พร้อมหน้าพร้อมตา
เหตุเริ่มตั้งแต่เมื่อวาน
“พี่ทองอย่าลืมนะครับ วันนี้วันสงกรานต์แล้ว” ชายเล็กโผล่หน้าออกมาจากสวนริมระเบียง ผมได้แต่พยักหัวรับฟังไป แต่ใจก็ยังคงง่วนอยู่กับงานสติกเกอร์ไลน์ที่ผมพยายามจะทำชิ้นนี้ให้เสร็จมาเกือบจะหนึ่งอาทิตย์ได้แล้ว แวบแรกในจิตใต้สำนึกเมื่อได้ยินคำว่าสงกรานต์ ผมก็จะหวนนึกไปถึงการเล่นน้ำ ปืนฉีดน้ำ ผมปล่อยให้งานตรงหน้ากลบเอาความคิดชั่วคราวเหล่านั้นดับหายไป ในใจเฝ้าแต่พะวงว่าตอนนี้เราระบายสีเทาถูกเฉดหรือไม่ ใบไม้บริเวณนี้สีเทาเบอร์ 3 หรือเบอร์ 4
แล้วจากนั้นไม่นาน เสียงกระซิบของสองสาวก็ดังมาจากชั้นวางหนังสือที่ตั้งอยู่ด้านขวาของโต๊ะทำงานผม “พวงมาลัยๆ” ถึงจุดนั้น ผมถึงได้ปลดล็อคจิตใต้สำนึกอีกระดับที่ฝังอยู่ลึกกว่าเรื่องของการสาดน้ำ ก็คือการกราบเท้าพ่อกับแม่ อวยพรแล้วก็ขอพรจากท่าน ซึ่งตั้งแต่เด็กๆก็จะมีพี่สาวคนโตสุดของบ้าน ช่วยตระเตรียมพวงมาลัยเพื่อไว้ใช้กราบไหว้คุณพ่อกับคุณแม่ ซึ่งพอผมได้ยินสองสาวโขดไม้คุยกัน ผมเลยจำต้องหยุดทำงาน เพื่อหันมาจัดการสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า
“หญิงเล็กหญิงใหญ่จ๊ะ กำลังหาพวงมาลัยกันใช่ไหม” ผมใช้เวลาไม่นานในการตามหาสองสาว เพราะว่าปกติเธอทั้งสองนั่งคุยกันอยู่ที่ชั้นหนังสือตัวขวาชั้นล่างสุด มีหมอนปลาทูกั้นบริเวณไว้เพื่อเพิ่มระดับความเป็นส่วนตัว “ค่ะพี่ทอง นี่น้องกลางกำลังไปหยิบไอโฟนจะเอามาเสิร์ชหาร้านที่ร้อยพวงมาลัยส่ง พี่ใหญ่ชายเคาะมาให้พวกเราแล้วว่าปีนี้เราคงจะไม่ได้ร้อยพวงมาลัยเอง”
“แต่เล็กดำดินไปปากคลองตลาดให้ได้นะคะ ป้าร้านดอกไม้อาจจะตกใจนิดหน่อย แต่หญิงเล็กจะหาจังหวะโผล่พ้นดินตอนที่ไม่มีใครเห็นคะ” หญิงเล็กเสนอไอเดียขึ้น “ขอบคุณเล็กมาก แต่อย่างที่พี่ชายใหญ่ว่า ก็จริงที่พวกเราเป็นต้นไม้ ดังนั้นพวกเราอาจจะสามารถออกไปข้างนอกได้ แต่ว่าตอนนี้พี่ทองก็เพิ่งจะย้ายกลับคอนโด พี่ทองกำลังมีภารกิจต้องทำมาก ไหนจะวาดรูปให้พี่สาวตัวเอง พี่สาวเพื่อน ออกแบบสติกเกอร์ แล้วยังต้องเตรียมซ้อมร้องเพลงไปเข้ารายการอีก เราอาจจะต้องช่วยพี่ทองตรงนั้น ถ้ามันจะมีตัวเลือกอื่นให้พอเลือกได้ไปพลาง เราก็อาจจะต้องลองพิจารณาดู ว่าไหมจ้ะ” หญิงเล็กเงียบไปพักนึง หันมามองหน้าผม แล้วก็บอกว่า “ตามนั้นคะ ลองซื้อก็น่าสนใจคะ อุดหนุนร้านดอกไม้ด้วย” ผมฟังแล้วก็เกิดความรู้สึกละอายใจที่ตัวเองไม่ได้มาร่วมวงประชุมแต่แรก แล้วก็ยังรู้สึกตื้นตันที่น้องๆพยายามจะหาเวลามาช่วยผมด้วย “ขอบคุณน้องๆมากนะครับ พี่ว่าสั่งมาก็ดีนะ เราเคยได้ลองร้อยพวงมาลัยกันแล้ว จำได้ว่าพวกเราสนุกกันมาก แล้วปีนั้นพ่อกับแม่พี่ก็ชื่นชมพวงมาลัยของเราเป็นพิเศษ วันนี้เรามาลองสั่งซื้อดูบ้างก็น่าสนใจดีนะ เผื่อพี่จะไปขอให้พี่สาวร่วมทุนด้วย จะได้ ช่วยๆกันทุกคนเลย"
