เรื่องเล่าใต้ห้องนอน ตอนที่ 3: นาวาฬคอร์น
เขียนเมื่อ 17 ก.พ. 64
"บรึ๋ยยยยยยย" ของเล่นไดโนเสาร์ส่งเสียงออกมาเมื่อลมหนาวปะทะใบหน้าของเธอ
"เธอหนาวเหรอ" เทียนสีเขียวอ่อนถาม
"ปล่าวหรอก ฉันจะหนาวได้ยังไงกัน ฉันเป็นของเล่นนะ แต่ว่าฉันรู้สึกกลัวๆน่ะ ที่นี่มันเวิ้งว้างกว้างใหญ่เสียเหลือเกิน" ของเล่นไดโนเสาร์พันธุ์ไทเซอราท็อปตอบเขียวอ่อน สิ่งมีชีวิตสองสิ่งนี้รู้จักกันได้ไม่นานจากใต้ห้องนอนพี่ทอง พวกเธอไม่ทันจะได้ทำความรู้จักมักจี่กันได้เท่าไร หญิงเล็ก ไม้หัวสาวพลังจิต ก็อาสาพาพวกเธอมาเปิดหูเปิดตาที่ขั้วโลกเหนือซะแล้ว
"เป็นยังไงบ้างคะ เขียวอ่อน แล้วก็เพื่อนใหม่ ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรือคะ" หญิงเล็กหันมาถามไดโนเสาร์
"ออ ดิฉันก็จำชื่อตัวเองไม่ได้ค่ะ เพราะว่าดิฉันถูกเก็บไว้ในตู้โมเดลมานานมากแล้ว จนลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าจริงๆตัวเองก็มีชีวิต นานๆที่จะมีสิ่งมีชีวิตอื่นๆหลุดเข้ามาที่โซนตู้กระจกโมเดล แถว HIJ ได้ เลยขอติดตามเขียวอ่อนมาด้วย แต่ดิฉันรู้ค่ะว่าดิฉันเป็นไดโนเสาร์พันธุ์ไทรเซอราท็อป ไทรน่าจะแปลว่าสาม เรียกฉันมาสามก็ได้นะคะ" สามตอบหญิงเล็ก
"ได้คะ สวัสดีคะสาม ยินดีนะคะที่เราได้เป็นเพื่อนใหม่กัน จริงๆเล็กก็กำลังเดินดูสวนดอกไม้อยู่กับพี่หญิงใหญ่ ที่สวนหย่อมระเบียงดอกไม้ วันนี้วันพุธค่ะ เดินมาถึงสวนวันพุธพอดี สวนของพี่ใหญ่ใหญ่มาก ต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์กว่าจะเดินได้หมด ซึ่งเล็กก็ไม่สามารถละเลยการฝึกจิตได้ จึงต้องแบ่งจิตออกมาฝึกที่ห้องส่วนตัวใต้ห้องนอนพี่ทองเนี่ยแหล่ะคะ ก็บังเอิญมีแขกมาเยี่ยมพอดี" หญิงเล็กอธิบายให้เพื่อนๆหายสงสัย ว่าทำไมถึงได้เจอเธอในร่างแสงสีฟ้านั่งสมาธิอยู่ในห้องได้
"วิเศษไปเลยนะคะพี่หญิงเล็ก พวกเราเหล่าเทียนไม่ได้อยู่ด้วยจังหวะที่ทุกคนลงไปช่วยพี่หญิงใหญ่กอบกู้สวนดอกไม้ ก็เลยรอกันอยู่ด้านบนค่ะ จริงๆตั้งแต่เช้าวันนี้พี่ชายใหญ่เรียกประชุมกันกลุ่มย่อยๆ มีพวกเราเหล่าเทียน น้องเห็ดพิงกี้ แล้วก็แมวเหมดมารวมพลกัน คุยกันเรื่องปัญหาการทำงานตามเดดไลน์ไม่ทันของพี่ทองค่ะ พี่ชายใหญ่แกใจดี คงเห็นพวกเราง่วง เลยปล่อยให้มาพักเบรคสักสิบห้านาที นี่ไปๆมาๆ กลุ่มเราก็ออกทะเลกันสำรวจชั้นเก็บของในโถงชายใหญ่กันสนุกสนานเลยค่ะ ป่านนี้แมวเหมดน่าจะเจอไฟดิสโก้แล้ว เขียวอ่อนเองก็ไม่เชื่อตัวเองว่าจะออกทะเลได้มาไกลถึงมหาสมุทรอาร์กติกนะคะเนี่ย" เขียวอ่อนติดนิสัยต้องคอยอัพเดทสถานการณ์ข่าวคราวให้พี่ๆฟัง ก็เธอเป็นน้องเล็กสุดในกลุ่มสีเทียนย่อยสามเขียวนี่สิครับ เลยอดไม่ได้ต้องอัพเดทเรื่องราวให้พี่หญิงเล็กได้ฟังเสียหน่อย
"พี่ชายใหญ่ก็ยังคงมีความมุ่งมั่นในการช่วยจัดการชีวิตของพี่ทองจริงๆคะเนี่ย แต่บางทีวิธีการบางอย่างถ้าใช้ไม่ถูกกับจริตกับเรา มันก็อาจจะไม่เวิร์คหรือเปล่าก็น่าทบทวนเหมือนกันนะคะ" หญิงเล็กอมยิ้มเล็กๆ จากนั้นเธอก็เปิดใบไม้บนหัวออก เผยให้เห็นกล่องเล็กๆสักอย่างที่ดูเหมือนกล่องขนม
