ดีว่าหญิงใหญ่
“สิบเอ็ดไลค์เองอ่ะ” ผมเปิดดูยอดไลค์เฟสบุ๊คหลังจากทำภารกิจเช้าเสร็จไปประมาณห้าสิบเปอร์เซนต์ (ช่วงกินกาแฟ คุ้กกี้หนึ่งชิ้น แล้วก็อาหารเช้า ประมาณนั้น) แล้วจึงนั่งจับเข่าคุยกับหญิงใหญ่ คุยถึงเรื่องคลิปร้องเพลงล่าสุดที่ลงในทั้งเฟสบุ๊คแล้วก็อินสตาแกรม “เซ็งเลย”
ชายเล็กเดินผ่านผมพร้อมกับเดินถือบัวรดน้ำสีฟ้าที่เป็นรูปทรงของช้าง เค้ารู้ว่าผมคงใช้เวลาอีกสักพักในการบำบัดจิตใจกับพี่สาว เลยทำหน้าที่รดน้ำต้นไม้เช้านี้แทนไปก่อน เค้าไม่ลืมที่จะแตะไปที่น่องขาผมเสียงแปะๆ เป็นการให้กำลังใจ ก่อนจะเดินมุ่งไปยังระเบียง
“จำนวนไลค์นี้มันเป็นโบนัสแท้ๆเลยนะคะ” หญิงใหญ่บอกผม “พี่ทองชอบลืมทุกทีค่ะ ว่าจริงๆแล้วสิ่งที่พี่ทองอยากทำคือร้องเพลงนะคะ ไม่ใช่ไปแสวงหายอดไลค์ค่ะ แล้วมันก็ดีนะคะ การที่พี่ทองผิดหวังแบบนี้ เราจะได้หันกลับมาทบทวนตัวเองว่าจริงๆแล้ว เราทำอะไรไปเพื่ออะไร ถ้าหญิงใหญ่ทำได้ หญิงใหญ่จะไปหาฟังก์ชันปิดการแสดงไลค์ให้รู้แล้วรู้รอดค่ะ พี่ทองจะได้เลิกจิตตกกับเรื่องอะไรแบบนี้เสียทีค่ะ” ผมกลืนน้ำลาย ผมจะเจอน้องไม้หัวที่เกือบจะเรียกว่าดุดันที่สุดก็คงหญิงใหญ่ เรียกได้ว่าแซงพี่ชายเค้าเสียอีก
“ตอนนี้หน้าที่พี่ทองคือเขียนบล็อก เป็นงานหลักที่สุดนะคะ ดังนั้น จะต้องคอยดูแลจิตใจให้มีความพร้อมเสมอในแต่ละวัน เรื่องอะไรเล็กๆน้อยๆต้องปล่อยค่ะ” ผมนั่งเงียบไปสักพัก ใจนึงก็อยากจะปล่อย อีกใจก็ยังอดรู้สึกเสียเซล์ฟไม่ได้ หญิงใหญ่ค่อยๆเดินมาใกล้ผม พลางนั่งลงข้างๆ “ใหญ่เข้าใจเลยนะคะ กับความรู้สึกผิดหวังกับอะไรที่เราคาดหวังไว้ จริงๆใหญ่ก็สามารถพูดได้ตอนนี้เพราะตัวเองก็ยังไม่ได้ประสบ หรืออาจจะเพราะใหญ่เคยเข้าคอร์สกับน้องเล็กหญิง ตอนนั้นเล็กเค้าจัดคลาสธรรมะให้กับบรรดาสัตว์โลกที่สนใจ ช่วงนั้นน่าจะเป็นช่วงที่พี่ทองยังทำงานที่เจดีเซ็นทรัล ใหญ่จำได้ถึงวันนึงที่น้องเค้าสอนเรื่อง โลกธรรม 8 ที่พูดถึงการได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา สุข ทุกข์ คะ”
ผมถึงกับต้องเงยหน้ามามองหญิงใหญ่ หลังจากที่ตัวเองพยายามกดรีเพรชหน้าจอเฟสบุคบ้างอินสตาแกรมบ้างสลับไปสลับมา “ถึงวันนี้สมมติว่ามีคนมาชอบพี่ทองเป็นพันๆคน วันนึงก็อาจจะมีคนที่ไม่ชอบพี่ทองเป็นหมื่นๆแสนๆคนก็ได้นะคะ ใครจะไปรู้” ผมฟังหญิงใหญ่พูดสิ่งที่เหมือนจะช่วยผมได้ พลางนึกในใจว่า หรือว่าที่น้องสาวคนนี้ไปเข้าคลาสกับหญิงเล็ก จะเป็นช่วงที่เธอพยายามทำใจจากบอนไซ คนรักเก่าที่บินกลับญี่ปุ่นไปแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ เรายังมีเวลา จนกว่าที่เราจะได้ออกไปนอกบ้านก็คงอีกสักพักใหญ่ ดังนั้นช่วงนี้พี่ทองต้องซ้อมกับใหญ่บ่อยๆค่ะ” หญิงใหญ่พูดพลางหยิบดอกไมโครโฟนออกมาจากข้างลำตัว “ดอกนั่นยังไม่เหี่ยวอีกเหรอ พี่เห็นใหญ่ใช้ตั้งแต่ตอนอยู่บ้านบางใหญ่” ผมพยายามมองดูให้รอบดอกไมโครโฟนเพื่อมองหาว่ามันได้เหี่ยวแห้งไปหรือไม่ “ถ้าเราร้องเพลงสม่ำเสมอ ดอกจะไม่เหี่ยวค่ะ ดอกจะคงความบานสะพรั่งไว้ได้ คุณป้าชวนชมแกบอกเกร็ดนี้ไว้ให้ใหญ่”