ชายกลางกระโดดเสียง ตุบ ตุบ จากรูปปั้นหัวกะโหลกบนโต๊ะทำงาน ต่อมาที่ชั้นเก็บอุปกรณ์ศิลปะเคลื่อนที่ได้ แล้วก็ตกเสียงดัง แหมะ ลงบนที่นั่งบีนแบค จุดเอกเขนกของเค้าเลย
“ผมดูให้เบื้องต้นแล้วนะครับ มีหลายร้านเลย ร้านนี้ผมว่าน่าสนใจครับชื่อว่า บ้านใบตอง ดูไอจีเค้าสิครับ” ชายกลางหันหน้าโทรศัพท์มาให้ผมและสองสาวดู เราต่างเห็นพ้องต้องกันเลือกดอกไม้จากร้านนี้ แล้วผมก็เลยอาสาสานงานต่อจากน้องๆที่เริ่มเรื่องเอาไว้
จนกระทั่งวันนี้ ดอกไม้ก็มาถึงคอนโดตั้งแต่ประมาณ 9 โมงเช้า ชายใหญ่แบกถึงกระดาษขึ้นบ่าค่อยๆย่องหลบคุณพ่อคุณแม่ที่หน้าบ้านจนเข้ามาในห้องผม “ผมคิดถึงยิมจังครับ ช่วงนี้กล้ามแขนเริ่มฟีบ เดี๋ยวจะไปยืมหนังสืออ้างอิงหนาๆของพี่ทองมาแบก” ผมฝากน้องชายคนโตไปรับของจากพนักงานส่งของเพราะว่าตัวเองกำลังติดพันอยู่กับการรีบปั่นงานวาดภาพคน หลานของเพื่อนให้เสร็จ ซึ่งผมกะจะส่งเค้าภายในวันนี้ “จะยกเตียง ยกโต๊ะ ก็เอาเลยใหญ่ พี่ขอเว้น iMac ไว้ตัวละกันนะ ไหน ขอบคุณมาก ขอดูหน่อยสิๆหน้าตาเป็นยังไง ดอกไม้” ผมละมือและนิ้วที่ปวดเกร็งออกจากแท็บแล็ต Wacom แล้วจึงหันหลังไปรวมตัวกับกลุ่มน้องๆซึ่งตอนนี้ทุกคนต่างรู้หน้าที่กัน ช่วยกันลำเลียงดอกไม้ออกจากถุงกระดาษ
ว้าวววววว ผมได้ยินเสียงเดียวกันแต่หลายโทนเสียงจากน้องๆดังออกมาต้อนรับพวงมาลัยมะลิล้วนพวงใหญ่ “สวยมากๆเลยค่ะ ใหญ่เห็นแล้วก็อยากจะหาต้นมะลิมาปลูก” หญิงใหญ่อดไม่ได้เมื่อได้เห็นดอกไม้ ส่วนที่เธอโปรดที่สุดของต้นไม้ “คุณแม่พอได้รับ แล้วจะต้องอยากนำไปถวายไว้ที่หิ้งพระแน่ๆเลยคะ” หญิงเล็กพูดต่อ
ผมรู้สึกถึงความขลังและศักดิ์สิทธิ์อย่างบอกไม่ถูก เพียงแค่ได้เห็นพวงมาลัย
“ดีจังเลยนะครับ” ชายเล็กพูดขึ้นมากลางวง หลังจากที่ทุกคนกำลังชื่นชมพวงมาลัยสองพวงพลางดมกลิ่นหอมของมะลิไปด้วย “แค่นี้เราก็ได้ใช้เวลาด้วยกันแล้ว…” ก๊อกๆๆ “ทอง มาช่วยพ่อเก็บกล่องหน่อยลูก” พ่อของผมส่งเสียงผ่านหน้าห้องเข้ามา ไม้หัวต่างพากันเอาถุงพวงมาลัยไปแอบไว้ใต้โซฟา “แป๊บนึงๆครับพ่อ ขอเก็บของก่อนครับๆ” แล้วผมก็นึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่ชายเล็กว่าเมื่อครู่ถึงการใช้เวลาด้วยกัน หรือว่าจริงๆแล้ว ความสำคัญที่มากไปกว่าพิธีรีตรองใดก็คือสิ่งง่ายๆเพียงแค่การได้ใช้เวลากับคนที่เรารัก ผมจึงไหว้วานให้น้องๆช่วยกันจัดการห่อดอกไม้ต่อไป แล้วจึงรีบไปช่วยพ่อผมทำงาน