องติดกับเตียงนอน น้องหนอนสะกิดชายเล็กเพื่อทำสัญญาณมือ สัญญาณที่บอกว่า นั่นมันคือพี่ชายกลาง “จริงด้วย นายนี่สายตาดีตลอดเลยนะหนอน พี่ชายกลางไปแอบทำอะไรในห้องพี่หยก ตามไปดูกันดีกว่า” ชายเล็กค่อยๆบรรจงเลื่อนประตูกระจกแล้วจึงย่องเข้าไปช้าๆ ชายเล็กอดไม่ได้ที่จะมองสำรวจห้องนอนพี่หยก ซึ่งตอนนี้ใช้เก็บของเสียมากกว่า เพราะว่าพี่หยกตอนนี้ไม่ได้นอนพักที่คอนโดสาทรแล้ว บนชั้นจะมีของสะสมต่างๆมากมาย สิ่งที่ชายเล็กสนใจเป็นพิเศษก็คือของเล่นญี่ปุ่นที่เป็นแท่งไม้ลักษณะรูปตัวที แล้วมีเชือกผูกอยู่กับลูกบอลสีแดงเอาไว้โยนเล่น หรือที่เรียกว่า เคนดามะ
พอเดินไปได้ใกล้อีกสักหน่อย เค้าก็เห็นชายกลางกำลังนอนเอกเขนกอ่านหนังสืออยู่ที่มุมห้อง ท่าทางสนุกไม่เบา
“พี่กลาง อ่านอะไรอยู่ครับ” ชายเล็กกระซิบเบาๆ เพราะไม่อยากรบกวนสมาชิกในบ้านของพี่ทองคนอื่น เพราะตอนนี้ทองกลับมาอยู่คอนโดแล้ว “อ้าวชายเล็ก ว่าไง พี่อ่านเรื่องนี้ พี้ชยักษ์” ชายกลางโผล่หน้าออกมาจากหนังสือ แล้วก็พลิกปกหนังสือมาให้ชายเล็กดู “ว้าววว เล่มนี้ที่พี่ทองพูดอยู่ตอนก่อนกลับจากลอนดอนว่าอยากกลับมาได้อ่านฉบับภาษาไทยอีกครั้งมาก เพราะว่าเป็นหนังสือที่พี่ทองมีความทรงจำสมัยเด็กใช่ป่ะครับ” ชายเล็กถาม น้องหนอนเอี้ยวคอพิจารณาภาพวาดของเหล่าแมลงไม่ว่าจะเป็นตั๊กแตน เต่าทอง ตะขาบ แมงมุม ซึ่งต่างยืนอยู่บนลูกพี้ชยักษ์ “ใช่แล้ว พี่กะจะอ่านเล่มนี้ให้จบก่อน แล้วจะได้ช่วยกระตุ้นพี่ทองได้ให้พี่ทองเริ่มสนใจกลับมาอ่านนิยายอีกครั้ง”
“เรื่องมันเกี่ยวกับอะไรหรอครับ” ชายเล็กถามด้วยความฉงนสงสัย “พี่เพิ่งอ่านไปได้ไม่เท่าไหร่เอง พี่สปอยได้เหรอ” ชายกลางถามด้วยมารยาทของคนอ่านหนังสือ ไม่รู้ว่าชายเล็กหรือน้องหนอน ใครที่พยักหน้าก่อนกัน “ก็ประมาณว่าเป็นเรื่องของเด็กผู้ชายชื่อเจมส์ ซึ่งเป็นเด็กกำพร้า ตรงนี้พี่กลางอ่านไปก็คิดถึงเรื่อง อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย หรือแฮร์รี่ สงสัยว่าทำไมเรื่องของเด็กกำพร้าจึงโดนใจพี่ทองจังเลยนะ เอาเรื่องนั้นไว้ก่อนดีกว่า แล้วทีนี้เจมส์ก็ต้องไปอยู่กับคุณป้าใจร้ายสองคน จนวันนึงมีคุณตาจากไหนไม่รู้ เอาถุงที่บรรจุเหมือนเม็ดข้าวสารเรืองแสงสีเขียว ที่เป็นเหมือนของวิเศษบางอย่างมาให้เจมส์ แล้วเจมส์ก็รับไว้ แต่ดันทำของวิเศษนั้นหล่น กลิ้งหายจมลงไปในดิน แล้วก็ที่ต้นพี้ชที่ปลูกอยู่แถวนั้น เลยทำให้ลูกพี้ชขยายใหญ่ ใหญ่ขึ้นๆ มากกว่าแตงโม มากเท่าตัวคุณป้าอ้วน แล้วสุดท้ายก็ใหญ่เสียมากกว่ารถยนต์ด้วยซ้ำ ตอนนี้พี่อ่านถึงจุดที่เจมส์ปีนเข้าไปในลูกพี้ชแล้วก็เจอเพื่อนๆแมลงทั้งหลายรอต้อนรับอยู่” ถึงตอนนั้นชายเล็กเกือบลืมไปเลยว่ากำลังนั่งในห้องพี่หยก “น่าสนุกมาเลยครับพี่กลาง เดี๋ยวไว้ผมมาขอพี่กลางเล่าให้ฟังดีกว่านะครับ ผมไม่กวนพี่กลางและๆ” ชายกลางพยักหน้างึกๆแล้วจึงหันไปอ่านหนังสือต่อ
ชายเล็กเดินกลับผ่านมวลหมู่ถุงขนมที่คุณแม่พี่ทองเตรียมไว้ตักบาตรในส่วนของของแห้ง ที่ตอนนี้มาฝากไว้ที่ห้องพี่หยกบ้างบางส่วน แล้วก็ผ่านชั้นหนังสือสูงถึงเกือบเพดาน ที่นอกจากเคนดามะ ยังคงมีหนังสือเล่มโตๆหนาๆอีกเพียบ มีกระทั่งหนังสือภาษาญี่ปุ่น ทำให้ชายเล็กสงสัยว่าพี่ทองหรือพี่หยกที่เรียนภาษาญี่ปุ่นมาก่อนกัน ชายเล็กรู้สึกได้แรงบันดาลใจจากเรื่องเล่าของชายกลางสักครู่นี้มาก เค้าเลยตัดสินใจที่จะไปแชร์เรื่องเล่าของตัวเองจากบ้านบางใหญ่ให้ต้นกระบองเพชรของพี่หยกฟังบ้าง เพราะตั้งแต่กลับมาเค้าก็ยังไม่ได้คุยกับต้นไม้ฝั่งระเบียงพี่หยกเลย
“กระบองเพชรทั้งสองครับ สวัสดี วันนี้ผมจะมาเล่าให้ฟังเรื่องขอการตากผ้าที่่บ้านบางใหญ่” ชายเล็กกวักมือเรียกหอยทากพเนจรที่โผล่มาอย่างได้จังหวะอีกเช่นเคย ให้มาช่วยกันเล่าเรื่อง แล้วต้นไม้สามต้น หนอน หอยทาก ก็ตั้งวงกันแบ่งปันความสุขจากการเล่าเรื่อง