“แล้วเราจะซ้อมยังไงเหรอ” ผมถาม “ฟังโกะคะ เค้าเป็นเพื่อนที่อยู่ซ้อมกับใหญ่มานาน พี่ทองอาจจะไม่รู้ ใหญ่จะชอบร้องรำทำเพลงกับเค้า เพราะเค้าไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบดีค่ะ ได้แต่จ้องหน้าไร้อารมณ์กลับมา ทำให้ใหญ่ไม่ต้องไปสนใจว่าเค้าคิดยังไง ชอบหรือไม่ชอบเราค่ะ” ผมเริ่มจะปะติดปะต่อเรื่องราวในหัว หรือว่านี้เป็นเหตุผลที่ทำไมฟังโกะเอเลี่ยนตัวโปรดที่เป็นคาแรกเตอร์นักร้องชื่อ ดีว่า พลาวาลากูน่า จากเรื่อง Fifth Element ของผมถึงชอบล้มลงนอนทุกครั้งเวลาที่ผมจับเธอตั้งขึ้นโชว์ บนหิ้งหนังสือ ผมขอเดาว่า “ดีว่านี่ ตัวโปรดใหญ่เลยค่ะ เพราะเราหุ่นเช้พบ๊ะเหมือนกัน” นั่นไง คิดไม่ทันขาดความคิด
“พี่ทองมาตรงนี้คะ” หญิงใหญ่พาผมเดินออกจากที่นั่งตรงมุมห้อง ที่ซึ่งผมนอนเอกเขนกอยู่บนบีนแบคตั้งแต่ทานข้าวเสร็จ เธอพาผมไปที่ตรงชั้นหนังสือข้างๆทีวี ผมทักทายชายกลางซึ่งกำลังซุกตัวอ่านหนังสือ The Alchemist อยู่ สงสัยน้องกลางจะได้ยินผมคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเมื่อวานว่าผมก็อยากอ่านเรื่องนี้ “ตอนแรกใหญ่ก็มีไอเดียว่าจะให้พี่ทองไปร้องเพลงอยู่หน้าฟังโกะซอมบี้จาก Walking Dead ดีไหม เพราะเค้าดูหน้าสยดสยองดี แล้วก็ดูเป็นตัวละครที่ไม่ได้มีความสลับสำคัญอะไรให้พี่ทองจะต้องไปมีอคติที่จะรู้สึกรู้สาอะไรด้วย แต่คิดไปคิดมา ใหญ่ว่าเราต้องเล่นใหญ่ขึ้นหน่อย คนนี้ค่ะ” หญิงใหญ่ตวัดมวยผมมหาเสน่ห์ของเธอไปมาเพื่อยืดมันออก วื้ดดดดดดด จากนั้นก็เหวี่ยงตัวเองด้วยมวยผมนั้นกระโดดขึ้นไปยังชั้นบนสุดของชั้นหนังสือ
“ดาร์ธ เวเดอร์ค่ะ” หญิงใหญ่แกล้งเลียนเสียงหายใจดัง ฟืดๆๆๆ ของดาร์ธ เวเดอร์ แล้วก็ยิ้มกรุ่มกริ่มในขณะที่รอดูปฏิกิริยาโต้ตอบของผม “ไอ้หยา มันคงเป็นความรู้สึก อืม… นั่นสิะ เหมือนมีภัยร้ายอะไรสักอย่างจ้องมองเราตลอดเวลา” ผมพูดไปครุ่นคิดไปด้วยกับไอเดียอันแสนบรรเจิดของน้องสาวเอนเตอร์เทนเนอร์คนนี้ จากนั้นเธอก็เสริมต่อว่า “ก็คล้ายๆกับตอนที่ใหญ่ต้องตัดใจจากบอน... บอนไซค่ะ” หญิงใหญ่รวบรวมความกล้าพูดชื่อคนรักเก่าออกมา “ตอนนั้นเล็กหญิงก็แนะนำให้ใหญ่เล่นโซเชียลมีเดียปกติ โดยไม่ต้องบล๊อคเค้าค่ะ คือเราต้องเผชิญหน้ากับความกลัวของเรานั่นเอง” หญิงใหญ่ดูภูมิใจกับสิ่งที่เธอได้เรียนรู้มามาก “มาค่ะพี่ทอง เวลาไม่เคยคอยใคร เดี๋ยววันนี้บ่ายพี่ทองก็ต้องวาดรูปให้พี่สาวนักแปลของพี่ขวัญไอดอลอีก พี่ทองมายืนตรงหน้า ดาร์ธ เวเดอร์นะคะ แล้วก็จ้องตาเค้าไว้ แล้วก็ค่อยเปิด Smule ร้องค่ะ ใหญ่ว่าใหญ่จะไปซ้อมเต้นกับดีว่าแทน ยังไม่ร้องละกันค่ะ เสียงจะได้ไม่ตีกัน สู้ๆค่ะพี่ทอง”
ผมยืนงงอยู่ในดงสตาร์วอร์ แล้วจึงเลือกเพลง Your Song ขึ้นร้อง ให้อนาคิน สกายวอร์คเกอร์ได้กลับสู่ด้านสว่างเสียหน่อย อ๊ะ หวังอีกล้ะ!