หญิงใหญ่ - บอนไซซัง ตอนที่ 8 : น้ำเต้าอินเทิร์น

"เอาล่ะครับ เชิญเลยนะครับ" คุณฟักบอกทุกคนที่หน้าทางเข้าร้านหนังสือ หญิงใหญ่หันหลังไปมองบอนไซซังกำลังชี้มือชี้ไม้ไปด้านบนของตึกทรงหม้อข้าวหม้อแกงลิง กำลังสนทนาอะไรสักอย่างอยู่กับคุณมันเทศ แล้วคุณมันเทศก็ส่งสายตามีเลศนัยมาที่คุณฟัก ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินเข้าสู่ด้านในร้านหนังสือ

หญิงใหญ่ชอบการอ่านไม่แพ้กับชายกลาง ต่างกันแค่ว่าเธอคงไม่ได้ชอบขนาดรบเร้ากับชายใหญ่ให้ต้องสร้างห้องสมุดให้แบบน้องชาย หญิงใหญ่มีเพื่อนสมัยเด็กๆที่เป็นนักอ่านอยู่หลายคน ทั้งคู่หูมะปรางมะยงชิด คนนึงจะเป็นสายนิยายรักจีน อีกคนจะเป็นสายนิยายรักเกาหลี ด้านในของร้านหนังสือตรงกลางเป็นเหมือนพื้นที่โล่งกว้าง มีสวนที่ปลูกในลักษณะแนวตั้งไล่เรียงขึ้นไป ที่น่าสงสัยคือใจกลางของปล่องมี เหมือนอะไรสักอย่างคล้ายหนังสือที่บินได้ กระพือปีกขึ้นๆลงๆอยู่ด้านใน เหมือนการจราจรอันวุ่นวายบนถนนสาทรที่กรุงเทพฯ หญิงใหญ่ได้แต่เพียงเก็บความสงสัยไว้ กลิ่นของดอกราชาวดีไม่ได้โชยเข้ามาลึกถึงด้านใน สิ่งที่เธอได้กลิ่นกลับเป้นกลิ่นของกระดาษจากทิวแถวของชั้นหนังสือไม้ที่ตั้งเรียงเป็นแถว ซ้อนไปมาดั่งกับลวดลายของกลีบกุหลาบ ทุกชั้นมีหนังสืออัดอยู่แน่น บางเล่มก็ถูกกันปกออกโชว์ สลับกับสันหนังสือ ที่น่าแปลกใจคือเธอไม่เห็นลูกค้าเข้าร้านสักคนเดียว นอกเสียจากมนุษย์ต้นไม้อยู่หนึ่งคนซึ่งกำลังเข็นเหมือนรถเลื่อนที่มีตั้งหนังสือหลายขนาดวางอยู่ เธอกำลังยืนทำหน้าฉงนอยู่กับหนังสือเล่มหนาที่บนหน้าปกมีรูปของพริกสามสี

"เล่มนั้นไม่ใช่หนังสือทำอาหารนะครับน้ำเต้า มันคือหนังสือประวัตศาสตร์ของมนุษย์ชาวพริก น่าจะอยู่ชั้น 4 ส่วนของหนังสือประวัติศาสตร์มนุษย์ต้นไม้ ระหว่างประวัติศาสตร์ของมนุษย์กับหนังสือพฤกษศาสตร์ครับ" คุณฟักตอบอย่างใจเย็นให้กับพนักงานร้าน หญิงใหญ่สังเกตจากผ้ากันเปื้อนรูปหนังสือกางปีกเหมือนกับที่คุณแอปเปิ้ลและคุณส้ม พนักงานเรียกลูกค้าใส่อยู่ที่ด้านหน้าร้าน

"พอดีน้ำเต้ามาฝึกงานใหมที่ทางร้านน่ะครับ เลยอาจจะต้องมีการเทรนเรื่องหมวดหมู่ของหนังสือนิดหน่อย ที่นี่นอกจากจะรวบรวมหนังสือของมนุษย์เพื่อให้มนุษย์ต้นไม้ที่สนใจได้ศึกษาแล้ว ก็ยังมีหนังสือที่แต่งโดยชาวมนุษย์ต้นไม้เองด้วยครับ โดยจะเน้นเป็นหนังสือที่เขียนโดยมนุษย์ต้นไม้ที่มีถิ่นกำเนิดที่เชียงใหม่เป็นสำคัญครับ เนื่องจากมนุษย์ต้นไม้นิยมเขียนหนังสือ e-book เสียมากกว่า หนังสือที่เห็นเป็นเล่มจากมนุษย์ต้นไม้เองอาจจะราคากระโดดหน่อย ผมบอกไว้ก่อนจะไปสะดุ้งเอาครับ" คุณฟักควักเอานาฬิกาออกมาจากกระเป๋าเสื้อกั๊กเพื่อดูเวลา แล้วจึงกล่าวต่อไป "เอาล่ะครับ ผมว่าสิ่งที่น่าสนุกที่สุดของการมาร้านหนังสือก็คือการได้ออกสำรวจสิ่งที่ตนเองสนใจด้วยตัวเอง ผมขออนุญาติพาคุณมันเทศไปสวัสดีภรรยาสักครู่ ยังไงเชิญทั้งสองท่านตามสบายก่อนนะครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ป้ายหมวดหมู่ของเราออกแบบมาอย่างดี นอกจากภาษาไทยแล้วยังมีภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ด้วยครับ แล้วคุณฟักกับคุณมันเทศก็เดินลงบันไดวน ที่โอบล้อมปล่องสวนแนวตั้ง ลงด้านล่างไป คุณมันเทศหันมาขยิบตาให้หญิงใหญ่หนึ่งครั้ง แล้วจากนั้นเธอก็ยืนนิ่งอยู่กลางร้านกับบอนไซซังสองคน