เรื่องเล่าใต้ห้องนอนตอนที่ 16 : น้องๆอีกสามคนต้น

"กลับมาแล้วคะ" เสียงหญิงเล็กต้อนรับชายกลางแล้วก็ชายเล็กซึ่งขี่คอกันกลับเข้าบ้านในช่วงจังหวะตะวันเริ่มตกดิน เธอกำลังเปิดคลิปฟังคำสอนจากอาจารย์ทางยูทูบเกี่ยวกับเรื่องความคิดร้ายที่ผุดในใจของเราอยู่ที่มุมของห้อง ห้องซึ่งมนุษย์ทั่วๆไปคงเรียกว่าโพรงต้นไม้มากกว่า

"เป็นไงบ้างจ๊ะเล็ก ได้ทานอะไรหรือยัง" ชายกลางถามน้องสาวซึ่งกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับวิดิโอบนโซเชียลมีเดียแพล็ตฟอร์มใหม่ของชาวมนุษย์ต้นไม้

"ยังเลยคะ วันนี้รู้สึกอิ่มทิพย์เป็นพิเศษคะ เดี๋ยวเล็กจะขอเวลาส่วนตัวสักครู่นะคะ" แล้วหญิงเล็กก็ค่อยๆมุดดินหายไป เธอเพิ่งจะได้ทักษะนี้มาไม่นานจากญาติผู้ใหญ่ที่มีความเชี่ยวชาญทางการเดินทางใต้พื้นโลก ชายกลางกับชายเล็กอดตื่นเต้นไม่ได้ทุกครั้งที่เห็นเธอแสดงอภินิหารแบบนี้

"พี่หญิงใหญ่กับพี่ชายใหญ่ยังไม่กลับมาจากโรงเรียนเลยนะครับเนี่ย" ชายเล็กพูดพลางเดินไปที่ส่วนซึ่งเป็นครัวของบ้าน เนื่องจากเหล่าพี่น้องไม้หัวเพิ่งย้ายมาอยู่ที่โพรงใต้ต้นไม้ใกล้ๆกับป่าชายเลนบริเวณบางกระเจ้าได้ไม่นาน ชายเล็กจึงยังไม่ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านในละแวกใกล้เคียงเสียเท่าไหร่ ทำให้ต้องออกไปเก็บเอาพืชผักผลไม้ที่ขึ้นตามธรรมชาติมารับประทานแทน คงอีกสักพักกว่าที่เค้าจะปรับตัวให้เค้ากับมนุษย์ที่อาศัยอยู่ใกล้เคียง ไม่สิ กว่าที่มนุษย์จะปรับตัวมาคุยกับมนุษย์ต้นไม้ต่างหาก

"พี่คิดถึงบ้านเก่าจังเลยแฮะ บ้านเก่าเรามีหนังสือให้อ่านเพียบเลย แต่ว่าที่นี่ไม่มีสักเล่ม เดี๋ยวคงต้องออกไปสำรวจเสียหน่อยว่าแถวนี้มีห้องสมุดประชาชนให้อ่านรึเปล่า เป็นมนุษย์ต้นไม้ก็อยู่กับที่ไม่ได้ ก็ต้องก้าวไปข้างหน้าเหมือนกันสินะ" ชายกลางพูดวลีหล่อๆที่ได้มาจากพี่ชายใหญ่ ตอนนั้นที่ทุกคนกำลังอยู่ในช่วงทุกข์ระทมเมื่อต้องเสียคุณพ่อคุณแม่ไป

ทันใดนั้นก็มีเสียงหญิงเล็กดังขึ้นมาอีกครั้งจากใต้พื้น "พี่ชายกลางคะ มีแฟนคลับบล็อกของพี่ส่งกะหรี่ปั๊บสับปะรดมาให้คะ หญิงเล็กลืมบอก ไปแล้วคะ" แล้วชายกลางก็กระโดดโหยงด้วยความสุขวิ่งเข้าไปคว้าเอากะหรี่ปั๊บที่มีจีบพับอย่างสวยงามสีเหลืองทอง กับจุดสีฟ้าสามจุด กะหรี่ปั๊บถูกห่ออยู่ในใบตอง มีเชือกสีน้ำตาลอ่อนเส้นเล็กผูกไว้กับกระดาษที่เขียนว่า "อยากฟังกลอนของพี่ชายกลางทุกอาทิตย์เลยค่ะ หนูได้แรงบันดาลใจให้แต่งกลองของตัวเองด้วย อย่าหยุดนะคะ จะรออ่านบนบล็อกต่อไปค่ะ จริงๆหนูอ่านที่อยู่ผิด ส่งกะหรี่ปั๊บหลายชิ้นไปที่บางกระเช้าแทน เลยไม่ถึงปลายทางโดนตีกลับ หวังว่าครั้งนี้จะถึงแล้ว อร่อยไม่อร่อย รบกวนคอมเม้นต์กลับด้วยค่ะ" ลงชื่อว่า น้องวอลนัท

ชายกลางเก็บอาการเขินไว้ไม่อยู่จนชายเล็กขำกระซิกออกมา พี่ชายเค้ามีพรสวรรค์ด้านการเขียนจริงๆ