"เหมือนกับนาวาฬคอร์นของเล็ก ที่ค่อนข้างมีอารมณ์แปรปรวน เล็กก็ต้องรู้จังหวะที่เหมาะสมในการจะคุยกับเขาค่ะ" หญิงเล็กบอก ในขณะที่เพื่อนทั้งสองพยายามขมวดคิ้วด้วยเทียนกับพลาสติกจากตัวละครใหม่ที่ไม่ทันตั้งตัว "รวมไปถึงของทานเล่นที่เจ้าตัวชอบด้วยคะ" เธอเปิดกล่องขนมแล้วจึงหยิบแคปหมูไร้มันออกมา
"นาวาฬคอร์นเป็นสัตว์เลี้ยงในตำนาน หายากมากคะ ต้องใช้พลังจิตขั้นปรมัตถ์ทีเดียวกว่าที่จะสามารถสื่อสารกับสัตว์พิศวงตัวนี้ได้ หญิงเล็กต้องใช้เวลาอยู่นานมากกว่าจะสามารถตามรอยสัตว์พิเศษตัวนี้เจอ ตอนแรกก็ถอดจิตไปโผล่ที่ท้องทะเลแถบประเทศรัสเซียก็ไม่เจอ ที่นอร์เวย์ก็ไม่เจอ ต้องมาแถวกรีนแลนด์นี่แหล่ะคะ ถึงได้เจอ" หญิงเล็กอธิบาย พลางใช้มือค่อยๆบิให้แคปหมูแตกออกเป็นชิ้นเล็กๆ
"แล้วไปทำอิท่าไหนถึงได้เขามาเป็นสัตว์เลี้ยงคะเนี่ย" สามถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ ตอนนี้เธอปั้นตุ๊กตาน้ำแข็งไประหว่างฟัง ได้เป็นรูปหัวกะโหลกของไทแรนโนซอรัส นี่มันน่าบรึ๋ยเสียยิ่งกว่า
"kindred spirit ยังไงคะ" จากนั้นเธอก็หายวับไป ทิ้งให้สีเทียนกับของเล่นงงมองหน้ากันตาแป๋ว
ทั้งสองพยายามมองไปรอบๆเพื่อสังเกตว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นไหม ตอนนี้ทั่วทุกทิศที่มองไป สาวๆทั้งสองต่างมองเห็นเป็นกลุ่มของธารน้ำแข็งที่แตกกระจายออกเป็นเกาะเล็กเกาะน้อย ลอยอยู่ทั่วไป มองไปไกลที่ทิศหนึ่งเห็นเป็นเหมือนเทือกเขาน้ำแข็ง ตอนที่เขียวอ่อนแยกตัวออกมาจากกลุ่มสีเทียน จำได้ว่าได้ยินสีแดงบอกว่าเที่ยงแล้วจะต้องทานข้าวแล้วให้ตรงเวลาดังมาจากชั้นวางของที่เธอปีนขึ้นไปดู เธอจึงเดาว่าจังหวะที่เธอมาถึงที่ห้องหญิงเล็กน่าจะประมาณบ่ายโมงถึงบ่ายสองได้ แต่เธอก็ไม่รู้อยู่ดีว่าถ้าเป็นที่กรีนแลนด์ จะเป็นเวลากี่โมงอยู่ดี
ในขณะที่เธอพยายามมองหาพระอาทิตย์หรือดวงจันทร์อยู่นั้น ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่สามยกเขาขึ้นชี้ไปที่สิ่งบางอย่างที่เหมือนจุด ไม่สิ ปลาไหลเหรอ หรือว่าเชือก หรือว่างูบิน ทว่า พอสิ่งนั้นพุ่งตัวผ่านเมฆมาใกล้ขึ้นๆ เธอก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่า รือนี่จะคือนาวาฬคอร์น มันเป็นสัตว์ที่มีลักษณะเหมือนปลาวาฬ แต่รูปต่างจะเป็นทรงกระบอกมากกว่า ด้านหน้าหัวมีเขาที่มีลักษณะเหมือนก้อนหินเรียงตัวกันเป็นชั้น ด้วยสีสันที่แปลกตา ที่แปลกว่านั้น มันมีปีกบินด้วย แล้วด้านบนนั้นก็คือหญิงเล็กสีฟ้า ที่คอยโยนแคปหมูไร้มันไปด้านหน้า คงเพื่อล่อให้สัตว์เลี้ยงของเธอตัวนี้บินไปในทิศที่ต้องการ
"มาแล้วคะ!" หญิงเล็กตะโกนร้องด้วยสำเนียงที่ล้นปรี่ไปด้วยความสุข "นาวาฬคอร์นมีของขวัญมาฝากด้วยคะ นี่คะ สมบัติ!!!" หญิงเล็กโปรยแคปหมูทั้งหมดลงบนพื้นน้ำแข็งก่อนที่นาวาฬคอร์นจะทะยานลงจอดแล้วบรรจงกินจนเรียบ
"แล้วจะมาหาใหม่นะ โตไวๆคะ" หญิงเล็กลูบหัวนาวาฬคอร์นอย่างเอ็นดู ก่อนจะจับมือกับเขียวอ่อนแล้วก็สาม หายวับ กลับมาที่ห้องของเธอใต้ห้องนอนพี่ทอง