หญิงใหญ่ - บอนไซซัง ตอนที่ 6: แพลนวันแรก

"อย่างแรกตอนเที่ยงเราจะไปกินข้าวหมกไก่กันก่อน ใครอย่าได้บ่นเชียวล่ะว่าทำไมชั้นถึงได้ทำตัวคร่ำครึ พาไปทำอะไรที่ใครๆเค้าก็ทำกันเวลาไปเชียงใหม่ เพราะชั้นจะบอกให้ว่าข้าวหมกไก่มนุษย์ต้นไม้ร้านนี้ เด็กสะระตี่ไม่เหมือนใคร แทนที่จะใช้ขมิ้น กลับใช้เป็นหญ้าฝรั่น ข้าวจึงมีสีเหลืองทองราวกับขุดมาจากเหมืองหมาหมัด โอ๊ย อร่อยเด็ด จนต้องอยากซื้อกลับไปฝากคนที่กรุงเทพ ส่วนหลังจากนั้นช่วงบ่าย ชั้นจะพาพวกเธอไปสวนสัตว์เชียงใหม่ อุตส่าห์มาไกลถึงนี่แล้ว คิดว่าจะน่าเบื่ออีกใช่ไหมล่ะ แต่ไม่เลย เพราะชั้นรู้จักกับคุณทองกวาวที่ทำงานพิเศษอยู่ที่กรงเลี้ยงเพนกวินฮัมโบลด์ ชั้นจะพาไปเจอเพนกวิน ใครๆก็ต้องชอบเพนกวินจริงไหม แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะ ว่าพวกเค้าจะอยู่กันไม่ดี ที่นี่เค้าเลี้ยงดีมาก อยู่ดีกินดี ส่วนตอนสายๆหน่อย จะพาไปกราบพระขอพรกันที่ดอยสุเทพ แต่ถ้าไปไม่ทัน ชั้นจะแค่ชี้ทางบอกไว้ก่อน เผื่อพวกเธอจะไปกันเองต่อได้ อ้าว ลืมไปเลยว่าบอนไซซังก็อยู่ด้วย 'โกเมนเนะ ซัคกิวะอะนะตุโอะ มัตตะคุวะสุเรรุ' (โทษทีนะ ตะกี้ลืมไปสนิทว่าคุณอยู่ด้วย) ฮ่าๆๆ" คุณมันเทศร่ายแพลนประจำวันออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน หญิงใหญ่ไม่ทันได้เตือนว่าบอนไซซังที่เดินมาด้วยกันไม่น่าจะฟังภาษาไทยเข้าใจ

ตอนนี้ทั้งสองก็เดินเลยเข้ามาในบริเวณโครงการวันนิมมานเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งหญิงใหญ่ก็มองไปยังร้านค้ามากมายที่ตั้งเรียงรายอยู่ แปลกใจกับร้านกาแฟที่คนต่างไปยืนต่อแถวถ่ายรูปอยู่ที่หน้าร้าน แต่ก็ต้องประหลาดใจที่คุณมันเทศพยายามพาเดินลัดเลาะไปตามขอบกำแพงจนไปเจอกับด้านหลังซึ่งดูคล้ายจะเป็นลานจอดรถ แล้วจังหวะที่คุณมันเทศเริ่มแปลสิ่งที่เล่าอยู่ให้เป็นภาษาญี่ปุ่น เธอก็สังเกตเห็นเหมือนมนุษย์ต้นไม้สองต้นยืนต้อนรับอยู่ริมรั้วโมกพวง ซึ่งจังหวะที่เธอเดินไปถึง คุณมันเทศก็เล่าเป็นภาษาญี่ปุ่นจบให้บอนไซซังฟังพอดี ตาที่กลมโตอยู่แล้วของเค้า เมื่อฟังคุณมันเทศพร้อมท่าทางประกอบไปด้วย กลับยิ่งเบิกโพลงมากขึ้นไปอีก เค้ายังอาสาเอามะพร้าวไปทิ้งให้อีกด้วย หย่อนลงในถังขยะอินทรีย์เรียบร้อย สมแล้วที่พี่ชายใหญ่กับชายเล็กเคยเล่าให้ฟังถึงการจัดการขยะของมนุษย์ต้นไม้สายพันธุ์ญี่ปุ่น

พอสังเกตใกล้ๆกับทางหน้าร้านแล้ว หญิงใหญ่ก็พอจำได้ว่ามนุษย์ต้นไม้ทั้งสองจริงๆเป็นมนุษย์ผลไม้ เพราะเค้าทั้งสองมีรูปร่างละม้ายคล้ายคลึงกับเพื่อนสมัยเรียนที่โรงเรียนพฤกษาแมกไม้ ก็คือคุณแอปเปิ้ลกับยูสุจัง น่าสงสัยว่านี่น่ะหรือคือร้านข้าวหมกไก่ที่คุณมันเทศเล่าเมื่อครู่ เพราะจมูกของเธอพิเศษกว่ามนุษย์ต้นไม้พันธุ์อื่นเป็นไหนๆ พริกขี้หนูกนกกับพริกขี้หนูสวนแตกต่างกันยังไง แค่ดมกลิ่นเธอก็ตอบได้ นี่มันไม่ใช่กลิ่นเครื่องเทศที่ควรจะใช้ประกอบข้าวหมกไก่เลย แต่ดันเป็นกลิ่นของอะไรเก่าๆ ไม่ก็กลิ่นของกระดาษ "แถวนี้มีร้านหนังสือด้วยเหรอคะ" คุณมันเทศเอี้ยวหลังมามองพร้อมส่งรอยยิ้มที่แสดงความรู้สึกชื่นชม "เธอเป็นคนมีของนะหญิงใหญ่ ใช่แล้ว อะไรจะสุนทรีย์ไปเสียกว่าการได้พูดคุยทำความรู้จักกันผ่านหนังสือโปรดจริงไหม ก่อนที่จะพาพวกเธอไปกินข้าวหมกไก่สูตรพิเศษ ชั้นจะพาไปอ่านหนังสือบินได้กัน ตามมาจ้ะ" แล้วคุณมันเทศก็แปลสิ่งที่พูดเมื่อครู่เป็นภาษาญี่ปุ่น ก่อนจะทักทายพนักงานร้านที่กล่าวสวัสดีต้อนรับด้วยสำเนียงชาวเหนือ